بیماری های همراه با حمله (SEIZURE ) تقریبا 5/0 تا 1 درصد کل مردم و نیز خانمهای حامله را مبتلا می کنند. با این حساب فقط در آمریکا حدود 800000 تا 1/1 میلیون زن در سنین باروری بیماری تشنجی دارند. صرع عادی ترین اختلال نورولوژیک در دوران حاملگی را تشکیل می دهد. حملات و اختلالات اپی زودیک حرکتی ، احساسی یا هوشیاری هستند که با تخلیه های الکتریکی هم زمان ، نامناسب و افراطی در قشر مغز ایجاد می شوند. حملات به دو نوع عمومیت یابنده و پارشیال تقسیم می شوند که در حملات پارشیال گرچه در ابتدا کانونهایی از سطح مغز دخیل هستند ولی امکان انتشار به کل مغز وجود دارد. با حملات عمومیت یابنده از همان آغاز کل مغز تحت تاثیر قرار می گیرد.
گزارش شده که 5 درصد مردم در بعضی از مراحل زندگی خود دچار حمله می شوند. میزان بهبودی حتی بین افرادی که هرگز تحت درمان قرار نمی گیرند بسیار بالا است. تقریبا 15 درصد کل حملات در نتیجه یک علت مشخص مثل عفونت ، ضربه ، اختلالات متابولیکی یا یک ضایعه
(Space – occupying ) بوده و در مقابل 85 درصد حملات علت نامعلوم دارند یعنی علت ویژه ای را نمی توان برای آنها مشخص نمود. اپی لپسی یا صرع به صورت حملات راجعه و علت نامعلوم تعریف می شوند. تقریبا در 60 تا 70 درصد بیماران مبتلا به صرع با مصرف یک داروی ضد صرع (AED) حملات کنترل می شوند.
اثر حاملگی بر صرع
اغلب خانمهای مبتلا به صرع حاملگی های بدون حادثه را پشت سر می گذارند. اثر حاملگی روی فرکانس حملات می تواند متغییر باشد. به موجب منابع مختلف 15 تا 50 درصد بیماران در طول حاملگی افزایش فرکانس حملات و تقریبا در 25 درصد بیماران کاهش فرکانس حملات دیده می شود در حالی که در درصد قابل توجهی از خانمها تغییری در فرکانس حملات در دوران حاملگی ایجاد نمی شود. در مروری از 27 مطالعه که روی 2165 خانم حامله مبتلا به صرع انجام شده ، در
24 درصد بیماران افزایش فرکانس حملات ، در 23 کاهش فرکانس حملات و در 53 درصد بیماران تغییری در فرکانس حملات مشاهده نشده است. سن بیمار ، نوع حمله ، رژیم AED یا فرکانس حملات در دوران قبل از حاملگی نمی توانند پیشگویی کننده تغییرات احتمالی در فرکانس حملات برای یک خانم حامله باشند. محققین نتیجه گیری کرده اند که خانمهایی که قبل از حاملگی کمتر از یک حمله هر ماه 9 ماه داشته اند در طول حاملگی با خطر افزایش فرکانس حملات روبه رو نخواهند بود. بر عکس خانم هایی که قبل از حاملگی بیش از یک حمله در ماه داشته باشند در دوران حاملگی افزایش فرکانس حملات خواهند داشت. به علاوه بعضی از محققین گزارش کرده اند که داشتن سابقه حملات مکرر قبل از حاملگی و بیماران مبتلا به اپی لپسی فوکالی ، در طول حاملگی بیشتر با خطر افزایش فرکانس یا کثرت وقوع حملات روبه رو می شوند محققین دیگر این نتیجه گیری را تایید نمی کنند. اخیرا Sabers و همکارانش دریافته اند که 21 درصد از 151 حاملگی در 124 خانم مبتلا به صرع ، در طول حاملگی افزایش فرکانس حملات داشته و این افزایش به نوع حمله بستگی ندارد. تصور می شود که در بعضی از بیماران مصروع حامله عوامل متعددی در افزایش فرکانس حمله ایفای نقش می کنند که شامل عدم تبعیت از رژیم درمانی ، افزایش تهوبه ریوی ( که موجب آلکالوز جبرانی خفیف می شود ) ، هیپوکالسمی ترقیقی ، کم شدن سدیم و منیزیم خون ، استرس عاطفی ، کمبود خواب ، تغییر در حرکات دستگاه گوارش ، تهوع و استفراغ و تغییرات کبدی می باشند. در بعضی از مدلهای حیوانی استروژنها از طریق کم کردن آستانه تشنج و افزایش شدت حملات ، اپی لپتوژنیک ( صرع زا ) هستند. به علاوه مطالعات حیوانی نشان داده که افزایش شدت غلظت گونادوتروپین می تواند باعث افزایش فرکانس تخلیه های گهگیر در مغز شود. استروژن با افزایش تحریک پذیری ،گیرنده GABA A را تحت تاثیر قرار می دهد در حالی که پروژسترون اثرات مهاری دارد. بنابراین حاملگی هم چنین بلوغ ، سیکل قاعدگی و یائسگی همگی مواردی هستند که فعالیت حمله ای را تغییر می دهند.
شامل 14 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود تحقیق داروهای ضد صرع در دوران بارداری