این مطلب از مطالب آزاد موجود در اینترنت جمع آوری شده است و در مورد نقش مکمل کراتین در تغذیه ورزشی (Creatine Supplement) و در 11 صفحه می باشد و در زیر قسمتی از متن آورده شده است :
مقدمه
امروزه مکمل های کراتین بصورت رایج توسط ورزشکاران مورد استفاده قرار می گیرد. نظرات متفاوتی درباره اثرات ادعا شده این مکمل بیان شده است. همچنین سوالاتی برای ورزشکاران مطرح است.
نظیر اثرات جانبی ناشی از مصرف این محصولات چیست؟ و آیا این مکمل ها در لیست مواد ممنوعه کمیته بین المللی المپیک IOC قرار دارد؟ بطور کلی موادی برای ورزشکاران منع شده اند که خطرات جدی متوجه سلامتی آنها کند. هدف این مقاله بحث پیرامون پیشینه کراتین و اطلاعاتی است که در حال حاضر درباره اثرات (چه مثبت چه منفی) این محصولات وجود دارد و نیز پیامی که این داده ها برای ورزشکاران، محققان و پزشکان می تواند داشته باشد.
تاریخچه کراتین
کراتین (اسید متیل گوانیدین استیک) ماده طبیعی با پایه اسید آمینه می باشد که اولین بار توسط دانشمند فرانسوی چوریل (Chevreul) در سال ۱۸۳۲ به عنوان یکی از اجزای سازنده گوشت شناسایی شد (بالسون و همکاران، ۱۹۹۴). چند سال طول کشید تا این یافته تأیید شود. بعد از آن موجی از تحقیقات درباره نقش کراتین و نیز اثرات مصرف آن در انسان به راه افتاد. در همین سال ها برخی از انواع کراتین خوراکی استخراج گردید. فولین و دنیس در اوایل قرن بیستم با انجام آزمایشی روی گربه ها متوجه شدند که مصرف خوراکی کراتین میزان این ماده را در عضلات گربه ها بصورت معناداری افزایش می دهد (بالسوم و همکاران، ۱۹۹۴). انجام این آزمایش روی انسان نتایج مشابهی در پی داشت. از طرف دیگر در آزمایش هایی که کراتین بصورت طولانی مدت مصرف شد مشخص گردید بعد از یک دوره بارگیری سریع کراتین، نزول ناگهانی در میزان جذب دیده می شود. اکثر تحقیقاتی انجام شده اذعان دارند که انسان ظرفیت بالایی در ذخیره سازی کراتین دارد (بالسوم و همکاران، ۱۹۹۴).
در سال ۱۹۲۸ مشخص گردید که مصرف خوراکی کراتین منجر به افزایش توده بدن می شود (Becque et al 2000). اما تا سال ۱۹۹۰ نقش کراتین به عنوان یک ماده نیروافزا بطور واقعی مورد بررسی قرار نگرفت (Baslom و همکاران ۱۹۹۴، Poortmans و Francaux 1999). از این تاریخ به بعد تحقیقات زیاد اطلاعات ما را در این زمینه افزایش داد. در همین زمان نیز مصرف کراتین بعنوان یک مکمل غذایی عمومیت پیدا کرد. رابینسون گزارش کرد در سال ۱۹۹۷ مبلغ ۱۰۰ میلیون دلار کراتین در ایالات متحده فروش رفته است. همچنین در یک نظرسنجی که توسط گروهی مستقل (یک روزنامه ملی بریتانیایی) انجام شد مشخص گردید از ۳۶۰ ورزشکار نخبه مورد بررسی ۴۴ درصد از کراتین بصورت مداوم استفاده کرده بودند که از این میان ۱۰۰ درصد بازیکنان لیگ راگبی و ۱۰۰ درصد وزنه برداران از کراتین استفاده کرده بودند.
مقدمه
امروزه مکمل های کراتین بصورت رایج توسط ورزشکاران مورد استفاده قرار می گیرد. نظرات متفاوتی درباره اثرات ادعا شده این مکمل بیان شده است. همچنین سوالاتی برای ورزشکاران مطرح است.
نظیر اثرات جانبی ناشی از مصرف این محصولات چیست؟ و آیا این مکمل ها در لیست مواد ممنوعه کمیته بین المللی المپیک IOC قرار دارد؟ بطور کلی موادی برای ورزشکاران منع شده اند که خطرات جدی متوجه سلامتی آنها کند. هدف این مقاله بحث پیرامون پیشینه کراتین و اطلاعاتی است که در حال حاضر درباره اثرات (چه مثبت چه منفی) این محصولات وجود دارد و نیز پیامی که این داده ها برای ورزشکاران، محققان و پزشکان می تواند داشته باشد.
تاریخچه کراتین
کراتین (اسید متیل گوانیدین استیک) ماده طبیعی با پایه اسید آمینه می باشد که اولین بار توسط دانشمند فرانسوی چوریل (Chevreul) در سال ۱۸۳۲ به عنوان یکی از اجزای سازنده گوشت شناسایی شد (بالسون و همکاران، ۱۹۹۴). چند سال طول کشید تا این یافته تأیید شود. بعد از آن موجی از تحقیقات درباره نقش کراتین و نیز اثرات مصرف آن در انسان به راه افتاد. در همین سال ها برخی از انواع کراتین خوراکی استخراج گردید. فولین و دنیس در اوایل قرن بیستم با انجام آزمایشی روی گربه ها متوجه شدند که مصرف خوراکی کراتین میزان این ماده را در عضلات گربه ها بصورت معناداری افزایش می دهد (بالسوم و همکاران، ۱۹۹۴). انجام این آزمایش روی انسان نتایج مشابهی در پی داشت. از طرف دیگر در آزمایش هایی که کراتین بصورت طولانی مدت مصرف شد مشخص گردید بعد از یک دوره بارگیری سریع کراتین، نزول ناگهانی در میزان جذب دیده می شود. اکثر تحقیقاتی انجام شده اذعان دارند که انسان ظرفیت بالایی در ذخیره سازی کراتین دارد (بالسوم و همکاران، ۱۹۹۴).
در سال ۱۹۲۸ مشخص گردید که مصرف خوراکی کراتین منجر به افزایش توده بدن می شود (Becque et al 2000). اما تا سال ۱۹۹۰ نقش کراتین به عنوان یک ماده نیروافزا بطور واقعی مورد بررسی قرار نگرفت (Baslom و همکاران ۱۹۹۴، Poortmans و Francaux 1999). از این تاریخ به بعد تحقیقات زیاد اطلاعات ما را در این زمینه افزایش داد. در همین زمان نیز مصرف کراتین بعنوان یک مکمل غذایی عمومیت پیدا کرد. رابینسون گزارش کرد در سال ۱۹۹۷ مبلغ ۱۰۰ میلیون دلار کراتین در ایالات متحده فروش رفته است. همچنین در یک نظرسنجی که توسط گروهی مستقل (یک روزنامه ملی بریتانیایی) انجام شد مشخص گردید از ۳۶۰ ورزشکار نخبه مورد بررسی ۴۴ درصد از کراتین بصورت مداوم استفاده کرده بودند که از این میان ۱۰۰ درصد بازیکنان لیگ راگبی و ۱۰۰ درصد وزنه برداران از کراتین استفاده کرده بودند.
نقش مکمل کراتین در تغذیه ورزشی (Creatine Supplement)