تعداد صفحات: 16
قالب بندی: ورد
روش شناسی تخمین و آزمون APT
مشکل اصلی در آزمون APT این است که ویژگیهای اقتصادی یا خاص شرکتی که بایستی بازده مورد انتظار را تحت تأثیر قرار دهند, تعریف نشده اند. فرآیند "ایجاد بازده" در مدلهای چند عاملی بصورت معادله زیر قابل تبیین است.
(Elton & Gruber, 1995, p.374-386):
اول
مدل APT که از فرآیند ایجاد بازده فوق استخراج می گردد, می تواند بصورت زیر نوشته شود:
دوم
با توجه به معادله اول ملاحظه می شود که ورقه حساسیت منحصر به فردی به دارد, اما اندازه هر برای تمامی اوراق بهادار, یکسان (مشابه) است. به عبارتی , بیش از یک ورقه را(اگر چنین نباشد, در عبارت پسماند ترکیب خواهد شد) تحت تأثیر قرار می دهد. ها را درAPT,"عاملها"می گویند. عاملها بازده بیش از یک ورقه بهادار را تحت تأثیر قرار می دهندو منابع کوواریانس بین اوراق بهادار می باشند. ها برای هر ورقه منحصر به فرد بوده و بیانگر یک ویژگی خاص ورقه می باشند. این ویژگی می تواند, حساسیت بازده ورقه به یک عامل مشخص, یا یک مشخصه خاص ورقه بهادار, همانند سود نقدی باشد.
در نهایت در معادله دوم, بازده اضافی مورد انتظار به دلیل حساسیت ورقه بهادار, به امین ویژگی ورقه بهادار است. تاکنون خواننده بایستی متوجه شده باشد که معادله دوم تا حدودی شبیه به رابطه ای است که برای آزمون CAPM با استفاده از رگرسیون (سری زمانی) مورد استفاده قرار گرفت. با این تفاوت که معادله دوم شباهت زیادی به معادله مورد استفاده در آزمون مقطعی دو مرحله ای CAPM دارد. مسئله اساسی این است که در حالی که برای CAPM دقیقاً تعریف شده است (یعنی بازده اضافی پرتفوی بازار برای شکل ساده CAPM), برای مدل چند عاملی و APT, مجموعه ها در نظریه تعریف نشده اند. به منظور آزمودن APT بایستی معادله دوم آزمون گردد, بدین معنی که بایستی ها تخمین زده شوند. اکثر آزمونها APT از معادله اول برای تخمین ها استفاده می نمایند. رایج ترین رویکرد برای این مسئله تخمین عاملها(ها) به صورت همزمان و ویژگیهای شرکت(ها) برای معادله دوم است. اکثر آزمونهای قبلی APT از این روش شناسی استفاده نموده اند و این روش هنوز به صورت گسترده ای در ادبیات مالی مورد استفاده قرار می گیرد. در ادامه, مختصراً به فن تخمین همزمان عاملها می پردازیم. برای این منظور می توان از دو شیوه مجزا استفاده نمود. یک روش, تعیین مجموعه ای از ویژگیهایی(مشخصات شرکت) است که احتمال دارد بازده مورد انتظار را تحت تأثیر قرار دهند. در این روش است ها (مثلاً سودنقدی و بتای شرکت) به طور مستقیم تعیین می شوند.
بعد از تعیین ها معادله دوم برای تخمین ها و در نهایت مدل APTبه کار می رود. در روش دوم, عاملهای در معادله اول تعیین می شوند و سپس ویژگیهای ورقه (ها)و قیمتهای بازاری ریسک(ها) تخمین زده می شوند.همچنین دو رویکرد به منظور تعیین عاملها وجود دارد. در رویکرد اول, مجموعه ای از پدیأه های کلان اقتصادی که احتمال دارد بازده را تحت تأثیر قرار دهند, در نظر گرفته می شود و سپس از معادله اول برای تخمین ها استفاده می گردد. این پدیده ها می توانند, شامل متغیرهایی از قبیل نرخ تورم و نرخ بهره باشند.
در رویکرد دوم, مجموعه ای از پرتفویها به مثابه ابزارهایی که عوامل تأثیر گذار بر بازده اوراق را در خود نشان می دهند, تعیین می گردند. همانند حالت قبلی از معادله اول برای تخمین ها استفاده می شود. بازده فرضی پرتفویها به مثابه ها در نظر گرفته می شوند و ها از طریق تحلیل رگرسیون, تخمین زده می شوند. سپس برای هر دو رویکرد معادله دوم برای به دست آوردن ها و مدل APT تعیین می گردد. اینک هر دو رویکرد به طور دقیقتر مورد بحث قرار می گیرند.
مدل قیمت گذاری آربیتراژ