هوشنگ ابتهاج، در قالب های شعر سنـّتی و شعر نیمایی ، طبع آزمایی کرده و در هر دو گونه، موفـّق بوده.
البته نام سایه ، یادآور قالب غزل و شکوه بی پایان آن است که بی اختیار، این بیت حافظ را در خاطر می آورد:
یک قصّه بیش نیست غم عشق وین عجب
کز هر زبان که می شنوم نامکـرّر است
برای دانلود کل پاورپوینت از لینک زیر استفاده کنید:
نام ه . ا. سایه را جامعه ادبی ایران سال هاست که به خاطر سپرده است . او را بیش تر با همین نام شاعرانه به یاد می آوریم وکم تر با نام واقعی و اصلی اش که «امیر هوشنگ ابتهاج » باشد .
سایه در ششم اسفند ماه 1306 خورشیدی در رشت به دنیا آمد . خانه آن ها نزدیک «سبزه میدان » رشت بود ، و خاندانشان به حکم کارها و فعالیت های اداری ودیوانی ، در سال هایی بس دور از تفرش به گیلان کوچ کرده بودند . پدر بزرگ مادراش « رفعت الممالک » بود ، وپدر بزرگ پدری اش «ابتهاج الملک تفرشی » . « ابتهاج الملک » ذوق شعری داشت ، در جوانی عاشق دختری به نام گوهر بوده ، وبرای او شعر می گفته است ولی هیچ اثری از او در دست نیست .» وی در سال 1335 ه . ق به وسیله یکی از کشاورزانش در روستای دگور گیلان کشته شد . دو همسر ، وهفت فرزند داشت : « مادر بزرگ من زن اول « ابتهاج الملک » بود که فقط پدرم را از او داشت . وقتی « ابتهاج الملک » زن دیگری گرفت ، مادر پدرم طلاق گرفت . آن زن سه پسر وسه دختر به دنیا آورد :« غلامحسین » ، « ابوالحسن » و « احمد علی » ابتهاج وسه دختر »
شامل 6 صفحه فایل word قابل ویرایش
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 4
فهرست مطالب:
هوشنگ مرادی کرمانی
زندگی
آثار
داستان
فیلمنامه
نمایشنامهها
اقتباس سینمایی
جوایز و افتخارات
هوشنگ مرادی کرمانی ، زاده ۱۶ شهریور ماه سال ۱۳۲۳ در روستای سیرچ از توابع بخش شهداد کرمان نویسنده معاصر ایرانی است. شهرت او بابت کتاب‌هایی است که برای کودکان و نوجوانان نوشته‌است.
زندگی
تحصیلات ابتدایی خود را در زادگاهش (روستای سیرچ واقع در بخش شهداد) آغاز کرد و دوره متوسطه را در کرمان و تحصیلات عالی را در تهران طی کرد و در رشته زبان انگلیسی موفق به اخذ مدرک لیسانس شد. از سال ۱۳۳۹ در کرمان و همکاری با رادیو محلی کرمان نویسندگی را آغاز کرد، و در سال ۱۳۴۷ با چاپ داستان در مطبوعات فعالیت مطبوعاتی اش را گسترش داد. اولین داستان وی به نام " کوچه ما خوشبختهاً در مجله خوشه منتشر شد که حال و هوای طنز آلود داشت.هوشنگ مرادی کرمانی را بهترین نویسنده کودکان و نوجوانان تاریخ جهان می نامند. در سال ۱۳۴۹ یا ۱۳۵۰ اولین کتاب داستان وی «معصومه» حاوی چند قصه متفاوت و کتاب دیگری به نام «من غزال ترسیده‌ای هستم» به چاپ می‌رسد. در سال ۱۳۵۳ داستان «قصه‌های مجید» را خلق می‌کند که انعکاس زندگی حقیقی وی بود که همراه با «بیبی» پیر زن مهربان ،زندگی می‌کند. همین قصه‌ها ، جایزه مخصوص «کتاب برگزیده سال۱۳۶۴» را نصیب وی ساخت.اما اولین جایزه نویسندگی اش به خاطر «بچه‌های قالیبافخانه» بود که در سال ۱۳۵۹ جایزه نقدی شورای کتاب کودک و جایزه جهانی اندرسن در سال ۱۹۸۶ را به او اختصاص داد. این داستان سرگذشت کودکانی را بیان می‌کند که به خاطر وضع نابسامان زندگی خانواده مجبور بودند در سنین کودکی به قالیبافخانه‌ها بروند و در بدترین شرایط به کار بپردازند.درمورد نوشتن این داستان می‌گوید:«برای نوشتن این داستان ماهها به کرمان رفتم و در کنار بافندگان قالی نشستم تا احساس آنها را به خوبی درک کنم».درک و لمس آنچه که می‌نویسد از خصوصیات نویسندگی کرمانی است ،که در تمام داستانهای او میتوان احساس کرد.می توان گفت مرادی با تمام وجود می‌نویسد. برای جلد دوم «قصه‌های مجید» در سال ۱۳۶۰، لوح تقدیرشورای کتاب کودک را دریافت می‌کند و آثار او به زبانهای هندی، عربی، انگلیسی، آلمانی، اسپانیایی، هلندی و فرانسوی ترجمه می‌شود. اما اولین اثری که از او به زبان انگلیسی ترجمه شده بود داستان «سماور» از «قصه‌های مجید» بود که برای یونیسف فرستاده شد.
امیر هوشنگ ابتهاج، سایه، در ششم اسفندماه 1306 هجری شمسی در رشت به دنیا آمد، دورة تحصیلات ابتدایی و قسمتی از متوسطه را در مدارس رشت گذراند. وی که از نوجوانی شعرگویی را آغاز کرده بود، دورة دبیرستان را به پایان نرسانده به تهران می‌آید و در مدرسه « تمدن » نام‌نویسی می‌کند و دو سال پیاپی در کلاس پنجم متوسطه مردود می‌شود و بعد هم به کلی درس و مدرسه را رها می‌کند.