لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 88
دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین- پیشوا
دانشکده ادبیات
عنوان طرح پژوهشی: مقایسة مبانی فکری و سنت شعری
رودکی (پدر شعر فارسی) و نیما یوشیج (پدر شعر نو فارسی)
(1)
1384
فرمت فایل: 
( قابلیت ویرایش و آماده چاپ )
حجم فایل: (در قسمت پایین صفحه درج شده )
تعداد صفحات فایل: 30
کد محصول : 001Shop
قسمتی از محتوای متن
نیما یوشیج
علی اسفندیاری (نیما یوشیج) در سال 1276هجری شمسی برابر با 15 جمادی‌الثانی 1315 قمری و 11 نوامبر 1897 میلادی در یوش مازندران به دنیا آمد – در طبیعت زیبایی که همواره اثری از آن در اشعارش به چشم می‌خورد – نیما تا سن دوازده سالگی در آغوش همین طبیعت زیبا بود. تحصیلات اولیه‌اش تحت همان شیوه قدیمی و در مکتب خانه بود. خواندن و نوشتن را نزد آخونده ده یاد گرفت و به گفته خودش «او مرا در کوچه باغها دنبال میکرد و به باد شکنجه میگرفت» او در این سن و سال به شهر می‌آید. دوره دبستان را در مدرسه جاج حسن رشدیه به نام «حیات جاوید» آغاز کرد،پس به مدرسه سن‌لویی رفت. زبان فرانسه را از این طریق آموخت و این باعث شد که آشنایی او با ادبیات اروپا بیشتر شود. این آشنایی تأثیری ژرف در شعر نیما و بطور کلی در شعر معاصر گذاشت. او در مدرسه چندان موفق نبود، چون مانند بسیاری از نوابغ به تحصیلات آکادمیک اهمیتی نمی‌داد. از طرفی روح کودکانه پرنشاط روستایی او بر این بی‌رغبتی دامن می‌زد. خودش میگوید.
«هنر من خوب پریدن و با رفیقم (حسن پژمان) فرار از محوطه مدرسه بود، من در مدرسه خوب کار نمی‌کردم ...»
در این موقع وجود معلمی به نام «نظام وفا» که خود شاعر بود تأثیر زیادی بر نیما می‌گذارد و او را تشویق به خواندن و سرودن شعر می‌کند.
نیما مانند اکثر شعرا عشقی نافرجام را در زندگی خود تجربه کرد. این شکست او را بیشتر به طرف شعر سوق داد و باعث شد تا نیما خود را در پناه شعر آرام و آسوده احساس کند. «افسانه» که نقطه آغاز شعر اوست مشحون از احساسات نیما است.
نیما در سال 1305 با «عالیه جهانگیر» از بستگان «میرزا جهانگیر خان صوراسرافیل» بود ازدواج کرد.در سال 1309 به آستارا عزیمت کرد و در آنجا مشغول تدریس شد. در سال 1311 به تهران مراجعت کرد و در سال 1318 به عضویت هیأت تحریریه «مجله موسیقی» انتخاب شد و در دی ماه سال 1338 در تهران بدرود حیات گفت. در سال 1372 پیکر نیما از تهران به یوش انتقال داده شده و در خانه خودش دفن گردید.
نیما در آغاز کار هنری خویش بیشتر اوقات به حجره چایفروش شاعر، حیدرعلی کمالی می‌رفت و در آنجا به سخنان ملک الشعرای بهار، علی اصغر حکمت، احمد اشتری و دیگر گویندگان و دانشمندان عهد خود گوش فرا می‌داد و زمینه شعر و هنر خود را مهیا می‌ساخت.
اولین شعرهای نیما،پراکنده، گمنام و کاملاً شخصی بود. این اشعار بعدها به تشویق «نظام وفا» جدی‌تر تلقی میشد و نیما آثار خود را به نظر وی می‌رساند، اشعاری که بیشتر به سبک خراسانی بود.
فرصت بعدی و مهمتر ظهور شعر نیما روزنامه «قرن بیستم» میرزاده عشقی است. عشقی که خود در زمینه شعر نابغه‌ای بود –به چاپ شعرهای نیما و تقلید از شیوه او می‌پردازد. «بیرق و لکه‌ها» مهمترین آثار اوست که در قرن بیستم به چاپ رسیده است.
روزنامه «نوبهار» جولانگاه بعدی نیما است با شعر «ای شب» از این به بعد آثار او در زمرة آثار شعرای مصر جای خود را می‌یابد و نیما بیشتر از پیش مطرح می‌شود. بین سالهای 1318 تا 1320 در «مجله موسیقی» به چاپ آثار خود مبادرت می‌ورزد «ارزش احساسات» بهترین نمونه این آثار است.
نیما با حرکتی که در طول زندگی خود داشت نشان داد که از شعر و هنر ادراکی عمیق و تازه دارد و شایستگی این را داراست که در عرصه سرشا ر و پربار ادب فارسی بنیانگذار شیوه‌ای نوین باشد. نیما در قسمتی از رساله «حرفهای همسایه» چنین اظهار نظر کرده است:
«ادبیات ما باید از هر حیث عوض شود. موضوع تازه کیفی نیست و نه این کافی است که با پس و پیش آوردن قافیه و افزایش و کاهش مصراعها یا وسایل دیگر، دست به فرم تازه زده باشیم. عمده این است که طرز کار عوض شود و مدل وصفی و روانی که در دنیای با شعور آدمهاست، به شعر بدهیم ... »
نیما راجع به هدف اصلی خود در شیوه‌ای که به کار گرفته اینگونه نظر می‌دهد :
متن کامل را می توانید بعد از پرداخت آنلاین ، آنی دانلود نمائید، چون فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است.
پس از پرداخت، لینک دانلود را دریافت می کنید و ۱ لینک هم برای ایمیل شما به صورت اتوماتیک ارسال خواهد شد.
نیما یوشیج ( علی اسفندیاری) (1274-1338 ه- ش) دردهکدة یوش مازندران به دنیا آمد ودر تهران ازدنیا رفت . وی براثرآگاهی وعلاقه به ادبیات فرانسه وعلاقه مندی به نوآوری درادب ، دست به کاری زد که سبک نوینی را درشعر فارسی به دنبال داشت.
نیما در سال 1301 شمسی ، منظومه «افسانه» را انتشار داد که ازنظر محتوا ، بافت کلام وزبان شعری با زبان شاعران معاصر وقبل ازاو تفاوت داشت . باآن که عده ای ازادبا ، به آن به مخالفت برخاستند ونیما را سنت شکن وکم سواد وبی اطلاع شمردند. شعر نیما مورد توجه جوانان آن روزگار قرارگرفت .
نیما یوشیج ازسال 1320 شمسی به بعد نوعی وزن که باید وزن «نیمایی» نامید به وجودآورد. دراین حالت به قول نیما ضرورت ندارد که شاعر تمام مصراعها را به طور مساوری ذکر کند ؛ بلکه می تواند هرجا لازم باشد – چه لزوم معنایی وعاطفی وچه لزوم آهنگی – درهمان جا مصراع را تمام کند ؛ البته به شرط آن که ازوزن اصلی خارج نشود.
زندگی نامه : تولد ، زادگاه ، خانواده ، نام نیما ودین
خودش نوشته است : «در15 جمادی الثانی سال 1315 هجری قمری برابربا 11 نوامبر سال 1897 میلادی دردهکده ی یوش» به دنیا آمده است . این تاریخ برابر است با 21آبان ماه سال 1276 شمسی . یوش ، زادگاه نیما دهکده ای است ییلاقی ازدهستان اوزرود ، بخش نور ، شهرستان آمل ، درحال حاضر با ماشین ازدوراه می شود به آنجا رفت ؛ ازراه چالوس ، ازجاده ای منشعب ازپل زنگوله ، بالاتر از تونل کندوان که تا یوش 45 کیلومتر فاصله دارد ودیگری ازجاده ی هوار ، ازجاده ی منشعب ، ازدوآب آمل 42 کیلومتر مانده به آمل ، ازدوآب تا یوش 69 کیلومتر فاصله است . دهکده ی یوش در دره ای تقریباً میانه ی جاده ی چالوس قراز واقع شده است . امروزه می توان با ماشین به یوش رفت اما درزمان نیما پیش تر از پل زنگوله با قاطر می رفتند که تقریباً یک روز طول می کشید وازآبادی های ایلکا ، نسن ، پل و اوز می گذشت . به این ترتیب «یوش» یک آبادی است با قدمتی نسبتاً طولانی وکوهستانی وییلاقی . ناصرالدین شاه قاجار هم چندبار درآنجا اطراق کرده ونام آن رادرسفرنامه ی مازندران خودآورده است . دراین سفرها کمال الملک هم همراه او بوده چون پرده ای ازآن جا کشیده است . یوش را«درفرهنگ جغرافیایی» چنین معرفی می کنند: «یوش ، از دهستان اوزرود ، بخش نور ، شهرستان آمل 70 کیلومتری باختر ، بلده ، 42 کیلومتر خاور شوسه ی چالوس( حدودکندوان» کوهستانی ، سردسیر ، سکنه 1100 ، فعلاً 600 شیعه ، مازندرانی وفارسی ، آب ازرودخانه ی اوزرود وسارهای متعدد . محصولات : غله ، لبنیات ، حبوبات ، شغل : زراعت وگله داری . ازراه مالرو . زمستان اکثر سکنه جهت تأمین معاش به کارگیری حدود قشلاقی نور به تهران می روند . بناهای مهم داشته که روبه ویرانه است . بنای مسجد وتکیه ی آن قدیمی است » خانه ای که نیما درآن زاده شده است ، خانه ای است تاریخی که توسط علی معروف به ناظم الاباله ، جد نیما متجاوز از دویست سال پیش از این ساخته شده است وگذشته ازمعماری بسیار زیبا دارای گچکاری ها ودرها وپنجره های بسیار زیبایی بوده است که می گفتند برای ساختن آن معمار وگچکار از اصفهان آورده بودند . این خانه دارای «بیرونی» است وبرای ورود به آن ازدر اصلی ودالانی باید گذشت وسپس به حیاطی رسید که حوضی کوچک دروسط دارد . ضلع شمالی آن ، یا به اصطلاح «تالار» و«شاه نشین» دراختیار نیما بوده است که پنجره ای چوبی وبزرگ وبسیار زیبا دارد واطاق های ضلع شرقی وغربی دراختیار خواهران او . ضلع جنوبی ، «سردر» جای خدمه وسرایدار بود . نیما در شعری با نام «عمارت پدرم» درتاریخ 1325 این خانه را چنین وصف می کند:
شامل 23 صفحه فایل word قابل ویرایش
علی اسفندیاری (نیما) در پاییز سال 1315 هـ .ق، در دهکده ی دورافتاده ی یوش مازندران به دنیا آمد. پدرش ابراهیم خان اعظام السلطنه مردی شجاع و آتشی مزاج از افراد یکی از دودمانهای قدیمی مازندران محسوب میشد و در این ناحیه به کشاورزی و گله داری مشغول بود.نیما دوره طفولیت را در دامان طبیعت شبانان و ایلخی بانان گذراند که به هوای چراگاه، به نقاط دور، ییلاق و قشلاق میکنند و شب بالای کوه ها به دور هم جمع میشوند و آتش میافروزند. او بعدها از سراسر دوران کودکی، به گفته خودش، جز زد و خوردهای وحشیانه و چیزهای مربوط به زندگی کوچ نشینی و تفریحات ساده در آرامش یکنواخت و کور و بیخبر از همه جا، چیزی به خاطر نداشت.نیما خواندن و نوشتن را در زادگاه خویش نزد آخوند ده آموخت. میگوید : او- آخوند مرا در کوچه باغها دنبال میکرد و به باد شکنجه میگرفت.
تعداد صفحات:4
فرمت فایل:ورد
دانلود تحقیق درباره نیما یوشیج
تعداد صفحات:9
نوع فایل: ورد (قابل ویرایش)
بخشی از متن:
علی اسفندیاری، مردی که بعدها به «نیما یوشیج» معروف شد، در بیست‌ویکم آبان‌ماه سال 1276 مصادف با 11 نوامبر 1897 در یکی از مناطق کوه البرز در منطقه‌ای به‌نام یوش، از توابع نور مازندران، دیده به جهان گشود.
او 62 سال زندگی کرد و اگرچه سراسر عمرش در سایه‌ی مرگ مدام و سختی سپری شد؛ اما توانست معیارهای هزارساله‌ی شعر فارسی را که تغییرناپذیر و مقدس و ابدی می‌نمود، با شعرها و رای‌های محکم و مستدلش، تحول بخشد.
در همان دهکده که متولد شد، خواندن و نوشتن را نزد آخوند ده یاد گرفت. نیما 11 ساله بوده که به تهران کوچ می‌کند و روبه‌روی مسجد شاه که یکی از مراکز فعالیت مشروطه‌خواهان بوده است؛ در خانه‌ای استیجاری، مجاور مدرسه‌ی دارالشفاء مسکن می‌گزیند. او ابتدا به دبستان «حیات جاوید» می‌رود و پس از چندی، به یک مدرسه‌ی کاتولیک که آن وقت در تهران به مدرسه‌ی «سن‌لویی» شهرت داشته، فرستاده می‌شود بعدها در مدرسه، مراقبت و تشویق یک معلم خوش‌رفتار که «نظام وفا» ـ شاعر بنام امروز ـ باشد، او را به شعر گفتن می اندازد. و نظام وفا استادی است که نیما، شعر بلند «افسانه» که به‌قولی، سنگ بنای شعر نو در زبان فارسی است را به او تقدیم کرده است.
او نخستین شعرش را در 23 سالگی می‌نویسد؛ یعنی همان مثنوی بلند «قصه‌ی رنگ پریده» که خودش آن‌را یک اثر بچگانه معرفی کرده است. نیما در سال 1298 به استخدام وزارت مالیه درمی‌آید و دو سال بعد، با گرایش به مبارزه‌ی مسلحانه علیه حکومت قاجار و اقدام به تهیه‌ی اسلحه می‌کند. در همین سال‌هاست که می‌خواهد به نهضت مبارزان جنگلی بپیوندد؛ اما بعدا منصرف می‌شود.