پدیده علائم الکتریکی با ظهور در جهت فعالیت راه آهن های دنیا چهره جدیدی به شیوه حرکت در راه آهن بخشید این تحول که تجربه نوینی را مورد آزمایش قرار می داد متکی به اهداف مکانیزه کردن عملیات قبول و اعزام و اجتناب از خطای نیروی انسانی توأم با بالا بودن سرعت انتقال فرامین بوده که به کمک تکنولوژی تحقق یافت.
با متداول شدن بهره برداری از علائم الکتریکی در راه آهن های دنیا راه آهن ایران نیز در سال 1961 میلادی اولین گام را با بهره برداری از سیستم علائم الکتریکی اینترلاکینگی در محور تهران – اهواز آغاز نمود که در حال حاضر نیز این سیستم در حال استفاده می باشد.
سیستم اینتر لاکینگ در اصل یک مدار فرمان بسیار بزرگ است که با قفل بعضی از رله ها و آزاد کردن برخی دیگر کار حفظ ایمنی مسیر قطارها را انجام می دهد.
در یک ایستگاه ، سه خط ( ایستگاه شوش) با سیستم اینترلاکینگ احتیاج به حدود 100 کیلومتر کابل کلی یا کابل رشته است.
و برای اجرای مدار فرمان ان حدود 700 رله از انواع مختلف با ولتاژ های مختلف لازم است.
در این نوع سیستم عمل سنس قطارها را با ولتاژ DC انجام می دهند که این مقدار ولتاژ را از ریل قطار عبور داده و در زمانی که یک وسیله ریلی از آن ریل عبور کند به دلیل رسانا بودن آن ولتاژ اتصال کوتاه شده و قطع می شود و نشانگر سنس روشن می شود.
کارآموزی :تعمیر و نگه داری سیستم علائم الکتریکی راه آهن جنوب