دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
بررسی مقایسه میزان عزت نفس افراد عادی و افراد دارای هراس اجتماعی
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:41
فهرست مطالب :
مقدمه 1
بیان مسئله 2
اهمیت تحقیق 2
فرضیه تحقیق 3
طرح تحقیق 3
فصل دوم
پیشینه تحقیق 4
تعریف هراس 6
زمینه تاریخی فوبیک 8
تعریف هراس اجتماعی 13
موقعیت های متداول هراس اجتماعی 16
تشخیص هراس اجتماعی 17
عوامل موثر در رفتارهای فوبیک 17
درمان فوبی اجتماعی 18
درک و فهم افکار نگران و با خود صحبت کردن 20
رفتار درمانی 20
شناخت درمانی 21
ماهیت عزت نفس 21
اهمیت عزت نفس 22
فرآیندهای افزایش عزت نفس 23
فصل سوم
جامعه 26
نمونه 26
روش نمونه گیری 26
روش تحقیق 26
ابزار تحقیق 27
آزمون های آماری 28
فصل چهارم
تجزیه و تحلیل اطلاعات 29
استنباط آماری 32
فصل پنجم
نتایج 34
محدودیت های تحقیق 34
پیشنهادات 35
پیشنهاد به مسئولین و مراکز مشاوره 37
ضمائم
پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت 38
منابع و ماخذ 41
چکیده :
مساله عزت نفس و مقوله خود ارزشمندی از اساسی ترین عوامل در رشد مطلوب شخصیت افراد است. برخورداری از اراده و اعتماد به نفس قوی ، قدرت تصمیم گیری و ابتکار ، خلاقیت و نوآوری ، سلامت فکر و بهداشت روانی ، رابطه مستقیمی با میزان و چگونگی عزت نفس و احساس خود ارزشمندی فرد دارد (غلامعلی افروز ، 1376) امروزه در درمان بسیاری از اختلالات شخصیتی و رفتاری از قبیل ترس ، کمرویی ، لجبازی و پرخاشگری به عنوان اولین و مهمترین گام به ارزیابی و پرورش احساس عزت نفس ، تقویت اعتماد به نفس و مهارتهای فردی و اجتماعی آنان می پردازند.
در بررسی هایی که بر روی افراد دارای عزت نفس پایین صورت گرفته ، علائمی چون : شکایات جسمانی ، افسردگی ، اضطراب ، کاهش سلامت عمومی بدن ، بی تفاوتی و احساس تنهایی ، تمایل به اسناد شکست خود به دیگران ، عدم رضایت شغلی و کاهش عملکرد ، عدم موفقیت آموزشی و داشتن مشکلات بین فردی گزارش شده است.
اضطراب ریشه اش درونی و روانی است و در مراحل رشد شخصیت پایدار می شود و پاسخی برای تهدیدی ناشناخته و دارای جنبه تعارضی و غالباً مزمن است. هنگامیکه چنین اضطرابی به وجود فرد مستولی شود ، اعتماد به نفس کاهش می یابد ، قدرت نگرش واقع بینانه و برقراری ارتباط متقابل با دیگران به حداقل می رسد و ناآرامی و بی قراری ، گریز از ارتباطات معمول اجتماعی و دل مشغولی های مفرط ، شخصیت فرد را فرا می گیرد.
بیان مسئله
با توجه به اینکه عزت نفس برای بقاء روانی ضروری است در طول سال گذشته نیز ، بسیاری از روانشناسان این نظریه را پذیرفته اند که انسان دارای نیاز به عزت نفس است.
و می دانیم برای اینکه افراد بتوانند از حداکثر ظرفیت ذهنی و توانمندیهای بالقوه خود بهره مند شوند می بایست از نگرش مثبت نسبت به خود و محیط اطراف و انگیزه ای غنی برای تلاش برخوردار شوند ، و عزت نفس بالایی داشته باشند. در حالیکه تحقیقات نشان داده اند افراد مبتلا به هراس اجتماعی عزت نفس پایینی دارند.
از این رو با توجه به اینکه تحقیقات انجام شده در زمینه ارتباط هراس اجتماعی و عزت نفس اندک است ، برای مشخص شدن این موضوع و همچنین با توجه به اینکه چنین تحقیقاتی در جامعه ایران کمتر انجام گرفته ، بر آن شدیم که برای افزایش دانشمندان در این زمینه پژوهش کنیم ، که آیا همانطور که نتایج تحقیقات انجام شده در کشورهای دیگر نشان داده در جامعه ما هم با توجه به خصوصیات خاص فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی اش بین عزت نفس افراد مبتلا به فوبی اجتماعی و عزت نفس افراد عادی ارتباط وجود دارد یا نه؟
اهمیت تحقیق:
با توجه به اهمیت عزت نفس در زندگی انسان تا جائیکه اکثر متخصصان عزت نفس مثبت را به عنوان عامل اصلی در سازگاری اجتماعی و عاطفی در نظر می گیرند. آگاهی از عوارض هراس اجتماعی خصوصاً اثر هراس اجتماعی بر عزت نفس گامی است در جهت توجه به شناسایی دقیق تر ماهیت این اختلال و توجه به درمان آن و نکته مهم ترپیشگیری از ابتلا به آن تا از هرز رفتن قابلیتهای عظیم جامعه جلوگیری کنیم.
فرضیه تحقیق:
فرضیه ای که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است به این صورت است که:
((میانگین عزت نفس افراد مبتلا به هراس اجتماعی پایین تر از عزت نفس افراد عادی است)).
طرح تحقیق:
این پژوهش از نوع علی – مقایسه ای است و سعی دارد تاثیر هراس اجتماعی را در میزان عزت نفس دو گروه افراد مبتلا به هراس اجتماعی و افراد عادی را مورد مقایسه قرار دهد.
آزمودنیهای این پژوهش دو گروه هستند. یک گروه افراد مبتلا به هراس اجتماعی و یک گروه افراد عادی که هر گروه شامل 15 نفر می باشند . که این افراد بصورت اتفاقی (در دسترس) انتخاب شده اند. کل آزمودنیها 30 نفر می باشند.
محقق در نظر دارد با اجرای آزمون عزت نفس بر روی دو گروه نتایج آن را مورد بررسی قرار دهد. متغیر مستقل در این پژوهش هراس اجتماعی و متغیر وابسته عزت نفس می باشد.
این 15 آزمودنی مبتلا به هراس اجتماعی از میان مراجعین زن به چند مطب روانپزشکی و مرکز مشاوره در شهر مشهد انتخاب شده اند.
شمایت اصلی آنها ترس از موقعیتهای اجتماعی یا عملکردی و حضور در جمع 2 یا چند موقیعت زندگی بود ، انتخاب شدند.
پیشینه تحقیق:
تحقیقات زیادی توسط پژوهشگران مختلف در مورد هراس اجتماعی ، اضطراب اجتماعی ، کمرویی و شرم و اثری که بر عزت نفس افراد می گذارند انجام گرفته ، که به چند مورد آنها در زیر اشاره می کنیم.
زارن در سال 1987 در تحقیق خود این فرض را که افراد مبتلا به هراس اجتماعی در زمینه ارزیابی مشکلات هویتی یعنی عزت نفس پایین و نیاز شدید برای تائید بوسیله دیگران را مورد بررسی قرار داد یک پرسشنامه اندازه گیری میزان جنبه های شش گانه هویت به 67 بیمار مبتلا به هراس اجتماعی و 50 فردی که به هراس اجتماعی مبتلا نبوده اند داده شد ، نتایج حاکی از آن بود که افراد مبتلا به هراس اجتماعی عزت نفس پایینی دارند و همچنین نیاز شدید به این دارند که توسط دیگران تائید شوند .در پژوهشی که توسط چند پژوهشگر انجام شد نتایج نشان دادند که اضطراب اجتماعی بطور قابل توجهی با اضطراب ، تصور از خود ، مرکز کنترل بیرونی و سرکوبی و حساسیت زدایی ارتباط داشت ، در دو گروه نمونه آزمودنیهایی که اضطراب زیاد داشتند ، مرکز کنترل بیرونی داشتند و در تصور از خود مثبت پایین بودند و در حساسیت و اضطراب بالا بودند.
در پژوهشی که اخیراً توسط کرازیر (1995) عنوان شرم (خجالت) و عزت نفس انجام گردید ، ارتباط بین شرم و عزت نفس در کودکان 12 – 9 ساله مورد ارزیابی قرار گرفت ، در مطالعه اول ( 141 = N ) یک پرسشنامه گزارش شخصی از شرم ساخته شد که بر اساس یک استنباط از مفاهیم کودکانه شرم و خجالت قرار داشت. در مطالعه دوم و سوم ( 369 = n) نفر میزان شرم با موضع کنترل بیرونی و با درک شایستگی و لیاقت شخص در مقابل قلمرو واقعی خود نیز همبستگی نشان دادد.
این روابط و همبستگی ها بین متغیرها با آنهایی که برای نوجوانان و بزرگسالان گزارش شده بود ، تقریباً مشابه بودند. دختران ( 185=n) بیشتر از پسران شرم داشتند و تلقین پذیرتر بودند. مقایسه تفاوتهای مربوط به دو جنس از نظر همبستگی این تصور را که شرم اثر گذاری بیشتری در عزت نفس دختران دارند تا پسران را تائید نکرده است.
در مطالعه فالن (1996) با استفاده از پرسشنامه های خود ارزیابی 63 بیمار با هراس اجتماعی اما بدون سابقه حملات هراس گزارش کردند که در نشانه ها و صفاتشان و در رشد اجتماعی شان ، پاسخهای اضطرابی از نشانه های متعددی با شدت قابل ملاحظه تشکیل شده بود با سرخ شدن ، لرزش ، مشکلات شناختی ، مشکلات ارتباطی و ترس از اینکه آنها بعنوان نشانگان اصلی بوسیله بقیه برداشت شود . پاسخهای حاد بمیزان زیادی با واکنش های طولانی مدت با خلق افسرده ادامه می یابند عزت نفس پایین می آید و ترس از موقعیت های مشابه افزایش می یابد.
گیست و همکاران در سال (1983) ، این فرض را تحقیق کردند که افرادی که در مقیاس اجتناب اجتماعی و اضطراب نمرات بالایی را می گیرند در اعتماد به خود ، نیاز به همبستگی ، نیاز به تغییر و نیاز به سلطه گری نمره پایین می گیرند و در نیاز به احترام گذاشتن به دیگران نمره بالایی میگیرند. 289 دانشجو در مقیاس اجتناب اجتتماعی تفاوت مهمی را نشان دادند و فرضیه تائید شد افرادی که در تعاملات اجتماعی دچار اضطراب می شوند احتمالاً کمتر به خود اعتماد دارند و نیاز کمتری را برای پیوستگی ، تغییر و سلطه جویی نشان می دهند در حالیکه آنها نیاز شدیدی به قضاوت و نظر دیگران دارند این افراد ممکن است برای بدست آوردن پذیرش اجتماعی و نظر دیگران دارند این افراد ممکن است برای بدست آوردن پذیرش اجتماعی و جبران جدایی اجتماعی شان به دیگران احترام بگذارند.
تعریف هراس:
زندگی را بی ترس سپری کردن ممکن نیست. همه ما مواقعی را همراه گونه ای ترس از قبیل اولین صحبت در مقابل جمع تجربه کرده ایم ؛ مواقعی مثل امتحان دادن که اندکی ترس در واقع مفید هم بوده است، در واقع احتیاط ناشی از ترس درباره آب ، خیابان ها و کارهای خطرناک برای افراد مفید است.
فوبی نوع خاصی از ترس است. وقتی ترس واپس زده شده به شی خاصی منتقل می شود ترس حاصله را فویبا (هراس ) می نامند. بیشتر مردم یک یا چند فوبیای خفیف دارند که معمولاً از موش ، مار و حشرات و سایر جانواران موذی است. اما در بعضی از افراد این نوع ترسها چنان شدید است که قابل تحمل نیست جاهای بسته یا باز مکانهای بلند ، حیوانات ، تاریکی و گروه کثیری از موقعیتها و اشیای خاص این مردم را به وحشت می اندازد. واکنش ترس آنان به هرکدام از این موارد خاص ، آنچنان شدید است که اصطلاحاً آن را فوبیا (ترس مرضی) گویند.
شعاری نژاد (1364) ، فوبی عبارت است از ترس مرضی و غیر عادی و غیر منطقی که شخص خود به غیر منطقی بودن آن متوجه است لکن ، نمی تواند خود را از شر آن خلاص کند ، در پیدایش این بیماری سه دوره می توان مشخص کرد:
1-شکست در زندگی و از دست دادن ابتکار.
2-بازگشت به موقعیت های رقابت آمیز اولیه.
3-جانشین کردن وابستگی به جای خودنمایی و عرض اندام.
به طور کلی فوبی عبارات است از ترس مبرم ، مفرط و غیر منطقی از یک شی فعالیت و یا موقعیت که میل جبرآمیزی را برای اجتناب از آنها به وجود می آورد . چنین ترسی را خود شخص بسیار افراطی و غیر منطقی تشخیص می دهد.رفتار اجتنابی با درجاتی از ناتوانی همراه است تعریف فوق چهار جز اساسی دارد : فوبی با ابرام و سماجت همراه است ترس از دوباره سوار شدن بر اسب پس از یک بار سقوط فوبی خوانده نموی شد مگر اینکه آنقدر پایا و مبرم باشد که به ویژگی اسای دوم یعنی اجتناب منجر می شود . اجتناب از یک شی فعالیت یا موقیعیت ترساننده ( در این مورد ، اسب) ترسهایی که با رفتار اجتماعی همراه نباشند به فرض اینکه غیر واقع بینانه هم باشند ، از بین می روند . در واقع این حقیقت خوشایند اساس اکثر روشهای درمانی برای فوبی است .
جز سوم : ترس مورد نظر نه تنها برای دیگران غیر منطقی است ، بلکه شخص مبتلا نیز به این واقعیت واقف است .
جز چهارم : در تفکیک ترسهای (( طبیعی)) از فوبی ها ، نقش تعیین کننده ای دارد .
میزان ناتوانی حاصل از ترس چقدر است؟اجتناب غیر منطقی از اشیا ، فعالیتها و موقعیت ها ، امر شایعی است . اگر تاثیر آن روی تطابق زندگی قابل اغماض باشد ، اهمیت آن نیز اندک است . بسیاری از مردم از حشرات و عنکبوت های غیر موذی می ترسند و از آنها اجتناب می کنند ؛ اما چنین ترسی بر زندگی آنان تاثیری ندارد . معهذا ، وقتی ترس و اجتناب با عملکرد روانی یا تطابق اجتماعی شخص بطور جدی تداخل نماید ، حالت افراطی پیدا می کند و لذا ماهیت فوبیک دارد.
زمینه تاریخی فوبی:
لغت فوبی ماخوذ از کلمه یونای فوبس (Phobos) به معنی گریز ، هراس ناگهانی به دلیل یا وحشت است.
کلمه فوبیا برای نخستین بار حدود 2000 سال پیش در لغات طبی روم دیده شده است ؛ یعنی در زمانی که اصطلاح (( ترس از آب )) برای توصیف علامتی در هاری مورد استفاده قرار گرفت . هرچند این اصطلاح با مفهوم روانپزشکی آن تا قرن 19 بکار نرفت ، اما ترسها ورفتارهای فوبی از مدتها پیش در منابع طبی بکار گرفته شده است . (( بقراط)) حداقل در مورد دو بیمار فوبیک شرح داده است . یکی از آنها از شنیدن صدای نی (( دچار هراس )) می شده و دیگری قادر نبود حتی از کنار کم عمق ترین گودالها عبور کند ؛ در صورتیکه می توانست داخل خود گودال راه برود.
سه نوع از شایع ترین فوبی ساده را معرفی می کنیم:
الف- فوبی از حیوانات
این فوبی ها بیشتر از هر نوع دیگر فوبی مطالعه شده اند. تقریباً همیشه در کودکی و غالباً قبل از هفت سالگی شروع می شود. قبل از بلوغ معمولاً فروکش می کنند ، اما بسیاری از افراد حتی در سنین پس از بلوغ نیز دچار این فوبی هستند و گاهی حتی تا لب گور دامن گیر آنهاست. ترس از حیوانات به ندرت به عنوان شکایات عمده نیز روانپزشکان نیز مطرح می شود. میزان شیوع آنها در جمعیت کلی ، نامعلوم است . اکثر کسانی که از حیوانات می ترسند ، در واقع نسبت به نوع خاصی از آنها فوبیک هستند ؛ مثل گربه ، سگ ، اسب ، سایر حیوانات اهلی و حیوانات وحشی مثل خفاش.
بسیاری از مردم بطور جدی از کرم ، موش ، عنکبوت و مار می ترسند ، اما این ترس به آسانی کنترل می شود و این افراد حتی از احتمال رویارویی با این حیوانات اجتناب نمی کنند. گاهی فوبی مربوط به خصوصیتی از حیوان مثلاً پرهای او می شود. ترس از حشراتی مثل عنکبوت قابل توجه است .
فوبی از حیوانات تقریباً همیشه از دوران کودکی شروع می شود ، فوبی از حیونات اگر در بزرگسالی شروع شود معمولاً شوم تر است و از وقوع افسردگی (( اساسی)) و یا یک اختلال جدی حکایت می کند . به عبارت دیگر ، فوبی از حیوانات ، (( سن خطر)) خاص دارد و گر شخص تا 12 سالگی دچار آن نشود احتمالاً ابتلا بعدی به آن کم است.
نکات دیگر در مورد فوبی از حیوان:
1-تا سن بلوغ احتمال ابتلای دختر و پسر به فوبی از حیوانات برابر است ؛ اما پس از آن دخترها بیشتر از پسرها در معرض ابتلا هستند .
2-برعکس اکثر اختلالات روانپزشکی ، فوبی از حیوانات ، زمینه خانوادگی از نسلی به نسل دیگر را نشان نمی دهد.
3-گاهی ترس از حیوانات با حادثه ای خاص ارتباط پیدا می کند. پدری کودکان خود را به تماشای قرق شدن بچه گربه ای فرا می خواند ، و حداقل یکی از آنها میل شدید به اجتناب از بچه گربه ها پیدا می کند .
اکثر فوبی از حیوانات ، مثل اکثر فوبی ها به طور کلی ، ظاهراً با حوادث استرس آمیز ارتباطی ندارند.
در شهر ، امکان انتخاب حیوان به عنوان موضوع فوبیک چندان وسیع نیست . اسب ، سگ ، گربه و به ندرت پرندگان ، حیواناتی هستند که در کودکان فوبیک ایجاد می کنند ، ترس از حیوانات ریز ( حشرات ) مثل ساس یا پروانه نیز به وفور چشمگیری مشاهده می گردد. گاهی حیواناتی که کودک با کتابهای مصور یا داستانهای خیالی آنها شناخته است ، موضوع نگرانی بی مورد و بی حد کودک می شود که خود را به صورت فوبی ظاهر می سازد . به ندرت می توان دریافت که چنین راه غیر عادی برای اضطراب چگونه پدید آمده است.
در بین تمام انواع فوبی مبتلایان به فوبی از حیوانات احتملاً بهترین واکنش را و انواع رفتار درکمانی خصوصاً (حساسیت زدایی) نشان می دهد .
ب-فوبی از جاهای بلند
ترس از جاهای بلند در واقع ترس از سقوط است که گاهی کاملاً غیر واقع بینانه است گاهی فاصله شخص با زمین کمتر از آن است که در صورت سقوط احتمالی آسیب ببیند و یا میزان حفاظت در محیط آنقدر است که سقوط را غیر ممکن می سازد با وجود این ترس را با هیچ میزان از منطق و عقل نیم توان کنار زد.
ریشه آن در یک غریزه بنیادی است مانند ترس از لبه پرتگاه و پس کشیدن از آن .
بعضی از مبتلایان قادر نیستند از یک ردیف پلکان که از اطراف آن فضای باز دیده می شود ، پایین بیایند . بعضی ها توانایی نگاه کردن از پنجره طبقه ، دوم به بالای ساختمان را ندارند ؛ به خصوص اگر پنجره از کف اتاق تا سقف ادامه داشته باشد. برخی قادر نیستند از روی پل ، پیاده عبور کنند در حالی که با اتومبیل هیچ نگرانی برای عبور از روی پل ندارند.
ج-فوبی از بیماری
همه ما از بیماری می ترسیم ؛ هرچند ممکن است بعضی بپذیرند و این هراس را نشان ندهند . وجود لکه هایی روی پوست و سرفه های مکرر شاید مهم نباشد ، اما چگونه می توان مطمئن شد که خطری وجود ندارد عده ای از مردم به محض مشاهده نگران می شوند و منتظر می مانند تا ناراحتی خود به خود از بین برود و معمولاً هم می رود . اما عده ای از مردم خود خوری می کنند و حتی پس از آنکه لکه ها ناپدید شدند و سرفه ها از بین رفتند ، دچار ترس مبرم ، مفرط و غیر منطقی می گردن یعنی دچار یک نوع فوبی .
ترس از بیماری با گذشت زمان تغییر می کند .
سرفه کردن امری عادی است ؛ زمانی این سرفه ها ، (( ترس بیمرای سل )) را بوجود می آورد و تازمانی که درمانی برای این بیماری پیدا نشد مردم دست از خیال بافی در مورد سل برنداشتند . امروزه فوبی از سرطان در راس فوبی از بیماریهاست و ترس از بیماری قلبی پس از آن ، و همین اندازه اهمیت دارد . مبتلایان به (( فوبی از بیماری)) ، از این پزشک به آن پزشک و از این آزماییگاه می روند و مهم نیست که اولی چقدر اطمینان بدهد و جواب دومی چقدر منفی باشد؛ به هر حال بیمار قانع بشو نیست . مخصوصا بیمار اطمینان دادن زیاد از جانب پزشک را هشدار تلقی می کند.
جالب است بدانیم که ترس از بیماری اگر هم بیماریایجاد نکند ، علائم آن را بوجود می آورد.
افراد مبتلا (( فوبی از بیماری )) غالباً دوستان و لستگانی را می شناسد که مبتلا به همان بیماری آزاردهنده او بودند.
احتمالا این دلیل است برای انتخاب یک بیماری خاص به عنوان فوبیک توسط بیمار اما ربطی به شدت و دوام آن ندارد .
عده مبتلایان به ((فوبی از بیماری )) در بین مردها بیشتر از زنهاست در عوض زنها هم بیشتر (( خود بیمار انگار)) هستند . (( فوبی از بیماری )) را باید از (( هزیانها نیز تفکیک نمود .))
هم فوبی و هم هزیان ، هر دو عقاید باطل و ثابتی هستند . معهذا ، به بیمار هزیانی باطل بودن عقیده خود را تشخیص نمی دهد . بیمار فوبیک مسخره بودن فکر خود را تشخیص می دهد اما در هر حال ، وحشت هم سر جای خودش است .
فوبی های ساده علائم منفردی هستند و در افرادی که از همه لحاظ سالم هستند ظاهر می گردد.
از لحاظ شیوع حدود 15 تا 30 درصد فوبی های ساده ای که روانپزشکان می بینند (( فوبی از بیماری )) هستند .
تعریف هراس اجتماعی:
آیا می دانستید رایج ترین ترس گزارش شده توسط افراد ترس از صحبت کردن در مجامع عمومی یا صحبت در مقابل یک گروه می باشد؟ افراد زیادی احساس دلهره د لشوره یا حتی احساسی شبیه به بالا آوردن دارند ، چنانچه مجبور باشند که در مقابل یک گروه صحبت کنند ، اما بیشتر اوقات ، افراد با انجامک یک سری چیزها از عهده این مسائل برمی آیند.
داشتن کمی اضطراب قبل از اینکه شما یک سخنرانی بزرگ را ارئه دهید و یا روی صحنه نمایش مدرسه بروید ، شما را برای یک اجرای عالی قوی می کند . اما ، گهگاهی برخی از افراد تشویش و اضطراب شدیدی را در زمان رویارویی در موقعیت های خاص اجتماعی احساس می کنند.
که نمی توانند آن را کنترل کنند و برای چنین افرادی پاسخگویی ، به یک سوال در کلاس و یا ارائه یک پیشنهاد و یا حتی صحبت در سر میز نهار ، ممکن است باعث افزایش ناگهانی تشویش و اضطراب شود که بسیار دردناک است . این حالت و وضعیت اضطراب ، فوبی (هراس) اجتماعی نامیده می شود.
هراس اجتماعی و همچنین چیزهایی که اضطراب اجتماعی نامیده می شود ، یک ترس جدی و شدید از بودن فرد در یک موقعیت اجتماعی اشاره می کند. این ترس آنقدر مسئله جدی می باشد که ، برخی از افراد دارای هراس اجتماعی از بودن در یکسری موقعیت ها در هرجا که ممکن باشد اجتناب خواهند کرد.
با این حال افراد زیادی از شرمنده در موقعیت های اجتماعی خاص می ترسند و برخی از افراد بطور باور نکردنی در می یابند که مبارزه کردن با این خجالت و شرمندگی سخت است.
معمولاً شخص با هراس اجتماعی خطر خجالت را دست بالا گرفته درحالیکه توانایی خودش را بسیار ناچیز می شمرد.
پشت این ترس نیز (( ترس از عملکرد)) یعنی ترس از اینکه شخص قادر به ایفای نقش خود نباشد و یا کنترل خود را در مقابل نگاه دیگران از دست بدهد ، وجود دارد. ترس از عملکرد غالباً موجب همان چیزی می شود که شخص بیش از همه از وقوع آن می ترسد.
وقتی شخصی بی نهایت کمرو و یا بسیار ترسوست بطوریکه مثلاً در مکانی همچون مدرسه صرقاً با افراد معینی صحبت می کند و یا در موقعیت های اجتماعی خاصی صحبت نمی کند ، این شکلی از هراس اجتماعی شناخته شده ، تحت عنوان میونیسم انتخابی یا گنگی و لالی انتخابی می باشد. این اصطلاح به سادگی به صحبت نکردن در موقعیت خاص و معین اشاره می کند. افرادیکه بخاطر هراس اجتماعی یا کمرویی مفرط از اینکه با دیگران صحبت کنند ، احساس تشویش زیادی دارند ؛ اینها در عین حال با افرادیکه راحت هستند و آن ها را می شناسند ، از قبیل والدین یا خواهر و برادر و یا یک دوست خوب در موقعیت های خاصی همچون خانه ، مکالماتی کاملاً عادی دارند. اما یکسری منوقعیت های دیگر سبب ناراحتی مفرط آنهاست ، و در آن شرایط هرگز قادر نیستند که خودشان را مطرح کنند یا قادر به صحبت باشند.
و...
NikoFile
