لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:131
فهرست مطالب
بابونه
بادرنجبویه
بارهنگ
لیموترش
انیسون
لوبیا سبز
نخود فرنگی
زیره سبز
مرزنجوش
ترشک
لاله عباسی
انجیر
کشمش
.* بابونه ، صفحه 117 ، جلد سوم ، دکتر علی زرگری ، اسم کتاب : گیاهان داروئی
خانواده : کاسنی
خواص درمانی : بابونه از مقوی های تلخ به حساب آمده اثر مقوی معده ، تب بر ، تسکین دهنده درد و بارشکن دارد . مصرف آن در دردهای عصبی ناحیه کمر در موقع گریب ، سردرد ، سر دردهای یکطرفه و دردهای عصبی صورت اثر تسکین دهنده دارد ولی در هر حال باید توجه گردد که اگر به مقادیر زیاد به کار رود و یا معلولات آن غلیظ مصرف شود ، ایجاد حالت استفراغ می کند. بررسی های جدید نشان داده است که بابونه در رفع بی خوابی تسکین درد هنگام دندان بندی کودکان ، اختلالات یائسگی ، کم اشتهائی ، رفع ورم روده ، کم خونی ، اختلالات هضمی اطفال ، قاعدگی دردماک و قطع حالت قاعدگی منشأ عصبی ، اثر درمانی دارد. از بابونه برای کرم ، رفع زردی و هیستری نیز استفاده بعمل می آید.
در استعمال خارج حمام آن اثر نیرو دهنده دارد و مخصوصاً برای اطفال نافع است. محلولات آن موهای بلوند را روشن تر و در عین حال شفاف می کند. اسانس بابونه اگر در مفاصل ، به محل دردناک آن مالیده می شود ، اثر تسکین دهنده ظاهر می کند. بعلاوه در رفع ناراحتی های التهابی پوست ، جوش ، سوداء ، اگزما ، خارش های مهبلی ، کهیر و غیره موثر است. اسانس بابونه از نظر درمانی دارای اثر قی آور است و در ردیف اسانس های معطر تلخ جای دارد.
صور داروئی : دم کرده 5 تا 10 در هزار ( یا 10 تا 12 کاپیتول در یک لیتر آب ) جوشانده ملایم 50 در هزار گیاه کامل به مقدار یک فنجان صبح ناشتا ، نیم ساعت قبل از غذا – گرد کاپیتول ها به مقدار 50% گرم به عنوان مقوی معده و باد شکن و یک تا 8 گرم به عنوان تب بر – شراب 30 تا 60 در هزار کاپیتول ( مدت خیساندن در شراب 10 روز ) به مقدار یک استکان محتوی 50 سانتی متر مکعب قبل از هر غذا – گرد به مقدار 2 تا 10 گرم در روز ، مخلوط در کمی عسل – اسانس به مقدار 2 تا 4 قطره مخلوط در عسل و 2 تا 3 دفعه در روز – دم کرده یک قاشق سوپخوری بر حسب یک فنجان ( پس از جوشاندن مختصر ، به مدت 10 دقیقه دم کند ) به مقدار یک فنجان هنگام صبح و نیم ساعت قبل از صبحانه برای دفع کرم – در استعمال خارج : جوشانده 50 در هزار برای تهیه لوسیونها جهت رفع ورم ملتمصه چشم ( یک قاشق سوپخوری گل بابونه را در یک فنجان آب به مدت کوتاه می جوشانند و سپس به مدت 10 دقیقه دم می کنند. محلول حاصل را نیز پس از سرد و صاف شدن در چشم شوی ریخته ، داخل چشم و پلک ها را می شویند ) روغن بابونه که از دیژستیون کاپیتولهای آن در روغن حشاش به دست می اید به صورت مالیدن برای رفع دردهای رماتیسمی بکار می رود.
از بابونه در تهیه فرآورده های داروئی متعددی استفاده به عمل می آید که در زیر به شرح برخی از آنها مبادرت شده است:
1- تنفید جهت رفع درد مفاصل : گل بابونه خشک 1500 گرم ، اسانس تربانتین 125 گرم .
ابتدا بابونه را خرد کرده در مقدار کافی آب ، باز می کنند سپس اسانس تربانتین افزوده ، مخلوط را به هم می زنند و صاف می کنند. با جدا کردن اسانس که در سطح آب محلول صاف شده قرار می گیرد ، مایعی به رنگ آبی روشن به دست می اید که از آن به صورت مالیدن در مفاصل جهت تسکین درد استفاده می شود.
2- لوسیون جهت درمان بیماریهای جلدی : برگ 50 گرم ، پوست درخت بلوط 50 گرم ، گل بابونه 50 گرم ، سرشاخه های گلدار 50 گرم ( بقنقوحون ) ، سرشاخه گلدار 50 گرم ( مریمید ) ، سرشاخه گلدار شاه پسند 50 گرم ، 3 مشت از مخلوط اعضای گیاهان فوق را در یک لیتر آب به مدت 50 دقیقه می جوشانند و هنگام شب ، پس از آنکه به مدت کافی ، مخطول خاک رس در آب ( آرژیل ) را به صورت لایه نسبتا ً ضخیم بر روی پوست اثر دادند و پوست را به خوبی پاک نمودند ، لوسیون مذکور را جهت درمان سوداء جوش و دانه های جلدی ، بر روی آن می مالند.
بابونه ، صفحه 84 ، جلد دوم ، ابن سینا ، اسم کتاب : قانون
مزاج : در اول گرم و خشک است . خاصیت درمانی : بازکننده است ، غلیظ را لطیف می نماید ، سستی می آورد ، گدازنده است با کمی جذب یا اصلاً جاذب نیست. دمل و جوش : بوسیله قوت سست کنندگی و تحلیل که در آن موجود است ورمهای گرم را فرو نشاند و تصلبات کم را نرم می کند و خوردن آن در مداوای ورم سخت داخلی مفید است. مفاصل : کشیدگی را سستی دهد. همه اندامان عصبی را تقویت می نماید و برای رفع خستگی از هر دارویی سودمندتر است. زیرا حرارت بابونه به حرارت جاندار می ماند. سر : مغز را تقویت کند ، در مداوای سر درد سرد ، تخلیه ی سر از مواد ناسازگار موثر است. زیرا می گذازد و جذب نمی کند . زخمهای دهان را بهبود بخشد. چشم : ضماد آن جوش ترکیده ی چشم (غرب) را شفا دهد و در مداوای رمد و تیرگی و جوش و خارش و جارب چشم سودمند است. سینه : خون را از سینه پاک می کند و بر می آورد. اندامان غذا : یرقان را از بین می برد. اندامان دفعی : هر نوع از بابونه بویژه بابونه ای که گل ارغوانی دارد در ادرار بود و بیرون آوردن سنگ موثر است . در علاج دردهای سرد و گرم مثانه بابونه را بر مثانه می بندند. اگر در آب بابونه نشینند ، یا آنرا تناول نمایند برای روان کردن حیض و بیرون آوردن بچه و بچه دان موثر است و داروی بیماری ( ایلاوس ) است. تبها : در تبهای هر روزه روغن بابونه را بر تن مالند ، و در تبهای کهنه آنرا در اواخر تب می خورند. مفید است. برای تبهای سبک و ورم های گرم درونی که هنوز بطور کامل نرسیده باشند سودمند است. اما در تبهای بسیار شدید و در ورمهای گرم تمام رسیده اثری ندارد. شاید برای ورمی که گرم نباشد و رسیده هم باشد مفید واقع شود. جانشین : در تقویت مغز و رفع سر درد می توان برنجاسف را به جای بابونه استعمال نمود.
بابونه ، صفحات 106 تا 108 ، جلد پنجم ، حسین میر حیدر ، اسم کتاب : معارف گیاهی
خواص – کاربرد
بابونه در اغلب مناطف چین ، جاوه و ژاپن کاشته می شود و در نواحی اروپا و آسیا به طور خودرو می روید و کاشته می وشد. در چین و ژآپن گلهای خشک شده ی آن را با چای دم کرده و به عنوان بادشکن ] کاریونه و کیمورا[ و معرق ]هین[ می خورند.
در هندوستان از گلهای خشک آن به عنوان محرک ، رقیق کننده ، محلل ورم و تومور ، بادشکن و در موارد ضعفهای اساسی نظیر ضعف هاضمه ، هیستری و همچنین برای تسکین تبهای نوبه ای استفاده می شود. اسانس آن در استعمال خارجی در موارد روماتیسم و همچنین برای از بین بردن نفخ و کولیک به کار می رود. خوردن دم کرده ی گل بابونه موجب افزایش ترشحات صفرا می شود.
بابونه ی صغیر از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی مانند بابونه ی کبیر خیلی گرم و خشک است و از نظر خواص معتقدند که تمام خواص بابونه ی کبیر را دارد ، منتهی با قدرت کمتر و به همین دلیل مقدار خوراک آن دو برابر مقدار خوراک بابونه کبیر یعنی 20 گرم در دم کرده ها برای 1000 گرم آب جوش مصرف می شود و در مورد خواص آن آمده است :
از عصاره ی گلهای تازه ی بابونه که شامل اسانس فراوانی است برای ضد عفونی کردن مخاط دهان و لثه ها پس از کشیدن دندان و در موارد جراحی های دهان استفاده می شود. از جوشانده گلهای آن برای شفاف کردن و طلایی کردن رنگ موهای بور و برای بور کردن رنگ موهای بلوطی استفاده می شود. در این مورد در حدود 1000 گرم گل های خشک باز نشده ی گیاه را در 1000 گرم آب در حدود 20 دقیقه جوشانیده و مصرف می کنند. از ضماد آن برای نرم کردن ورمهای سفت استفاده می شود و جوشانده غلیظتر گلهای آن برای شست و شو ، ضد عفونی و التیام زخم بسیار موثر و مفید است. در استعمال داخلی از دم کرده 20 – 30 گرم گل و غنچه های بابونه در یک لیت آب جوش استفاده می شود که بتدریج ظرف روز فنجان فنجان میل می شود. در برخی از موارد برای اثر بیشتر ممکن است 20 – 30 گرم گل بابونه را در 300 گرم آب جوش دم کرده و در 3 دفعه مصرف کنند.
برای تهیه روغن بابونه صغیر در جدود 450 گرم گل بابونه را گرفته و با حدود 2 کیلوگرم روغن زیتون یا روغن کنجد مخلوط می کنند. اگر این مخلوط را در 40 روز در آفتاب بگذارند آماده مصرف است. روش دیگر در دارو سازی این است که این مخلوط را با آتش ملایم حرارت می دهند تا آب آن تبخیر شود و روغن بماند البته نسوزد. قطره ی این روغن در گوش برای تسکین درد گوش بسیار نافع است و مالیدن این روغن برای لقوه ، پیچیدگی عصب و ورم قسمت سفلای بدن ، مقعد ، رکتوم و سفتی رحم و تسکین درد روماتیسم نافع است و برای نرم کردن ورم های سخت نیز مفید است . اگر چند قطره ی آن در بینی ریخته شود ، برای بی خوابی افراد پیر موثر است. سابقاً در شهرهای ایران مروسوم بود که در بهار گیاه تازه ی بابونه به نام جزئی از سبزی صحرایی در بازار عرضه می شد و آن را مخلوط با سایر سبزی ها در بعضی غذاها مصرف می کردند.
کتاب گیاهان دارویی
