لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه19
نگاهی اجمالی بر وضعیت هنرجو در ایران
اولین نشست و دیدار رسمی معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با هنرمندان عرصهی موسیقی، تئاتر و هنرهای تجسمی، شامگاه گذشته ـ 22 فروردین ماه ـ در تالار وحدت برگزار شد. به گزارش خبرنگار هنری خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در ابتدای این مراسم هنرمندان نقطهنظرات و دغدغههایشان را پیرامون وضعیت هنرجویان در ایران مطرح و سپس حمید شاهآبادی معاون هنری وزارت ارشاد سخنرانی کرد.
دکتر سریر: موسیقی موضوع درجه دوم شده است
مدیرعامل خانهی موسیقی که در این مراسم حضور یافته بود در سخنانی گفت:من و موسیقی گاه با هم درددل میکنیم و قصهی غصههایمان را به هم میگوییم. دیروز دیدم که او ناراحت است و گفت که اصلا به من توجه ندارند و من موضوع درجه دو هستم.
محمد سریر ادامه داد: موسیقی گفت که چرا من که در زندگی همه و در خلوت و لذت همه طبقات و مسوولین هستم به من بیتوجهی میشود، خیلیها در خلوت به من علاقه دارند، اما در عمل به من اصلا اهمیتی نمیدهند.
این هنرمند مطرح کرد: موسیقی در دردودلهایش به من گفت که حتی ابزاری که من به وسیلهی آن خود را نشان میدهم در حصر خانگی است و نمیتوانم آن را نشان بدهم. بهعلاوه ذات من مادرانه است و احساسی هستم، اما من را مردانه میخواهند و برای خشونت، طلب میکنند.
سریر با اشاره به وضعیت موسیقی ادامه داد: موسیقی میگوید که گاهی وقتها چیزیهایی او را بدنام میکند. صداهایی تولید میشوند که اصلا نام موسیقی ندارند. چون هر صدایی که موسیقی نیست، اینها تنها اصواتی هستند که تولید میشوند و بیخود نام مرا خراب کردهاند. بهعلاوه از شعرها هم گلهمند هستم، شعرها هم وضع مرا خراب میکنند و گاه آبروی مرا میبرند.
مدیر عامل خانه موسیقی در پایان سخنانش گفت: موسیقی گفت؛ این ذکر مصیبتها را زیاد میکنم، اما کسی گوش نمیدهد. من هم به او گفتم که باش تا صبح دولتت بدمد.
مدیرعامل خانه تئاتر:
جایگاه هنرمندان تئاتر مشخص نیست
در ادامهی مراسم ایرج راد مدیرعامل خانهی تئاتر در سخنانی گفت: هر مدیری که میآید علاقه دارد که کار مثبتی انجام دهد تا حداقل نامش به عنوان کسی که برای پذیرفتن مسوولیتی توانمندی داشته است، باقی بماند. اما متاسفانه نمیدانم که چرا هیچگاه نمیشود و مشکلات فراوانی همیشه وجود دارند.
او با اشاره به وضعیت تئاتر ادامه داد: با کمبودهای بسیاری روبهرو هستیم که مهمترین آنها کمبود سالن نمایش است. بهعلاوه سفرهی تئاتر کشور تنها برای 200 تا 300 هنرمند امکانات دارد، اما شاید بیش از سه یا چهار هزار نفر بر سر این سفره نشستهاند و با این شرایط مشکلات بسیاری پیش میآید و بسیاری از هنرمندان تئاتر بدون اینکه هیچ کدورتی با هم داشته باشند نسبت به یکدیگر بدبین میشوند، چرا که فکر میکنند اگر کس دیگری را روی صحنه میبینند، این جای آنها بوده است که گرفته شده است.
تحقیق درباره بررسی وضعیت هنرجو در ایران