بیوتکنولوژی در دهه گذشته تحول عظیمی را در صنعت ایجاد نمود و درآینده قطعاً یکی از عوامل تفوق و برتری کشورها نسبت به یکدیگر به مشار می آید . متاسفانه این فن آوری ، به دلایل مختلف در کشورهای در حال توسعه از رشد مورد نیاز بهره نبرده و با گذشت زمان شکاف میان این کشورها و کشورهای توسعه یافته ، هر روز زیادتر می شود . ضرورت دارد کشورهای ضعیف دراین فن آوری هر چه سریعتر با برنامه های کار آمد واستفاده از تجربیات دیگران، برای کوتاه نمودن این فاصله اقدام نمایند.البته هر چند موقعیت ونحوه رشد یک زمینه علمی با توجه به شرایط مختلف اقلیمی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی کشورها فرق می کند .مسیر طی شده توسط یک کشور الزاماً نمی تواند در دیگر کشورها قابل استفاده باشد، ولی بررسی روند رشد یک فن آوری در جوامع توسعه یافته و شناخت عوامل موثر براین رشد می تواند راهگشای تصمیم گیری های بعدی کشور های در حال توسعه باشد. از جمله این عوامل، سیاست های دولت،فرهنگ، سرمایه گذاری، جمعیت و مانند اینها می باشد که تاثیر آنها در رشد اغلب زمینه های علمی مشابه می باشد، ولی عموماً دراین میان یکی از دو عامل کلیدی وجود دارد که نقش اساسی را بازی می کند و به نظر می آید که باید بیشتر مورد توجه برنامه ریزان قرار گیرد. با بررسی روند ایجاد و رشد بیوتکنولوژی در دهه 1980 و 1990 در کشورهای مختلف، یک نکته بارز و اساسی علمی و فنی آنها می درخشد وآن سیاست های فشرده آمریکا و غرب در هدایت سرمایه های خصوصی در آن برهه به سوی بیوتکنولوژی می باشد . به گفته صاحب نظران ، جایگاه بالای علمی کنونی آمریکا در زمینه بیوتکنولوژی ، مرهون این حرکت و تصمیم گیری بموقع می باشد .
تلاشی را که آمریکا برای خصوصی سازی و تجاری نمودن بیوتکنولوژی انجام داد، تقریباً در هیچ کشور دیگر مشاهده نشده است.
تجاری کردن بیو تکنولوژی با تاکید بر جایگاه بخش خصوصی