آیین سخن , مختصری در معانی و بیان فارسی

اختصاصی از فی توو آیین سخن , مختصری در معانی و بیان فارسی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

برگرفته از سایت wikipedia

ذبیح‌اللّه صفا در ۱۶ اردیبهشت ۱۲۹۰ در شهمیرزاد از توابع شهرستان سنگسر دراستان سمنان زاده شد. پدرش سید علی‌اصغر صفای شهمیرزادی در بابل بازرگان بود. دوره آموزش ابتدایی را در سال ۱۳۰۴ در بابل به پایان رساند. آنگاه راهی تهران شد و در دبیرستان‌های سیروس و دارالفنون تحصیل کرد و در سال ۱۳۱۲ تحصیلات متوسطه را به پایان رساند. سپس تحصیلات خود را در دانشسرای عالی و دانشکدهٔ ادبیات ادامه داد و در رشته‌های ادبیات و تعلیم و تربیت لیسانس گرفت و سپس به تحصیل در دورهٔ دکتری پرداخت تا آنکه در سال ۱۳۲۱ با پذیرش رسالهٔ او با عنوان «حماسه‌سرایی در ایران» به درجهٔ دکتری نایل شد.

ذبیح‌اللّه صفا خدمات آموزشی خود را از سال ۱۳۱۶ با دبیری ادبیات فارسی در کلاس‌های دورهٔ دوم متوسطه در دبیرستان‌های تهران آغاز کرد. از سال ۱۳۲۱ به درجهٔ دانشیاری کرسی تاریخ ادبیات دانشگاه تهران ارتقا یافت و در سال ۱۳۲۷ در همان کرسی استاد شد؛ تا این که در سال ۱۳۴۰ به بالاترین رتبهٔ استادی (رتبهٔ ده) دست یافت. طی سال‌های ۱۳۴۱ و ۱۳۴۲ با سمت استاد مهمان در دانشگاه هامبورگ به تدریس پرداخت. در بازگشت از آلمان به مدیریت گروه زبان و ادبیات فارسی و سپس ریاست دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران انتخاب شد و تا سال ۱۳۴۷ این سمت‌ها را به عهده داشت. در آن سال پس از تغییرات ناگهانی در نظام اداری و آموزشی دانشگاه به درخواست خود بازنشسته شد و تدریس خود را به صورت افتخاری ادامه داد. در سال ۱۳۴۷ برای بار دوم به آلمان رفت و یک سال دیگر در دانشگاه هامبورگ به تدریس پرداخت. پس از بازگشت به تهران عنوان استادی ممتاز دانشگاه تهران را یافت و از آن پس در سال‌هایی که در تهران اقامت داشت به تدریس ادبیات حماسی، غنایی و دراماتیک در دورهٔ دکتری ادبیات فارسی ادامه داد. از دانشجویان و شاگردان موفق و به‌نام ایشان می‌توان به دکتر قدمعلی سرامی اشاره کرد.

دکتر ذبیح‌اللّه صفا پس از سال ۱۳۵۷ در آلمان اقامت داشت و در تاریخ ۹ اردیبهشت ۱۳۷۸ در شهر لوبک آن کشور درگذشت.^[۱]

 

کتاب‌های منتشرشده[ویرایش]

• گاه شماری و جشن‌های ملی ایرانیان، ۱۳۵۵-۱۳۱۲
• مرگ سقراط، لامارتین (ترجمه)، ۱۳۱۴
• رافائل، لامارتین (ترجمه)، ۱۳۱۷
• آموزشگاه‌ها و آموزش‌ها در ایران، ۱۳۱۵-۱۳۵۴
• حماسه‌سرایی در ایران، ۱۳۲۴
• دانش‌های یونانی در شاهنشاهی ساسانی، ۱۳۳۱
• تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی تا اواسط قرن پنجم، ۱۳۳۱
• آیین سخن در معانی و بیان، ۱۳۳۱
• تاریخ تحول نظم و نثر فارسی، ۱۳۳۱
• تاریخ ادبیات در ایران (۵ جلد در ۸ مجلد)، ۱۳۳۲-۱۳۶۲
• مزداپرستی در ایران قدیم، ۱۳۳۶
• دیوان عبدالواسع جبلی (تصحیح)، ۱۳۳۹
• آیین شاهنشاهی ایران، ۱۳۴۶
• نثر فارسی از آغاز تا عهد نظام‌الملک، ۱۳۴۷
• گنج سخن، شاعران پارسی‌گوی و منتخب آثار آنان (از رودکی تا بهار) ۳ جلد، ۱۳۳۹
• گنجینهٔ سخن، پارسی‌نویسان بزرگ و منتخب آثار آنان، ۶ جلد، ۱۳۴۸-۱۳۶۳
• دیوان سیف‌الدین محمد فرغانی (تصحیح)، در ۳ جلد، ۱۳۴۱-۱۳۴۴
• بختیارنامه، دقایقی مروزی (تصحیح)، ۱۳۴۵
• داراب‌نامهٔ بیغمی (فیروزشاه‌نامه) (تصحیح)، ۱۳۳۹-۱۳۴۱
• داراب‌نامهٔ طرسوسی (تصحیح)، ۱۳۴۴-۱۳۴۶
• دورنمایی از فرهنگ ایرانی و عصر جهانی آن، ۱۳۵۰
• نیکی‌نامه، ۱۳۵۰
• تاریخ ادبیات ایران، ۱۳۵۵
• تاریخ علوم و ادبیات ایرانی، ۱۳۴۷
• مقدمه‌ای بر تصوف، ۱۳۵۴
• سیری در تاریخ زبان‌ها و ادب ایرانی، ۱۳۵۵
• نظری به تاریخ حکمت و علوم در ایران، ۱۳۵۵

 

معانی ذهنی کنشگران جنبش زنان ایران

اختصاصی از فی توو معانی ذهنی کنشگران جنبش زنان ایران دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

پایان نامه کارشناسی ارشد جامعه شناسی

200 صفحه

چکیده

زنان ایرانی در طول قرن های متمادی فراز و نشیب های زیادی را به لحاظ وضعیت اجتماعی تحمل کرده‌اند، اما اطلاعات مربوط به آنها در اجمال و ابهام باقی مانده است. در دوره معاصر تحت‌تاثیر مطالعات اجتماعی، بخش هایی از زندگی اجتماعی زنان مورد توجه و تحقیق قرار گرفته؛ اما هنوز یکی از موضوعات کمتر پژوهیده ‌شده مربوط به زنان، کنش‌گری آنها در عرصه عمومی و در قالب جنبش‌های اجتماعی است. چیستی و چگونگی برآمدن جنبش زنان در ایران معاصر، مسئله اصلی این پژوهش است. اینکه چرا و چگونه جنبش زنان ایران توانست پس از یک دوره فطرت 10 ساله در دهه 1360، مجدداً از اواسط دهه 1370 راه خود را برای بروز و ظهور در عرصه عمومی بگشاید؟ در این میان، شناخت مختصات عینی و معانی ذهنی کنشگران این جنبش، مسیر اصلی برای فهم مسیر حرکت جنبش زنان ایران در نظر گرفته شده است.

بدین ترتیب، هدف اصلی این پژوهش عبارت است از توصیف مختصات عینی و معانی ذهنی کنشگران جنبش زنان ایران. بدین منظور، پیشینه نظری در حوزه جنبش‌های اجتماعی در ارتباط با موضوع پژوهش مرور گردید و چارچوبی مفهومی با رویکردی ترکیبی بر اساس نظریه‌های بسیج منابع و جنبش‌های اجتماعی جدید تدوین گردید. در ادامه، بر پایه مقولات و مفاهیم برآمده از این چارچوب، سوالات کلی این پژوهش در سه سطح تدوین شد: 1. چیستی جنبش زنان: مختصات عینی بیرونی جنبش زنان چگونه است؟ 2. جریان شناسی جنبش زنان: مختصات عینی درونی جنبش زنان چگونه است؟ و 3. شناخت شناسی جنبش زنان: بررسی معانی ذهنی کنشگران در سه محور الف) هویت، ب) تحلیل وضعیت موجود، و ج) چگونگی تغییر وضعیت موجود.

مبنای کلی روش انجام این پژوهش، «کیفی – میدانی» است. بدین معنی که با در نظر داشتن رویکردی کیفی به بررسی و استنتاج داده‌ها پرداخته شده است، و همچنین این داده‌ها با رویکردی میدانی از درون عرصه فعالیت کنشگران جنبش زنان گردآوری شده است. البته، از داده‌های کمی (آماری و تاریخی) نیز در بسترشناسی جنبش زنان استفاده می شود. در گردآوری اطلاعات و داده‌های این پژوهش، ابتدا تحقیقات تجربی و اسناد تاریخی درباره جنبش زنان ایران مرور شد؛ سپس مصاحبه‌هایی عمیق با کنشگران جنبش زنان به منظور جریان‌شناسی جنبش و فهم معانی ذهنی کنشگران آن انجام شد؛ و در انتها مقالات و مکتوبات آنها برای تکمیل داده‌ها گردآوری گردید. در نهایت، داده‌ها و یافته‌های پژوهش با روش تحلیل محتوای کیفی مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفت.

یافته‌های به دست آمده در پنج قسمت 1. تاریخچه جنبش زنان، 2. وقایع نگاری جنبش زنان، 3. جریان‌شناسی جنبش زنان، 4. گفتمان‌ها و چارچوب‌های تفسیری، و 5. چالش‌های جنبش زنان تدوین شد. به طوری که، معانی ذهنی کنشگران جنبش زنان در قالب مقوله‌هایی همچون «تحلیل وضعیت زنان»، «تحلیل وضعیت اجتماعی-سیاسی موجود»، «اهداف، استراتژی‌ها و برنامه‌های عمل»، و چالش‌های مرتبط به مسئله «مذهب»، «قدرت سیاسی»، «شیوه‌های عمل»، و «تهدیدها و فرصت‌های پیش رو» بررسی گردید. در جمع‌بندی نتایج این پژوهش، می توان گفت که جنبش زنان در ایران، شبکه‌ای از سازمان‌ها و کنشگران در زمینه مسائل و مشکلات زنان است که با طرح مطالبات و خواسته‌های مشخصی، با ابزاری مدنی و مسالمت‌آمیز در فضای جامعه‌مدنی دست به کنش اعتراضی جمعی می‌زنند. آنها همچنین ادبیات و گفتمانی را ترویج می‌کنند که از یک سو توضیح دهنده و مشروعیت‌بخش مطالبات و اعتراضات‌شان است، و از سوی دیگر هویت مدافعان حقوق برابر زن و مرد را تعریف می‌کند.