دانلود پروژه مکان یابی زیرحوزه های موثر بر دبی اوج و حجم سیل بهاره با استفاده از مدل HEC-HMS

اختصاصی از فی توو دانلود پروژه مکان یابی زیرحوزه های موثر بر دبی اوج و حجم سیل بهاره با استفاده از مدل HEC-HMS دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

تعداد صفحات : 29 صفحه     -    

قالب بندی :  word         

چکیده

کشور ایران به لحاظ موقعیت خاص جغرافیایی، در اکثر مناطق، از اقلیمی خشک و نیمه خشک برخوردار بوده که همه ساله با وقوع سیلابهای فصلی با خسارتهای جبران­ناپذیری مواجه است. تحقیق حاضر به مکان­یابی زیرحوز­های موثر بر دبی اوج و حجم سیل، و اولویت­بندی مکانی سیل­خیزی زیرحوزه­های آبخیز کوشک­آباد خراسان رضوی با استفاده از مدل HEC-HMS،   در دوره هیدرولوژیکی بهاره پرداخته است. در این تحقیق پس از تهیه اطلاعات مورد نیاز برای تهیه هیدروگراف سیل، از روش شبیه­سازی هیدرولوژیکی SCS در تبدیل رابطه بارش-رواناب در سطح زیرحوزه­ها و نیز روندیابی آبراهه­های اصلی به روش ماسکینگام به منظور استخراج هیدروگراف سیل خروجی حوزه استفاده شد. بنابراین اولویت­بندی زیرحوز­ه­ها از نظر سیل­خیزی با کاربرد مدل HEC-HMS محاسبه شده و واسنجی لازم برای پارامترهایی چون تلفات اولیه، شماره منحنی و زمان تاخیر در دوره هیدرولوژیکی بهاره صورت گرفت. سپس با حذف متوالی و یک به یک زیرحوزه­ها از فرایند روندیابی داخل حوزه، زیرحوزه­ها بر اساس میزان مشارکت در دبی اوج و حجم سیل خروجی حوزه، اولویت­بندی گردیدند. نتایج تحقیق نشان داد از محل خروجی حوزه به طرف بالادست و بخش­های میانی حوزه، تاثیر زیرحوزه­ها در دبی اوج سیل و حجم سیل خروجی کل حوزه، افزایش می­یابد. همچنین میزان مشارکت زیرحوزه­ها در سیل خروجی حوزه و حتی بزرگی و کوچکی دبی و حجم سیل زیرحوزه­ها، به مساحت آنها بستگی ندارد. به این ترتیب، ارتباط بین سیل و مشارکت سیل زیرحوزه­ها با مساحت آنها غیر خطی است. لذا با تمرکز عملیات آبخیزداری و کنترل سیلاب بر اساس اولویت­ها و مناطق تعیین شده، ضمن دسترسی به اهداف تحقیق، در هزینه­های اجرائی، کاهش قابل توجهی پیش­بینی می­گردد.

 واژگان کلیدی: سیل­خیزی،  اولویت­بندی، ماسکینگام، مدل HEC-HMS، کوشک­آباد.

 مقدمه

سیل یک رویداد سریع و مخرب است که هر ساله در نقاط مختلف جهان و کشور باعث بروز خسارات جانی و مالی محسوس و نامحسوس فراوان می­شود. برای مدیریت جامع مهار و کاهش خسارات سیل قبل از هر چیز باید مناطق سیل­خیز در درون حوزه تعیین شوند (تلوری 1381). منظور از سیل­خیزی، فراوانی وقوع سیل در حوزه نمی­باشد، بلکه منظور استعداد یا پتانسیل تولید سیل در سطح زیرحوزه از نظر تاثیر در هیدروگراف سیل خروجی حوزه است (جوکار، 1381). از این رو در مدیریت حوزه­های آبخیز، تعیین شدت سیل­خیزی زیرحوزه­ها در تعیین اولویت­بندی­ها و سیاست­گذاریهای لازم، از اهمیت بالایی برخوردار است (مرید و همکاران، 1375).

بررسی­های انجام شده نشان می­دهد موضوعات مرتبط با این تحقیق عمدتا" در زمینه تاثیر تغییرات کاربری اراضی بر روی بروز سیلاب و تغییر رفتار حوزه­های آبخیز، تعیین مناطق سیل­خیز بر پایه روشهای نموداری و فرمولهای تجربی، تحلیل آماری داده­های سیلاب، داده­های دورسنجی و سیستم اطلاعات جغرافیایی و مدلهای رایانه­ای بارش–رواناب بوده و بیشتر از دیدگاه تولید سیل در سطح حوزه­های آبخیز یکپارچه مطرح شده است.Suwanwerakamtorn  (1994) با استفاده از مدلHEC-1؛ اثرات تغییر کاربری اراضی بالادست حوزه آبخیز را روی الگوی سیل در نواحی پایین دست حوزه مورد ارزیابی قرار داد. Vanshaar  و همکاران (2002) از مدل DHSVM برای شبیه­سازی اثرات هیدرولوژیکی پوشش زمین برای 4 زیرحوزه رودخانه کلمبیا استفاده کرده و با آنالیز حساسیت حوزه­هایی که کاملا" پوشیده از مخروطیان در مراحل مختلف رسیدگی بودند؛ بیان می­دارند که شاخص سطح برگی کم، آب معادل برف و جریان بیشتر را به دنبال دارد. Foody و همکاران (2004) به منظور شناسایی مناطق حساس به تند سیل­ها در منطقه­ای در غرب مصر از مدل HEC-HMS به منظور شبیه­سازی سیلاب استفاده نمودند؛ که منجر به شناسایی 2 منقطه حساس گردید. Hassanzadeh  و Aalami (2005) با استفاده از مدل HEC-HMS درحوزه آبخیز سد گلستان مبادرت به تعیین سیل­خیزی زیرحوزه­ها کردند. قائمی (1373) با مقایسه عددی شدت سیل­خیزی زیرحوزه­های کرخه، بدون در نظر گرفتن تاثیر روندیابی رودخانه بر روی کاهش دبی اوج سیلاب و سایر فرآیندهای موثر در رفتار حوزه، صحت تاثیر زیرحوزه­ها را با وزن­های تعیین شده و به همان نسبت در خروجی حوزه مورد تردید قرار می­دهد. مردانی (1377) با مطالعه سیل­خیزی حوزه آبخیز رودخانه روئین اسفراین خراسان به بررسی پتانسیل­های سیل­خیزی حوزه و تعیین زیرحوزه­ای که نقش زیادی در تولید رواناب کل حوزه آبخیز دارد پرداخت. خسروشاهی (1380) تاثیر سیل­خیزی زیرحوزه­ها را از طریق مدل ریاضی HEC-HMS در حوزه آبخیز دماوند مورد بررسی قرار داد و زیرحوزه­ای که بیشترین تاثیر را در خروجی داشته، معرفی نموده است. جوکار (1381) برای تعیین سیل­خیزی زیرحوزه­های رودخانه شاپور در استان فارس با استفاده از شبیه­سازی جریانهای سیلابی، میزان مشارکت هر یک از زیرحوزه­ها در هیدروگراف سیل خروجی حوزه را بدست آورد. روغنی و همکاران (1382) با استفاده از مفهوم نمودار مساحت–زمان و بکارگیری مشخصات حوزه، در مدل هیدرولوژیکی RAFTS، نحوه توزیع مکانی زیرحوزه­ها در سطح منطقه را مورد بررسی قرار دادند.

تحقیق در مورد قلمرو هخامنشیان در دوران اوج خود

اختصاصی از فی توو تحقیق در مورد قلمرو هخامنشیان در دوران اوج خود دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 41
فهرست مطالب:

قلمرو هخامنشیان در دوران اوج خود

کشور و سرزمین

مردم و طوایف

شاهنشاهان هخامنشی    

داریوش بزرگ اول

پادشاهی کوروش بزرگ

مرگ کوروش بزرگ

پادشاهی کمبوجیه

پادشاهی داریوش بزرگ

وضع اجتماعی و اقتصادی در دوره هخامنشی

برافتادن شاهنشاهی هخامنشی

منابع

قلمرو هخامنشیان در دوران اوج خود

'''هخامنشیان''' نام دودمانی پادشاهی در ایران پیش از [[اسلام]] است. پادشاهان این دودمان از پارسیان بودند و تبار خود را به «[[هخامنش]]» می‌رساندند که سرکردهٔ طایفه‌ [[پاسارگاد]] از طایفه‌های پارسیان بوده‌است.هخامنشیان نخست پادشاهان بومی [[پارس]] و سپس [[انشان]] بودند ولی با شکستی که [[کوروش بزرگ]] بر [[ایشتوویگو]] واپسین پادشاه [[ماد]] وارد ساخت و سپس فتح [[لیدیه]] و [[تمدن بابل|بابل]] پادشاهی هخامنشیان تبدیل به شاهنشاهی بزرگی شد. از این رو [[کوروش بزرگ]] را بنیانگذار شاهنشاهی هخامنشی می‌دانند.به قدرت رسیدن پارسی‌ها و سلسله هخامنشی (۳۳۰-۵۵۰ قبل از میلاد) یکی از وقایع مهم تاریخ قدیم است. اینان دولتی تأسیس کردند که دنیای قدیم را به استثنای دو سوم یونان تحت تسلط خود در آوردند. شاهنشاهی هخامنشی را نخستین امپراتوری تاریخ جهان می‌دانندپارس‌ها مردمانی ازنژاد آریایی بودند که مشخص نیست از چه زمانی به فلات ایران آمده بودند. آنان از قوم آریایی پارس یا پارسواش بودند که درکتیبه‌های آشوری از سده نهم پیش از میلاد مسیح نام آنان آمده‌است. پارس‌ها هم‌زمان با مادها به نواحی غربی ایران سرازیر شدند و پیرامون دریاچه ارومیه و کرمانشاهان ساکن گردیدند. با ضعف دولت ایلام، نفوذ قوم پارس به خوزستان‌ و نواحی مرکزی فلات ایران‌ گسترش یافت

{{تمدنهای باستانی آسیای غربی}}

برای نخستین بار درسالنامه‌های آشوری سلمانسر سوم در سال ۸۳۴ ق. م، نام کشور «پارسوآ» در جنوب و جنوب غربی دریاچه ارومیه برده شده‌است. بعضی از محققین مانند راولین سن عقیده دارند که مردم پارسواش همان پارسی‌ها بوده‌اند. تصور می‌شود اقوام پارسی پیش از این که از میان دوره‌های جبال زاگرس به طرف جنوب و جنوب شرقی ایران بروند، در این ناحیه توقف کوتاهی نمودند و در حدود ۷۰۰ سال پیش از میلاد در ناحیه پارسوماش، روی دامنه‌های کوه‌های بختیاری در جنوب شرقی شوش در ناحیه‌ای که جزو کشور ایلام بود، مستقر گردیدند. از کتیبه‌های آشوری چنین استنباط می‌شود که در زمان شلم نصر (۷۱۳-۷۲۱ ق. م) تا زمان سلطنت آسارهادون (۶۶۳ ق. م)، پادشاهان یا امراء پارسوا، تابع آشور بوده‌اند. پس از آن درزمان فرورتیش (۶۳۲-۶۵۵ ق. م) پادشاه [[ماد]] به [[پارس]] استیلا یافت و این دولت را تابع دولت ماد نمود .

مردم و طوایف

هرودوت می‌گوید: پارسی‌ها به شش طایفه شهری و ده نشین و چهار طایفه چادرنشین تقسیم شده‌اند. شش طایفه اول عبارت‌اند از: پاسارگادیان، رفیان، ماسپیان، پانتالیان، دژوسیان و گرمانیان. چهار طایفه دومی عبارت‌اند از: داییها، مردها، دروپیک‌ها و '''ساگارتی ها'''. از طوایف مذکور سه طایفه اول بر طوایف دیگر، برتری داشته‌اند و دیگران تابع آنها بوده‌اند.

پارس‌ها هم‌زمان با مادها به نواحی غربی ایران سرازیر شدند و پیرامون دریاچه ارومیه و کرمانشاهان ساکن گردیدند. برای نخستین بار درسالنامه‌های آشوری سلمانسر سوم در سال ۸۳۴ ق. م، نام کشور (پارسوآ) در جنوب و جنوب غربی دریاچه ارومیه برده شده‌است. بعضی از محققین مانند راولین سن عقیده دارند که مردم پارسوا همان پارسی‌ها بوده‌اند.

طوایف پارسی پیش از این که از میان دوره‌های جبال زاگرس به طرف جنوب و جنوب شرقی ایران بروند، در ناحیه پارسوآ توقف نمودند و در حدود سال ۷۰۰ پیش از میلاد در ناحیه پارسوماش، روی دامنه‌های کوه‌های بختیاری در جنوب شرقی شوش در ناحیه‌ای که جزو کشور ایلام بود، مستقر گردیدند. بعدها با ضعف دولت ایلام، نفوذ طوایف پارس به خوزستان‌ و نواحی مرکزی فلات ایران‌ گسترش یافت و رو به جنوب رفته‌اند.

مطابق منابع یونانی، در سرزمین کمنداندازان ساگارتی (زاکروتی، ساگرتی) (همان استان کرمانشاهان  کنونی) مادی‌های ساگارتی  می زیسته‌اند که شکل بابلی - یونانی شدهً نام خود یعنی زاگروس (زاکروتی، ساگرتی) را به کوهستان غرب فلات ایران داده‌اند. نام همین طوایف است که در اتحاد طوایف پارس نیز موجود است و خط پیوند خونی  طوایف [[ماد]] و [[پارس]] از منشا همین  طایفه ساگارتی‌ها (زاکروتی، ساگرتی) است، طوایف [[پارس]] قبل از حرکت به سوی  جنوب دورانی طولانی را در مناطق ماد می زیستند و بعدها با ضعف دولت ایلام، نفوذ طوایف پارس به خوزستان‌ و نواحی مرکزی فلات ایران‌ گسترش یافت و رو به جنوب رفته‌اند.

طبق نوشته‌های هرودوت، هخامنشیان از طایفه پاسارگادیان بوده‌اند که در پارس اقامت داشته‌اند و سر سلسله آنها هخامنش بوده‌است. پس از انقراض دولت [[ایلامیان]] به دست [[آشور بنی پال]]، چون مملکت ایلام ناتوان شده بود پارسی‌ها از اختلافات آشوری‌ها و مادی‌ها استفاده کرده و انزان یا انشان را تصرف کردند.

این واقعه تاریخی در زمان چیش پش دوم روی داده‌است. با توجه به بیانیه‌های کوروش بزرگ در [[تمدن بابل|بابل]]، می‌بینیم او نسب خود را به چیش پش دوم، می‌رساند و او را شاه انزان می‌خواند.

پس از مرگ چیش پش، کشورش میان دو پسرش «آریارومنه» پادشاه کشور پارس و کوروش که بعداً عنوان پادشاه پارسوماش، به او داده شد، تقسیم گردید. چون در آن زمان کشور ماد در اوج ترقی بود و [[هووخشتره]] در آن حکومت می‌کرد، دو کشور کوچک جدید، ناچار زیر اطاعت فاتح نینوا بودند. کمبوجیه فرزند کوروش اول، دو کشور نامبرده را تحت حکومت واحدی در آورد و پایتخت خود را از انزان به پاسارگاد منتقل کرد.