تعریف زایمان سزارین
زایمان سزارین به تولد جنین از طریق برش دیواره شکم (لاپاروتومی) و برش دیواره رحم(هیستروتومی) گفته می شود. این تعریف خارج کردن جنین از حفره شکم در موارد پارگی رحم یا موارد حاملگی شکمی را در بر نمی گیرد.
در برخی موارد، و غالباً به علت عوارض اورژانس مانند خونریزی غیرقابل کنترل، هیستروکتومی شکمی، به دنبال زایمان ضرورت می یابد. در صورتی که هیستروکتومی در زمان سزارین انجام شود، به آن سزارین هیسترکتومی و چنان چه طی مدت کوتاهی پس از زایمان واژینال انجام شود، هیستروکتومی بعد از زایمان خوانده می شود.
روش زایمان سزارین
روش جراحی سزارین در تمام جهان با تغییرات جزئی مشابه هم است.
برش های شکمی
معمولا برش عمودی خط وسط یا برش افقی سوپراپوبیک انجام می شود. تنها در موارد خاص برش پارامدیان یا عرضی میانی انجام می شود.
برش عمودی
ایجاد برش عمودی خط وسط در پایین ناف از همه سریع تر امکان پذیر است. این برش باید طول کافی داشته باشد تا وضع حمل جنین را بدون مشکل امکان پذیر کند. بنابراین طول برش باید مطابق با جثه تخمینی جنین باشد.
دیسکسیون تیز تا سطح غلاف رکتوس قدامی ادامه می یابد و باید آن را از چربی زیر جلد آزاد کرد تا نواری از فاسیای خط وسط به عرض 2 سانتی متر قابل مشاهده شود.
بعضی جراحان ترجیحمی دهند غلاف رکتوس را با اسکالپل در سراسر طول برش ایجاد شده باز کنند.
شامل 40 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله درباره زایمان سزارین