دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
ده چیز روزه را باطل می کند:
- 2 خوردن و آشامیدن : اگر روزه دار عمداً چیزی را بخورد یا بیاشامد ، روزۀ او باطل می شود. چه خوردن و آشامیدن آن چیز معمول باشد، مثل : نان، آب . چه معمول نباشد، مثل : خاک و شیرۀ درخت . چه کم باشد ، چه زیاد.
- سوم جماع : جماع روزه را باطل می کند، اعم از اینکه جلو باشد یا عقب، صغیر باشد یا کبیر، اگر چه به مقدار ختنه گاه داخل شود و منی هم بیرون نیاد.
- چهارم استمناء : یعنی انسان کاری انجام دهد با خودش که منی از او بیرون آید. این عمل حرام است و روزه را باطل می کند، ولی اگر بی اختیار از او منی آید ، روزۀ او باطل نیست.
- دروغ بستن به خدا و پیامبر روزه را باطل می کند، اگر چیزی را به اعتقاد اینکه راست است، از قول خدایا پیغمبر نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه اش باطل نمی شود.
- رساند گرد و غبار غلیظ به حلق ، روزه را باطل می کند.
- فرو بردن سر در آب روزه را باطل می کند، اگر تمام سر زیر آب برود ولی مقداری از موها بیرون بماند، روزه اش باطل می شود.
- باقیماندن بر جنابت و حیض و نفاس تا اذان صبح
اگر جنب عمداً تا اذان صبح غسل نکند، یا اگر وظیفۀ او تیمم است، عمداً تیمم ننماید، روزه اش باطل است.
- اماله کردن روزه را باطل می کند.
- قی کردن : هرگاه روزه دار عمداً قی کند، اگر چه بواسطۀ مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه اش باطل می شود، ولی اگر سهواً و بی اختیار باشد، اشکال ندارد.
روزه آن است که انسان برای انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب از چیزهائی که روزه را باطل می کند، خودداری نماید.
«یا اَیُّها الَّذین آمنوا کُتبَ عَلَیکُم الصِّیام کَما کُتِبَ عَلَی الَّذین مِن قَبلِکُم لَعَلَّکُم تَتَّقون» (سورۀ بقره، آیۀ 183)
از امام حسن u روایت هست که می فرمایند : عده ای از یهودیان خدمت رسول اکرم r آمدند و بزرگ آنها از پیامبرr سؤال کرد و گفت : چرا خداوند عالم برای امت تو روزه را سی روز واجب کرده و برای امتهای سابق بیشتر ؟
پیغمبر r فرمودند : « وقتی که حضرت آدم u از آن میوه خورد ، سی روز در شکمش باقی بود، فلذا خداوند به فرزندان آد م سی روز روزه را واجب گردانید و به خاطر آن باید سی روز گرسنگی و تشنگی بکشند و اینکه روز را باید روزه بگیرند و چیزی نخورند و در شب بخورند. این هم یک ارفاقی است ، از طرف خداوند برای بندگان که شب بخورند و روز را روزه بگیرند و همینطور هم روزه بر حضرت آدم واجب بود و برای همین بر امت من هم سی روز واجب شد و سپس این آیه را خواند : « کُتِبَ عَلَیکُم الصِّیام ....»
یهودی گفت : راست گفتی ای محمد حالا برایم بگو جزای روزه داری چیست ؟
حضرت فرمودند : « کسی که به قصد تقرب ماه رمضان را روزه بگیرد، خداوند هفت خصلت برایش واجب می گرداند :
اول : حرام را از بدن او می زاید، یعنی هر چه کار حرام ، اعمال حرام، لقمۀ حرام و بالاخره از هر راهی حرامی وارد بدن او شده ، خداوند به وسیلۀ روزه از بدن وی می زداید.
دوم : نزدیک به رحمت خدا می شود و خدا او را دوست دارد و دعاهایش مستجاب می شود.
سوم : سبب آمرزش خطای آدم می شود.
چهارم : شدائد مرگ و سختی های مرگ برایش آسان می شود و آنطور که مردم دیگر از مرگ هراسان هستند و می ترسند، او دیگر نمی ترسد و برای او فشار قبر و سختی های دیگر آسان گرفته می شود.
پنجم : ایمن هست از عطش و گرسنگی روز قیامت.
ششم : خداوند عطا می فرماید برات آزادی از آتش جهنم را برای او.
هفتم : از نعمتهای پاک بهشتی عطا می فرمایند به او.
بله از تورات و انجیل فعلی نیز برمی آید که روزه در میان یهودیان و نصاری بوده و اقوام و ملل دیگر هنگام مواجهه شدن ، با غم و اندوه روزه می گرفته اند.
اما مردم در مقابل روزه و ماه رمضان به سه گروه تقسیم می گردند :
- گروهی که خوشحال می شوند از فرا رسیدن موهبتهای الهی و باران رحمت واسعۀ پروردگار که در این ماه ریزش دارد، به شدت مسرور و خوشحال می شوند و خود را برای روزه آماده می کنند و تمام همّ و غمّ خویش را برای روزه گرفتن در این ماه و دعا و نیایش و عبادت خدا می کنند و روی هم رفته از آمدن رمضان خوشحال هستند.
- گروه دوم گروهی هستند که آنها هم روزه می گیرند و اهل روزه هم هستند. ولی با ناراحتی و بی میلی به ماه رمضان و روزه نگاه می کننده و از آمدن ماه مبارک اظهار سختی و بدحالی می کنند. این چنین روزه غالباً برای دفع ملامت و بدنامی در جامعۀ مسلمین است و برای اینکه بین مردم نگویند اینها روزه نمی گیرند، اینها روزه می گیرند و هیچ هدف تقرب به خدا ندارد و این گونه روزه ریا است و ارزشی هم ندارد و حتی به اندک تشنگی یا سختی یا گرسنگی فوراً افطار می کنند و از زیر بار آن شانه خالی می کنند، چون هدف آنها واقعاً برای رضای خدا نیست و اینطور روزه گرفتن ، هیچ ثوابی ندارد که با شد اذیتی است که بعضی ها خودشان را می کشند و بی احترامی در مقابل عبادت خداوند.
- گروه سوم ،گروهی هستند که نه تنها روزه نمی گیرند ، بلکه قبول هم ندارند، چون ماه رمضان مانع خوش گذرانی آنها می شود. بخاطر اینکه ماه رمضان چون همه روزه هستند، اینها عَلَناً نمی توانند روزۀ خود را بخورند. به همین خاطر ناراحت هستند و گاهی ماه رمضان را به فحش و ناسزا هم می گیرند.
پس ما باید سعی کنیم نه حالت دوم که روزه بگیریم ، ولی بی میل و رغبت به روزه باشیم و نه حالت سوم ، که از آمدن ماه رمضان ناراحت شویم. بلکه فقط همان حالت اول یعنی با آمدن ماه رمضان خوشحال باشیم و روزه و عبادت در آن ماه را برای تقرب به خدا و رضای خدا بگیریم و انجام دهیم.
(کتاب : روزه درمان بیماریهای جسم و روح ، سید حسین موسوی ، ص14)
مسئله :
لازم نیست انسان نیت روزه را از قلب خود بگذراند، یا مثلاً بگوید فردا روزه می گیرم ، بلکه همینقدر که برای انجام فرمان خداوند از اذان صبح تا مغرب کاری که روزه را باطل می کند، انجام ندهد کافی است. و توضیحات پیرامون نیت روزه و اعمال دیگر.
مسئله :
در روزۀ واجب معین مثل رمضان از اول شب تا اذان صبح هر وفت نیت روزۀ فردا را بکند، اشکال ندارد و اگر نداند یا فراموش کند که ماه رمضان است، یا واجب معین دیگر و پیش از ظهر ملتفت شود چنانچه کاری که روزه را باطل می کند، انجام نداده باشد، باید نیت کند و روزۀ او صحیح است.
قسمتی از دعای روز پانزدهم ماه مبارک رمضان :
« اَلّلهُمَّ ارزُقنی فیه طاعَهَ الخاشِعین وَ اَسرَحَ فیه صَدری.... »
« خدایا امروز طاعت بندگان خاشع را نصیبم کن و سینه ام را به توبۀ فروتنان فراخ ساز ....»
خداوند متعال نمازگزارانی را اهل رستگاری می داند که در نمازشان خاشع باشند، در طاعت و عبادت خشوع ، جایگاه مهمی دارد. آن عبادتی ارزشمند است که حضور قلب و خشوع در آن باشد و این حالتی است که از قلب برمی خیزد و احساسی است که انسان را به محضر حق می برد، جهت و مسیر را یکی می کند و دل را از هواهای دیگر می شوید و پاک می کند.
نماز بی خشوع مانند جسد بدون جان است. مرده ای که از او حرکتی برنمی خیزد و کاری از او ساخته نیست.
شخصی خدمت امیرالمؤمنین u آمد و عرض کرد: عبادت من از روی خشوع و خضوع است.
حضرت فرمود : « چگونه خضوعی ؟ »
عرض کرد : در نماز فقط به خدا فکر می کند و از غیر او غافل می شوم.
حضرت فرمود : « اکنون با همین حالتی که گفتی دو رکعت نماز بخوان، تا من شتری به عنوان جایزه به تو عطا کنم. »
آن شخص به نماز ایستاد و پس از اتمام نماز تقاضای جایزه کرد.
حضرت فرمودند : « چگونه نماز خواندی؟ »
عرض کرد : همان طور که گفته بودم و به هیچ چیز جز خدا نمی اندیشیدم.
حضرت فرمود : « باز هم تأمل کن ببین در نماز چه فکری در سر داشتی »
عرض کرد : تنها چیزی که گاهی فکر مرا به خود مشغول می ساخت این بود که شتری که شما به من عطا می کنید، سرخ موی است یا زرد موی.
آری این گونه است که نماز از سقف خانه بالاتر نمی رود و باعث معراج مؤمن نمی شود و موجب هیچ تقربی نمی گردد. چشمها روی نقش و نگار فرش و کاشی و پشتی و دستها بر روی محاسن و صورت مشغول است. حواس ششگانه به
شامل 59 صفحه فایل word قابل ویرایش
