فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 20 صفحه
مقدمه و تعریف :
زمان بندی آبیاری یک روش سیستماتیک ،اصولی و منظم است که از طریق آن تولید کننده می تواندزمان آبیاری و مقدار آب مورد نیاز را مشخص نمایید.هدف یک برنامه زمان بندی موثر ،فراهم کردن آب کافی برای گیاهان است ، درحالیکه به توان زیان های ناشی از جریان آب بر روی گیاه رابه حداقل رساند.زمان بندی کردن آبیاری وابسته به عواملی چون خاک ، گیاه ،شرایط جوی ،سیستم آبیاری و فاکتورهای عملی می باشد. یک برنامه زمان بندی آبیاری مناسب مستلزم نظراتی سازنده و بی عیب برای تصمیم گیری می باشد. سطح این نظرات و تجربیات شامل بازه ای است از تجربیات شخصی تا دنبال کردن تکنیک ها و راهکارهای دیگران ، که بر پایه تجهیزات کامپیوتری گران قیمتی که می توانند آب ،خاک و پارامتر های آب و هوایی را ارزیابی کنند،بنا شده است.
تکنیک های زمان بندی کردن آبیاری می توانند براساس ،میزان آب موجود در خاک،اطلاعات آب و هوایی ویا زیرنظر داشتن کمبود های گیاهان ، باشند.روش های زمان بندی معمولی شامل سنجش مقدار آب موجود در خاک یا محاسبه میزان تبخیر و تعرق گیاهان است.تحقیق درباره فیزیولوژی گیاه منجر به پیدایش روش های زمانبندی بر اساس محاسبه فشار درون برگها ، قطرو ضخامت تنه درختان و جریان آب (شیره) موجود درون گیاه شد.
سنجش یا اندازه گیری رطوبت خاک
روش های مختلف سنجش رطوبت خاک شامل:
پروب نوترونی(neutron probe)
TDR
حجم سنج (gravimetric)
کشش سنج(tensiometers)
پروب آبی(aquaterr probe)
بلوک گچی(electrical resistancer blocks)
و روش لامسه (hand feel method)
بحث موجود در این متن محدود به متد ها و روش های کارامد برای تولید کنندگان محصولات کشاورزی می باشد.روش های TDR ، نوترون متر وaquqter probe روشهای بسیار گران قیمتی هستند که در حدود (4000 تا 7000 دلار) هزینه می شوند که اغلب توسط محققان و پژوهشگران به کاربرده می شوند اما معمولا توسط تولید کنندگان استفاده نمی شوند.
مقاله بررسی و ارزیابی تکنیک های زمانبندی کردن آبیاری
