لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:17
فهرست:
پیشگامان
رمان تاریخی
رمان اجتماعی
داستان کوتاه
نسل میانه از 1320 تا 1357ش
ادبیات روستایی و اقلیمی
مقدمه و توضیحات:
تلاش روشنفکران برای راهیابی به درون روستاها، پیوند با خلق و جستجوی هویت بومی، رشدی چشمگیر داشت. گزارشهای روستایی فراوانی در ج نگهای شهرستانی و مجلاتی از قبیل خوشه (دوره احمد شاملو) و فردوسی به چاپ رسید که از میان پدید آورندگان آنها چند نویسنده سر برآوردند : سید حسین میرکاظمی ( متولد 1321ش)، منوچهر شفیانی (1319 - 1346ش)، امین فقیری (متولد 1323ش) نویسنده دهکده پرملال (1347 ش)، و بهرام حیدری، نویسندگانی چون صمد بهرنگی (1318-1347ش)، محمود دولت آبادی، بهروز دهقانی و علی اشرف درویشیان ( متولد 1320ش)، نویسنده آبشوران (1354ش)، که مشکلات روستا را به شکلی ملموس تر مطرح کردند. همدردی با مردم بی چیز و احساس معترضانه ای که درباره عدم رعایت عدالت اجتماعی دارند مشخص کننده کار آنهاست. غلامحسین ساعدی(1314 _ 1364ش) داستان نویس بزرگی است که از راز فضاهای روستایی برای آفرینش رئالیسم وهمناک خود بهره می جوید . او در عزاداران بیل(1343ش)، وقایع عادی روستا را با اعتقادات کابوسناک مردمی بدوی در می آمیزد و فضایی جادویی و نامتعارف می سازد در واهمه های بی نام و نشان (1346ش)، فقر و جنون دهقانان کنده شده از زمین، روشنفکران آرمان باخته و ولگردان حاشیه نشین را توصیف می کند. در ترس و لرز (1347ش)، زندگی بدرنشینان جنوب را در چنان فضای شگفتی روایت میکند که پیشتاز سبکی می شود که در زمان ما به رئالیسم جادویی شهرت یافته است. رمان توپ(1348ش)، وصفی از روستاهای آذربایجان در دوره انقلاب مشروطه است. ساعدی در گور و گهواره (1350ش)،پنهان داشته ترین فضاحت های زندگی شهری امروز را عیان می کند.
ویژگی های اقتصادی فرهنگی و طبیعی خوزستان سبب رشد ادبیات اقلیم گرایانه در آنجا شد . احمد محمود، در غریبه ها(1350ش)، و پسرک بومی (1350ش)، مسعود میناوری، ناصر تقوایی (متولد 1320ش)، در تابستان همان سال (1348ش)، ناصر موذن و نسیم خاکسار (متولد 1322ش)، را می توان از میان نویسندگان جنوب نام برد در میان نویسندگان شمال کشور اکبر رادی، محمود طیاری، احمد مسعودی، ابراهیم رهبر، مجید دانش آراسته، آثار خواندنی تری نوشته اند. اما سالهای 1340-1357 ش دوره توسعه مناسبات سرمایه داری و رشد شهرهای بزرگ بود. نویسندگان متعددی به نوشتن رمان، حماسه زندگی بورژوایی روی آوردند. جمال میرصادقی(متولد 1312ش) در رمانهای درازنای شب (1349 ش)، و شبچراغ (1355ش)، و چند مجموعه داستان کوتاه، ضمن توصیف زندگی مردم محلات سنتی جنوب شهر و یادآوری خاطرات دوران کودکی، فسادهای زندگی شهری و بی عدالتی های اجتماعی را تقبیح می کند، بر آثار میرصادقی احساسات غلبه دارد. اما مشخصه داستانهای فریدون تنکابنی (متولد 1316ش)، طنزی اعتراضی است ویژگی داستانهای نادر ابراهیمی (متولد 1315ش)، بینش اخلاقی و نثری خوش آهنگ و آکنده از جملات قصار است. علی محمد افغانی و... (متولد 1304ش) در شوهر آهو خانم (1340ش)، جعفر شهری (1293-1378ش) در شکر تلخ (1347ش)، بهمن شعله ور(متولد 1320ش) در سفر شب (1346ش)، زکریا هاشمی (1315ش) در طوطی (1348ش)، رضا دانشور(متولد 1327ش) در نماز میت(1350ش)، ایرج پزشکزاد (متولد 1306ش) در رمان طنزآمیز دایی جان ناپلئون (1351ش)، بهمن فردوسی (متولد 1312 ش ) در شب یک شب دو (1353ش)، اسماعیل فصیح ( متولد 1313 ش) در دل کور(1352ش)، محمود گلابدره ای ( متولد 1318ش) در پرکاه (1353ش)، جلوه های متنوعی از زندگی شهری و حیات طبقات اجتماعی گوناگون را توصیف می کنند. توجه به جلوه های تجدد در آثار برخی از نویسندگان بصورت نفی شیوههای سنتی نگارش و گرایش به سبکهای نوشتاری معطوف به صورت (فورم) تجلی می یابد. نویسندگانی که حول جنگ اصفهان و اندیشه و هنر گرد آمده بودند به داستان به عنوان پژوهش می نگریستند گلشیری در رمان شازده احتجاب و مجموعه داستانهای مثل همیشه (1347ش)، و نمازخانه کوچک من (1354ش)، با تاکید بر اهمیت صناعت نگارش، آثاری متشکل آفرید. داستانهای محمد کلباسی، هرمز شهدادی نویسنده رمان شب هول (1357ش) شمیم بهار، علیمرادی فدایی نیا، نویسنده رمان هیجدهم اردیبهشت بیست و پنج (1349ش) و عدنان غریفی نیز نشان از راه جوییهای آنان برای آفرینش داستان مدرن دارد.
تحقیق در مورد رمان تاریخی
