سازه های کش بستی، رده ای از سازه های فضاکار مشبک هستند که ابتدا در دهه 1950 به فرم مجسمه هایی ارائه گردیدند. از ابتدای پیدایش این سازه ها، مفهوم کش بستی بسط داده شده و کانون توجه بسیاری از مطالعات گذشته بوده است. در این سیستم ها، شکل سازه از نتایج فرایند شکل یابی بدست می آید. در این فرایند، هندسه و حالت خودتنش به روش های مختلف ایجاد می گردند. در این مقاله، ابتدا تاریخچه و تعریف سیستم های کش بستی و سپس مدل های مختلف سیستم های کش بستی (شامل سیستم های مدولار و غیر مدولار) و نمونه های عملی ساخته شده از این سیستم ها معرفی می گردند. بر اساس تعریف بسط داده شده، سازه های کش بستی شامل طیف وسیعی از سازه های خودایستای کششی می گردند که در آنها، شرط پایدارسازی مجموعه اعضای فشاری توسط عناصر کششی لازم بوده؛ اما هیچ محدودیتی در مورد تماس یا عدم تماس اعضای فشاری به همدیگر وجود ندارد. بر اساس این تعریف، سازه های کابل- دستکی خودایستا نیز در ردۀ سازه های کش بستی قرار می گیرند. سازه های کش بستی به عنوان معماری برگزیدۀ طبیعت موسوم بوده و کاربرد آنها تنها منحصر به مهندسی سازه نمی باشد؛ بلکه در دیگر زمینه ها نظیر بیومکانیک نیز برای مدلسازی رفتار مکانیکی اجزای سلول های زنده مورد استفاده قرار می گیرند.
سال انتشار: 1393
تعداد صفحات: 14
فرمت فایل: pdf
سیر تحول سازه های کش بستی در جهان
