مسئله ازدواج موقت یکی از مهمترین مسائل و یکی از بهترین سنت های رسول اکرم (ص) است. اجرای این امر در اجتماع باعث جلوگیری و ریشه کن شدن بسیاری از مفاسد مخصوصاً فحشاء و بسیاری از مفاسدی که از مفسده ی بزرگ نشأت می گیرد می شود. بسیاری از کسانی که به فحشاء و آلودگی ها و ناپاکی های بسیار کثیف و زشت آن می افتند از یک طرف تحت فشار زیاد غریزه ی جنسی می باشند (که یکی از سرکش ترین غرائز انسانی است و سرکوب آن نیز غیر ممکن است) و از طرف دیگر به علت مشکلات زیادی که در سر راه ازدواج دائم وجود دارد قادر به ازدواج دائم نیستند، و درصد زیادی از این طیف، جوانانی هستند که مشغول تحصیل می باشند.
راهی که اکثریت به طرف آن می روند، روابط نامشروع با همجنس و یا جنس مخالف می باشد که علاوه بر ضررهای معنوی و اخروی، این روابط باعث فساد اجتماع و شیوع امراض مختلف مقاربتی و تولید هزاران فرزند نامشروع (که معمولاً تحویل پرورشگاه ها و شیرخوارگاه ها می شوند) و هزاران مفاسد دیگر می شود و همچنین باعث از بین رفتن فضائل اخلاقی و معنوی می گردد و خلاصه نظام اجتماع را به سراشیبی سقوط و تباهی سوق می دهد. پس باید راهی را بیابیم که از یک طرف مشکلات ازدواج دائم را نداشته باشد و از طرف دیگر آلوده شدن به این مفاسد را بدنبال نداشته باشد.
اسلام که بهترین و بالاترین و ارزنده ترین دین است ازدواج موقت را به عنوان بهترین راه به انسان ها نشان داده است که هم برای مردان و هم برای زنان مفید است و در ضمن حافظ پاکی و سلامتی دنیوی و اخروی آن ها می باشد.
در ازدواج موقت رابطه ی بین زن و مرد یا دختر و پسر، رابطه ای شرعی و قانونی خواهد بود و مشکلات طلاق را نیز نخواهد داشت و اگر هم فرزندی متولد شود، کاملاً شرعی و قانونی می باشد و مانند همسر دائم از پدر و مادر ارث می برد و تمام امتیازات را دارا خواهد بود.
(ازدواج موقت در قرآن)
قران کریم که حاوی جامع ترین و کامل ترین دستورات زندگی از پیام ها و دستورات الهی می باشد ازدواج را بر دو قسم کرده است:
ازدواج دائم و ازدواج موقت.
آشکارترین دلیل بر مشروعیت و جواز ازدواج موقت، آیه ی صریح قرآن است، آن جا که می فرماید: «فما استمعهم به منهن فاتوهن اجورهن فریضه و لا جناح علیکم فیما تراضیتم به من بعد الفریضه ان الله کان علیما حکیما» یعنی: «زنانی که متعه می کنید واجب است که مهر آن ها را بپردازید. و گناهی بر شما نیست در آن چه بعد از تعیین مهر، با یکدیگر توافق کرده اید (بعداً می توانید با توافق یکدیگر، آن را کم یا زیاد کنید)، بدرستیکه خداوند دانا و حکیم است.»
اکثر محدثان و بزرگان تفسیر از صحابه ی رسول اکرم (ص) و تابعین تصریح کرده اند که آیه ی 24 سوره ی نساء در مورد ازدواج موقت نازل شده است.
مبحث اول:
گذری در تاریخچه ی ازدواج موقت و موافقان و مخالفان آن
ازدواج موقت در زمان پیامبر اکرم (ص) و حکومت امیر اول سنی ها و نیمی از حکومت امیر دوم سنی ها، مرسوم بوده است و شخص پیامبر اکرم (ص) و حضرت علی (ع) و بسیاری از صحابه ی خاص نیز به این امر اقدام می نمودند، تا این که امیر دوم سنی هادر زمان حکومتش، با این امر نیک و پسندیده و سنت الهی مخالفت کرده و آن را حرام دانست و چون زمام حکومت غصب شده در اختیار وی بود، دستور جلوگیری از انجام این سنت الهی را صادر رد و گفت: «من ازدواج موقت را بر شما حرام می کنم و بر عمل کننده ی به آن، حد مجاری می کنم. اگر چه زمان پیامبر (ص) مرسوم بوده است و پیامبر نیز به آن عمل می نموده و آیه ی قرآن نیز در مورد حلال بودن آن نازل شده است. اگر به من خبر برسانند که مردی ازدواج موقت نموده آن را سنگسار خواهم کرد.»
افراد بسیاری حتی از وابستگان خود او با این کار مخالفت کردند، از جمله پسر خودش، «عبدالله» نیز با این فرمان مخالفت می نمود و می گفت: «به خدا قسم ما در زمان رسول اکرم (ص) ازدواج موقت نمودیم و زناکار محسوب نمی شدیم.
وای بر شما! آیا از خدا ترس ندارید؟
اگر عمر شما را از این مسئله نهی و جلوگیری کرده است، کرده باشد. چرا که خدا آن ارا حلال نموده است و پیامبر (ص) به آن عمل می کرد.
آیا از پیامبر (ص) تبعیت می کنید یا از عمر؟!
پدرم ازدواج موقت را حرام کرده است در حالی که پیامبر (ص) ان را حلال می دانست و به آن عمل می کرد.
آیا حرف پدرم را اطاعت کنم یا دستور پیامبر (ص) را؟
همانا پیامبر (ص) متعه می کرد.»
مرویست که روزی امیر سوم سنی ها به حضرت امیرالمونین (ص) گفت: «من مردم را از متعه نهی می کنم ولی می بینم که تو انجام می دهی؟!»
حضرت علی (ع) فرمودند: «من سنت پیامبر اکرم (ص) را بخاطر گفته ی یکی از مردم! ترک نخواهم کرد.»
اجتهاد در مقابل نص صریح قرآن به اعتقاد شیعه و سنی باطل است اما امیر سنی ها به اعتقاد تمام اهل تشیع و بعضی از طرفدارانش در زمان خود، اجتهاد در مقابل نص نمود.
«عمران بن حصین» که از موثقین اهل سنت است، می گوید: «آیه ای از قرآن در مورد حلال بودن متعه نازل شد و پیامبر (ص) به ما امر کرد که متعه نمایید، و بعد نیز آیه ای در نسخ آیه ی متعه نیامد و پیامبر (ص) هم از آن، نهی ننمود تا از دنیا رفت ولی مردی به رأی خود هر چه می خواست گفت.»
علامه امینی (رحمه الله علیه) در کتاب ارزشمند «الغدیر» از منابع اهل سنت، اسامی 20 نفر از کسانی که به حلال بودن متعه در زمان پیامبر (ص) و امیر اول سنی ها شهادت داده اند را ذکر می کند که از جمله ی آن ها «ابن عباس» و «جابر بن عبدالله انصاری» و «عبدالله بن مسعود» و همینطور «معاویه بن ابی سفیان» (لعن الله علیهما» می باشد. سپس می فرماید: «جلوگیری «عمر» چیزی جز اجتهاد در مقابل نص نیست، آن هم اجتهاد در مقابل نص نیست، آن هم اجتهادی بسیار خنک و بی محتوا! چرا که «عمر»درباره ی علت منع کردن متعه حج می گوید: «من زشت می دانم که مردم به اعمال حج می پردازند در حالی که از سر و روی آن ها آب (غسل جنابت) می چکد.» و این در حالی است که ما می دانیم خدای سبحان نسبت به حال بندگانش بیناتر و خبیرتر می باشد و این مطلب را خدا می دانسته و متعه را حلال کرده است و پیامبر اکرم (ص) هم وقتی متعه را حلال کرده است این مطلب را می دانسته و مطلع بوده که حکم جواز متعه او تا روز قیامت باقی خواهد ماند و با این حال نهی نفرموده، چرا که اگر مفاسد متعه از مصالح آن بیشتر بود هیچگاه خدا و پیامبر (ص) آن را حلال نمی کردند.» آیا امیر دوم سنی ها از خدا و پیامبر (ص) به مصلحت جامعه آگاه بود؟ نعوذبالله از چنین حرف کثیف و باطلی!
حرام کردن ازدواج موقت توسط امیر دوم سنی ها باعث شد که زنا و فجور بین مسلمانان زیاد شود. او با این کارش باعث ترویج فساد و فحشاء در آن زمان و استمرار آن در زمان های بعد تا به امروز گردید. این کار او یکی از بزرگترین بدعتهایی بود که در دین اسلام شکل گرفت.
بدعت عبارت است از حلال کردن امری که خداوند حرام فرموده یا مکروه کردن امری که خدا مکروه نفرموده یا واجب کردن امری که خداوند واجب نفرموده یا مستحب کردن امری که خدا مستحب نفرموده است، گر چه اعتبار خصوصیتی باشد.
بدعت، تغییر دادن دین الهی و به رأی ناقص خود چیزی بر آن افزودن یا کم کردن است، چه در اصول و چه در فروع.
پیامبر اکرم (ص) می فرماید: «هر بدعتی گمراهی است و هر گمراهی در آتش است. پس از من هر گاه اهل ریب و بدعت را دیدید از آن ها بیزاری بجویید و به آن ها زیاد دشنام دهید و درباره ی آن ها بد بگویید و طعن بزنید و آن ها را وامانده کنید ا نتوانند جواب بدهند و به فساد در اسلام طمع کنند. مردم از آنها بر حذر باشند و بدعت های آن ها را نیاموزند تا خداوند برای شما در برابر این کار حسنات نوشته ودرجات آخرت را برای شما بالا ببرد.»
مباحثه یکی از شیعیان و ابوحنیفیه در مورد ازدواج موقت
روزی «ابوحنیفه» از «مومن طاق» که یکی از شیعیان بود پرسید: «نظر تو درباره ی متعه چیست؟ آیا حلال است؟»
«مومن طاق» گفت: «آری.»
«ابوجنیفه» گفت: «پس چرا زنان و خواهرانت دستور نمی دهی که متعه شوند و از این راه کسب درآمد کنند؟!»
«مومن طاق» گفت: «هر کاری که حلال باشد دلیل نمی شوئ که حتماً باید انجام شود و در ضمن هر کس بر خود شئوناتی دارد. لکن از تو سئوالی دارم.»
«ابو حنیفه» گفت: «بپرس.»
«مومن طاق» گفت: «نظر تو درباره شراب خرما چیست؟ آیا حلال است؟»
«ابو حنیفه» گفت: «آری.»
«مومن طاق» گفت: «پس چرا به زنان و خواهرانت دستور نمی دهی که شراب درست کنند و در شراب خانه ها مشروب فروشی نمایند؟!»
«ابو حنیفه» گفت: «یکی در مقابل یکی! لکن تیر تو بیشتر اثر کرد.»
سپس گفت: «آیه ی متعه به آیه ی «سأل سائل بعذاب واقع» نسخ و باطل شده است و حدیثی هم از پیامبر (ص) رسیده که آیه را باطل کرده است.»
«مومن طاق» گفت: «ای ابو حنیفه! آیا می دانی که سوره ی «سأل سائل…» که می گویی آیه ی متعه را باطل کرده، در مکه نازل شده است ولی آیه ی متعه، در مدینه یعنی بعد از ایه ی «سأل سائل بعذاب واقع» نازل شده است؟ و اما حدیثی را ه که می گویی، شاهدش راویش است و بی اعتبار می باشد.»
«ابوحنیفه» (در حالی که شرمنده شده بود) گفت: آیا ارث شاهدی بر باطل بودن متعه است؟ (چون در قرآن است که زنان از شوهران خود ارث می برند ولی در ازدواج موقت، ارث نمی برند).»
«مومن طاق» گفت: «ما ازدواج های دیگری هم داریم که در آن ها ارث نیست.»
«ابو حنیفه» گفت: «کجا زن و شوهر در غیر ازدواج موقت از یکدیگر ارث نمی برند؟»
«مومن طاق» گفت: «ای ابو حنیفه! چه می گویی در مورد مرد مسلمانی که زن کافره ای از اهل کتاب را بطور دائم گرفته باشد و سپس بمیرد؟ آیا زن کافره از شوهر مسلمان خود ارث می برد؟»
«ابوحنیفه» گفت: «نه ارث نمی برد.»
«مومن طاق» گفت: «پس این طور نیست که زن از شوهرش ارث نبرد و ازدواجشان صحیح نباشد. ازدواج موقت هم از ازدواج هایی است که زن از شوهرش ارث نمی برد».
فساد برخی از مخالفین ازدواج موقت
نکته ی بسیار جالبی که در میان بعضی از علماء اهل سنت دیده شده این است که بعضی ازآن ها در حالی که به سختی با ازدواج موقت مخالفت می کردند و آن را حرام الهی می دانستند، خود مرتکب اعمال بسیار شنیعی مانند «لواط با کودکان» می شدند. یکی از آن ها شخصی به نام «یحیی» است که قاضی بود و به گفته «ابن خلکان» از مخالفین سرسخت ازدواج موقت بود ولی به عمل لواط و همجنس بازی مبتلا بود.
«ابن خلکان» در کتاب «اغانی» خود نقل می کند: «مأمون روزی یحیی را با پسر زیبایی تنها گذاشت. و چون یحیی مشغول بازی کردن با او شد، مأمون ناگهان وارد شد و شعری بدین مضمون خواند که: چگونه دنیا و اهل آن اصلاح می شوتد در حالی که قاضی القضاه مسلمین لواط می کند.»
مخالفت با ازدواج موقت بطوری اهل سنت را به انحراف کشانده که بعضی از آن ها فتوا می دهند که لواط اگر در سفر باشد اشکالی ندارد و حرام نیست!!!
اهل سنت برای تحریم متعه به اجماع صحابه استناد کرده اند و گفته اند بعد از نهی عمر، اجماع بر تحریم آن منعقد گردیده است و تمام صحابه و تابعین تسلیم منوعیت آن شده اند، فقط ابن عباس مخالف بود که او هم در آخر عمرش توبه کرد و حرمت آن را پذیرفت!
صاحب جواهر پاسخ داده است:
در مسأله اجماعی بر منع نداریم، زیرا اتفاق اهل بیت بر بقای جواز است و اجماع شیعه و پیروان اهل بیت نیز بر آن است. علاوه بر آن جمع زیادی از اعاظم صحابه و تابعین تسلیم ممنوعیت عمر نشده اند، سپس اسامی این گروه را که قائل به استمرار جواز ازدواج موقت می باشند نام می برد:
شامل 18 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله مسئله ازدواج موقت