اثبات معاد از طریق توحید

اختصاصی از فی توو اثبات معاد از طریق توحید دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:13

این چند تعبیر در قرآن آمده است. در خلقت، باطل در کار نیست، حق است، این آسمان و زمین به حق آفریده شده‏اند نه به باطل. ما که خلق کننده هستیم در خلق عالم لاعب یعنی بازی کنند نبوده‏ایم. «افحسبتم انما خلقناکم عبثا و انکم الینا لا ترجعون‏» ۳ (باز کلمه «عبث‏» آمده است) شما خیال کرده‏اید که مرجوع نمی‏شوید پس عبث آفریده شده‏اید؟ این چند کلمه همه در مورد قیامت آمده، یعنی قرآن این طور می‏گوید که اگر قیامتی نباشد معنایش این است که هستی بر باطل است، هستی بازیچه است، هستی بیهودگی است. اما در اینجا کلمه «لاعب‏» آمده است: «و ما خلقنا السموات و الارض و ما بینهما لا عبین‏» .

اینجا باید مطلبی را توضیح بدهیم. به چه می‏گویند «بازی‏»؟ این کلمه «لعب‏» باید روشن بشود تا بعد مطلب آیه قرآن روشن بشود. بچه - یا بزرگ که معمولا بازی بیشتر کار کودک است - در می‏آید مشغول بازی می‏شود. کاری را شروع می‏کند. مثلا می‏آید اتاقک می‏سازد، شتر یا اسب درست می‏کند. بازی‏اش که تمام می‏شود خرابش می‏کند می‏رود. باز دفعه دیگر همان را درست می‏کند. شما اگر درست در کار این بچه دقت کنید که چه هدفی در این کارش نهفته است، هیچ هدفی، هیچ حکمتی در کار خود آن بچه پیدا نمی‏کنید; یعنی اثری واقعا بر آن مترتب باشد، هرگز اثری بر آن مترتب نیست. فرض کنید می‏روند فوتبال بازی می‏کنند. چندین بار توپ از این طرف می‏رود آن طرف و از آن طرف می‏رود این طرف، به این دروازه وارد می‏شود، به آن دروازه وارد می‏شود. شما از نظر نفس کار در نظر بگیرید، به روح آن بچه کار نداشته باشید، به خود کار توجه کنید.

حالا این توپ به این دروازه برود یا به آن دروازه، چه اثری بر این کار مترتب است؟ هیچ. البته هر لعبی - اگر دقت کنید - لعب نسبی است‏یعنی از نظر آن کار بازیچه است، ولی این بچه چرا این کار را می‏کند؟ او در عالم خیال خودش به هدفی می‏رسد. فقط از نظر خیال این بچه (یا بزرگ) بازی نیست; یعنی از این راه قوه خیال او به هدف و مقصد خیالی خودش می‏رسد.

مثال دیگری عرض می‏کنم. فلاسفه بحثی دارند در باب لعب و لهو و این جور چیزها. اغلب ما عادتهایی داریم که نوعی عبث و لعب است. یک کسی عادتش این است که انگشتانش را می‏شکند، دیگری عادتش این است که با تسبیح بازی کند، یکی با انگشترش بازی می‏کند، یکی با محاسنش بازی می‏کند. اگر از کسی که این بازی را می‏کند بپرسید این کار را برای چه می‏کنی؟ می‏گوید هیچ چیز. راست است، خود این کار برای «هیچ چیز» صورت می‏گیرد یعنی در این کار «هیچ چیز» است. اما نیرویی در این هست که می‏خواهد خودش را به جایی برساند، یعنی قوه خیال و واهمه او با همین «هیچ چیز» تفنیی می‏کند، ولی خود کار «هیچ چیز» است. حالا می‏آییم سراغ کار حکیمانه. کارهایی که ما انجام می‏دهیم که اینها را «حکیمانه‏» تلقی می‏کنیم بعد می‏بینید همین کارهای حکیمانه ما از یک نظر حکیمانه است و از یک نظر همه کارهایی حکیمانه دنیا لعب است (انما الحیوة الدنیا لعب و لهو) ۴

تحقیق در مورد عدالت

اختصاصی از فی توو تحقیق در مورد عدالت دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:20

فهرست

عنوان                                                  صفحه

بخش اول (عدل)     ........................................................ 1

بخش دوم (عدالت)   ........................................................ 2

شاخه های عدالت    ........................................................ 2

انحراف از عدالت    ....................................................... 11

داستانهایی از عدالت ....................................................... 13

بخش اول : عدل

معنای عدل

خداوند عادل است یعنی حق هیج موجودی را پایمال نمی کند ،و بهر موجودی طبق نظام حکیمانه هستی لطف می کند، و ظلم پایمال کردن حقوق است، پس عدل و ظلم در جائی است که حقی در کار باشد .

حالا ببینم آیا  کسی از خدا طلبی دارد و آیا موجودات از قبل حقی داشته اند تا پایمال شده و ظلمی صورت گیرد؟ مگر ما قبلا بوده ایم یا از خود چیزی داشته ایم تا گرفته یا پایمال شده باشد؟ البته تفاوت هایی در جهان هست، یکی جماد است یکی گیاه یکی حیوان و دیگری  انسان ، ولی هیچ موجودی  حقی و وجودی  نداشته  تا جلویش  را گرفته باشند، مثلا اگر یک قالی بزرگ را پاره پاره کنند می توای گفت این قالی قبلا بزرگ  بوده و با  پاره شدن  بزرگی خود را از دست  داد ، ولی اگر ما از اول  یک قالیچه کوچک بافتیم قالیچه حق فریاد و ایراد ندارد که چرا من کوچکم ؟ زیرا او قبلا نبود  و هیچ  بود واصلا از خود  بزرگی  نداشت  تا کسی آن  را گرفته و ظلمی شده باشد.

خداوند  تمام  موجودات را با تفاوت هائی  حکیمانه آفرید بدون اینکه  هیچ  موجودی طلبی و حقی از قبل داشته  باشد ، و برهستی نظامی  نهاد و برای هرموجودی راهی مناسب  مقرر کرد ، و در انتظار و توقعی که هست هیچ  تبعیضی  قائل  نشده  میان نژادی  یا امت  دیگر یا  فرد ی  با  فرد دیگر ودر حکم  و کیفر ، مراعات امکانات و تناسب در کیفر را نموده ودراین بر نامه هیچ گونه ظلمی نیست .شما کا رخانه ای را فرض کنید که هم پیچ و مهره کوچک  می سازد وهم  تایر ماشین بزرگ ، آیا  به خود اجازه می دهید به مؤسس کارخانه بخا طر تفاوت میان پیچ ومهره وتا یر نسبت ظلم بدهید؟ و آیا خود پیچ ومهره حق اعتراض دارد ؟البته جواب منفی است زیرا  ما در نظام  یک  ماشین هم  به پیچ  و مهره کوچک نیاز داریم وهم به تایر بزرگ  ولی زمانی هیچیک از این دو نبودندومؤسس کار خانه طبق این مصلحت این دو را برای دو کار مختلف ساخت . در اینجا  فقط یک صورت برای  ظلم باقی میماند و آن اینکه ما بار تایر را روی پیچ و مهره یگذاریم ،اما اگر هر قطعه برای کاری ساخته  شد  و بیش از ظرفیت هم

1

چیزی بر آنها حمل نکردیم ،وهیچ کدام از آنها نیز نه قبلا وجودی ونه از

صاحب  کارخانه هم  توقع بیش از اندازه  و ظرفیت آنها ندارد ،  در این

صورت ظلمی قابل تصورنیست . اکنون که معنای عدل و ظلم  روشن شد توجه  به یک نکته ضروری است