فعالیتهای ورزشی رامی توان به طرق مختلف تقسیم بندی نمود که بر حسب نوع تقسیم بندی ، هر کدام از زیر مجموع ههای حاصله ، اثرات خاصی را بر بدن انسان دارند . اگر چه در تقسیم بندی های مختلف ،یک فعالیت ورزشی را نمیتوان بطور قطع فقط در یکی از زیر مجموعه ها قرار داد و معمولاً تداخل زیادی حاصل میشود اما بعلت اینکه بررسی اثر متقابل ورزش و فیزیولوژی و فیزیوپاتولوژی بیماریهای گوناگون وابسته به این تقسیم بندیها است لذا شناخت آنها اهمیت پیدا میکند .
تعدادی از تقسیم بندیهای موجود با توجه به معیار آنها شامل موارد زیر میباشد:
- نوع فعالیت : ایزومتیک یا ایزوتونیک
- هدف: مسابقه ای یا تفریحی
- شدت فعالیت : مثلاً خفیف ، متوسط ، شدید
- دستگاه انرژی غالب : هوازی یا غیر هوازی
- میزان فعالیت : تناوب جلسات و مدت هر جلسه
- روشهای تمرینی : مانند تمرینات تناوبی ، تمرین سرعتی و . . . .
- استرسهای روانی : میزان فشارهای روانی قبل ، حین و بعد از ورزش
- خطر برخورد بدنی : در بعضی از ورزشها میزان برخورد بدنی بین ورزشکاران زیاد است مانند کاراته ( روشهای برخوردی ) و در برخی از ورزشها اینگونه نیست مانند دو میدانی ( ورزشهای غیر برخوردی )
ورزشکاران مسابقه ای و تفریحی
از نظر کلی می توان ورزشکاران را به دو گروه تفریحی و مسابقه ای تقسیم نمود . البته جدا کردن کامل آنها از این طریق بسیار مشکل بوده ، به وفور تداخل ایجاد میشود . ورزشکاران مسابقه ای نیاز به یک فعالیت ورزشی شدید ، منظم و تحت قوانین و قواعد خاص دارند . در آنها تمایل به به انجام کارهای بزرگ ، کسب موفقیت های شگرف و آرزوی پیروزی و کسب مقام دیده میشود که همراهی این اهداف کوشش روحی و جسمی شدیدی را عامل شده ، توانائی قضاوت و تصمیم گیری در رابطه باخطراف را از فرد می گیرد . با توجه به این تمایلات روحی که از طرف اطرافیان ( خانواده ، مربی ، سرپرست ، اعضای تیم ، مردم و . . . ) نیز تشدید میشود ، ورزشکار نمی تواند در موقع لزوم و جهت حفظ سلامتی خود ، در رابطه با قطع فعالیت ورزشی و تغییرات شدت ، تناوب و . . . تصمیم گیری منطقی نماید .
ورزشکاران تفریحی نیاز به قواعد و قوانین کمتری دارند . فعالیت ورزشی با هدف تفریح در فرد باعث ایجاد احساس شادی ، خوشحالی و آرامش می شود . همچنین ورزشکار تمایل و خواست لجام گسیخته جهت پیروزی که در ورزشکاران مسابقه ای دیده میشود ندارد . تمایل به انجام کارهای بزرگ مانند رکورد شکنی در اینان نیست و کلاً انجام و ادامه فعالیت ورزشی با آرامش روحی و شادی هماره بوده و در صورت نیاز ، ورزشکار راحت تر می تواند فعالیت را قطع نموده یا تغییراتی در آن بدهد .
شدت فعالیت بدنی
ورزشهای مختلف را می توان با توجه به شدت فعالیت در آنها تقسیم بندی نمود . همچنین تمرینات مختلف بدنی می تواند در شدتهای گوناگون اجرا شود . شدت تمرین با چندین روش تعیین می شود که در زیر مشاهده می نمایید .
تعیین شدت تمرین با کمک روش ضربان قلب
مشخص شده است که مقدار واکنش ضربان قلب به سنگینی تمرین ، می تواند به عنوان شاخصی برای تعیین بار اضافه که به طور اعم بدن و بطور اخص قلب و عروق متحمل آن میشوند ، مورد استفاده قرار گیرد . هر قدر تعداد ضربان قلب بیشتر باشد . سنگینی و شدت برنامه بیشتر است . لذا جهت تعیین شدت تمرین می توان از ضربان قلب نشان THR استفاده نمود که به یکی از دو روش زیر تعیین میشود .
- روش ضربان قلب ذخیرة حداکثر HRR اطلاق می گردد میباشد . HRR به طور ساده عبارت است از اختلاف بین ضربان قلب زمان استراحت و ضربان قلب حداکثر
شامل 25 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله ورزش وبیماریهای قلبی
