پایان نامه کارشناسی ارشد حقوق
گرایش حقوق خصوصی
92 صفحه
چکیده:
انعقاد قرارداد به صورت معتبر نخستین یکی از مباحث مهم در تجارت به صورت الکترونیکی می باشد. در بررسی این نوع از قرارداد باید دید که قواعد عمومی حاکم بر قراردادها تا چه اندازه در این سنخ از قرارداد می تواند مورد استفاده قرار گیرد و این نوع از قرارداد چگونه تعریف شده است؟ و ماهیت قرارداهای الکترونیکی چیست؟ و وضع قانون تجارت الکترونیکی تا چه اندازه این قواعد را تحت تأثیر قرار می دهد؟ قرارداهای الکترونیک نیز همانند قرارداهای سنتی حاصل اجماع ایجاب و قبول است اما به دلیل وضعیت ویژه قراردادهای نخستین و اعلام اراده در فضای مجازی و بازیابی آنها این قراردادها دارای وضعیت خاصی نسبت به قراردادهای سنتی می باشند. برای این منظور اعتبار بیان اراده از طریق داده پیام و تعریف داده پیام از نظر قانون تجارت الکترونیکی ایران و ایالات متحده آمریکا چگونگی شکل گیری توافق دو اراده در قوانین دو کشور مورد بررسی قرار می گیرد. از حیث اعتبار بیان اراده، بنابر اصل «رضایی بودن عقود» عقد به تراضی واقع شده است و رعایت تشریفات معین یا به کار گیری لفظ خاص، شرط صحت پیمان نمی باشد. بنابراین، مانعی در بیان الکترونیکی اراده وجود ندارد؛ اما مشکل هنگامی به وجود می آید که بطور استثنا رعایت تشریفات معین شرط صحت عقد باشد؛ مثلاً «کتبی بودن» یا «ممضی بودن» اعلام اراده ضروری تلقی شود. از آنجا که «داده پیام» نوشته و امضاء محسوب نمی گردد، قوانین تجارت الکترونیکی ناگزیر شده اند که داده پیام را در حکم «امضاء» و «نوشته» تلقی نمایند. از نظر شکل گیری توافق، قواعد عمومی حاکم بر قراردادها، تا حدی که با ماهیت قراردادهای الکترونیکی سازگار باشد، در این سنخ از قراردادها نیز، اعمال می گردد در خصوص ایجاب طبع ویژه قراردادهای الکترونیکی اقتضاء دارد که اعلامات مندرج در سایت ها، در مواردی ایجاب و در مواردی دعوت به ایجاب تلقی شوند .
واژهای کلیدی: قرارداد الکترونیکی - تجارت الکترونیکی - ایجاب الکترونیکی - قبول الکترونیکی
بررسی اعتبار قراردادهای الکترونیکی با نگاه تطبیقی به قانون ایالات متحده آمریکا
