لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 10
ریبوزومها
کلیه سلولهای زنده دارای ریبوزوم می‌باشند. آنها اندامکهای ریزی هستند که تقریبا 60 درصد RNA ریبوزومی و 40 درصد پروتئین را تشکیل می‌دهند. بنابراین، می‌توان آنها را به اندامک توصیف نمود. در این جا می‌بایست خاطر نشان ساخت که ریبوزومها تنها محدود به غشا نیستند و بسیار کوچکتر از سایر اندامک‌ها به نظر می‌رسند. برخی از انواع سلولی می‌تواند سی ریبوزم را شامل شود، اما سی هزار از این ریبوزوم به صورت خاصی وجود دارند. اندامک‌ها را می‌توان با استفاده از میکروسکوپ الکترونیکی مشاهده نمود.
ریبوزومها عمدتاً به شبکه آندوپلاسمی و پوشش هسته‌ای متصل هستند در عین حال می‌توانند به شکل آزادانه در سراسر لیتوپلاسم گسترش یابند که هیچ تفاوتی در نوع سلول گیاهی، حیوانی یا باکتریایی وجود ندارد. اندامک‌ها نقش دستگاه تولید پروتئین را برای سلول‌ها ایفا می‌کنند که میکروبی در سلولهایی فعالی در سنتز پروتئین مثل پانکراس و سلولهای مغز به وفور یافت میشوند. برخی از پروتئین‌های که توسط ریبوزوم واکنش می‌یابند تنها برای استفاده‌های داخلی سلول اختصاص می‌یابند. بخصوص پروتئین‌هایی که توسط ریبوزومها آزاد میشوند. با این وجود بسیاری از پروتئین‌های تولید شده توسط ریبوزومهای گروهی به خارج از سلول انتقال می‌یابند.
در آکاریوت‌ها، rRNA ریبوزوم به چهار دسته و در پروکاریوت‌ها به سه دسته تقسیم میشوند. آکاریوت ریبوزوم در هسته تولید می‌شود. پروتئین‌های ریبوزومی وارد هسته میشوند و با چهار رشته rRNA برای ایجاد 2 واحد فرعی (یکی کوچک و یک بزرگ) ترکیب میشوند که باعث تولید ریبوزوم کامل شده میشوند (شکل 1). واحدهای ریبوزوم هسته را از طریق روزنه‌های هسته رها می‌سازند و سیتوپلاسم را برای واکنش پروتئین یکپارچه می‌سازد. زمانی که تولید پروتئین صورت نمی‌گیرد، دو واحد فرعی از یک ریبوزوم جداسازی می‌شود.
در سال 2000 ساختار سه بعدی کامل از واحدهای فرعی کوچک و بزرگ یک ریبوزوم به دست آمد. شواهد مربوط به ساختار فوق در دراز مدت نشان می‌دهد که Rrna ریبوزوم را که با ساختار پایه و به شکل عملی فراهم می‌آورد نمی‌تواند پروتئین‌ها را شامل شود. ظاهراً، پروتئین‌های موجود در یک ریبوزوم برای رفع شکاف‌های ساختاری و تقویت واکنش پروتئین موثر می‌باشند. اگرچه این فرایند می‌تواند در محیط دیگر و حتی در محیط آهسته‌تر نیز اتفاق بیفتد.
واحدهای مربوط به یک ریبوزوم که اغلب توسط ارزش استودبرگ توصیف می‌شود، بر اساس درج رسوب‌گذاری در یک سانتریفوژ صورت می‌گیرد. ریبوزومها در یک سلول آکاریوتیک معمولاً دارای یک ارزش استودبرگ S80 می‌باشد و از S40 و S60 واحد فرعی نیز تشکیل شده است. از طرف دیگر، سلولهای پروکاریوتیک، شامل 70S ریبوزوم می‌باشد که هر یک مشتمل بر 50S, 30S واحد فرعی می‌باشد. همانطور که در بالا ذکر شد، واحدهای استودبرگ به شکل افزودنی نمی‌باشند، بنابراین ارزش‌های مربوط به دو واحد فرعی از یک ریبوزوم نمی‌تواند به مقدار استودبرگ در کل اندامک اضافه شود. دلیل آن، درجه رسوب‌گذاری یک مولکول با توجه به اندازه و شکل می‌باشد تا این که به شکل ساده وزن مولکولی آن را در نظر گرفت.
واکنش پروتئین به کمک دو نوع دیگر از مولکولهای RNA علاوه بر rRNA نیازمند می‌باشند. فرستند. NNA دستورات را از طریق DNA سلولی برای یک پروتئین خاص فراهم می‌آورد. در این جا سه سایت پیوند rRNA در یک ریبوزوم به صورت زیر وجود دارد: پیوند آمینو آسیل برای یک مولکول tRNA متصل به اسید آمینه بعدی در پروتئین (نمودار 1)، پیوند لیپیتیدیل (ترکیب آلی ازته) برای مولکول اصلی rRNA شامل رشته ترکیب آلی ازته در حال تکوین و یک پیوند اگزیت جهت ترشح مولکولهای rRNA از ریبوزوم می‌باشد.
زمانی که ترکیب بندی پروتئین اسیدهای آمینه پلیمری میشوند، ریبوزومها پروتئین را آزاد می‌سازند و به سیتوپلاسم در پروکاریوت‌ها یا گواجی در آکاریوت‌ها تبدیل میشوند. در این جا پروتئین‌ها تکمیل میشوند.
و در داخل یا خارج از سلول آزاد میشوند. ریبوزومها اندامکهای بسیار قوی محسوب میشوند. یک ریبوزوم تنها در یک سلول آکاریوتیک می‌تواند 2 اسید آمینه را در یک رشته پروتئین در هر ثانیه اضافه نماید. در پروکاریوت‌ها، ریبوزومها می‌توانند با سرعت بیشتری عمل نمایند و حدود 20 اسید آمینه را در یک پولی پپتید در هر ثانیه اضافه نماید.
علاوه بر وضعیت کاملاً شناخته شده سلول ریبوزومها، اندامک‌ها نیز می‌توانند در داخل میتوکندری و کلروپلاست گیاهان یافت شود. ریبوزومهای فوق به شکل قابل توجهی دارای ابعاد متفاوت می‌باشند و متفاوت از سایر ریبوزومها در سلولهای آکاریوتیک یافت میشوند. آنها می‌توانند مشابه با آنچه که در باکتری بدست آمده و نیز سلولهای آبی- سبز جلبک باشد. تشابه ریبوزومهای میتوکندری و کلروپلاست برای ریبوزومهای پروکاریوت‌ها معمولاً ؟؟ بوده و شواهد نشان می‌دهد که میتوکندری و کلروپلاست‌ها از طریق زمینه پروکاریوت‌ها تکامل می‌یابند.
- ریبوزوم: کلیه سلولهای زنده دارای ریبوزوم می‌باشند. اندامکهای ریزی که تقریباً 60 درصد RNA و 40 درصد پروتئین را شامل میشوند. در آکاریوت‌ها، ریبوزومها از چهار رشته RNA تشکیل شده است. در پروکاریوت‌ها آن شامل چهار رشته RNA می‌باشند.
واکوئل‌های سلول گیاهی
واکوئل‌ها با پیوند غشا در میان سیتوپلاسم یک سلول قرار دارند که به چندین روش عمل می‌کنند. در سلولهای گیاهی بالغ، واکوئل های بسیار بزرگ به نظر می‌رسند که می‌توانند در حمایت ساختاری گیاه همانند نقش‌هایی مثل ذخیره سازی، دفع فضولات، حفاظت و رشد بی‌نهایت موثر واقع شود. بسیاری از سلولهای گیاهی دارای یک واکوئل اصلی جداگانه و بزرگ می‌باشند که بیشتر بخش سلول را به خود اختصاص می‌دهد. (80 درصد یا بیشتر). با این وجود واکوئل‌ها در سلولهای حیوانی به نظر می‌رسد کوچکتر بوده و معمولاً برای ذخیره سازی موقتی مواد و نیز انتقال آنها مورد استفاده قرار می‌گیرند.
واکوئل اصلی در سلولهای گیاهی (شکل 1) یک غشا به نام تونوپلاست را احاطه نموده است. آن یک مولفه مهم و پیوسته در سیستم شبکه غشاء داخلی گیاه (غشاء درونی) محسوب می‌شود.
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید
دانلود تحقیق درمورد ریبوزوم ها
