چکیده :
مقدمه : پارکینسون بیماریی است که باعث ایجاد اختلالات حرکتی میگردد. علت این بیماری کاهش دو پامین و به هم خوردن تعادل بین دو نور و ترانسیمتر (دوپامین و استیل کولین) در سیستم دو پامینرژ یک نیگر و استر یاتال می‌باشد. در مطالعات اخیر دیده شده که با درمان عفونت هیلکوباکتر پیلوری جذب لوودو پا بیشتر شده و نتیجه درمان بهتر شده است.
مواد و روشها : این مطالعه که به روش Case-Control انجام شدازمیان بیماران مراجعه کننده به درمانگاه اعصاب 56 نفرانتخاب شدند.افراد به دو گروه 28 نفری به عنوان گروه مورد (مبتلا به پارکینسون) و شاهد (غیر مبتلا به پارکینسون) تقسیم شدند و تست آنتی بادی IgGهلیکوباکترپیلوری در هر دو گروه انجام شد.
یافته‌ها : میانگین سن افراد پارکینسون 60 سال و غیر پارکینسونی 57 سال بود. در افراد مبتلا 18 نفر (3/64%) آنتی بادی مثبت و 10 نفر (%7/35) آنتی بادی منفی داشتند. در افراد غیر مبتلا 15 نفر (%6/53) آنتی بادی مثبت و 13 نفر (4/49%) آنتی بادی منفی داشتند.
نتیجه : در این مطالعه ارتباطی بین وجود عفونت قبلی هلیکو باکتر پیلوری در بیماران پارکینسونی و افراد غیر پارکینسونی یافت نشد.p>/05))اما درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری در بیماران پیشنهاد میگردد.
فهرست مندرجات :
فصل اول : مقدمه
بیان مساله
اهداف وفرضیات
فصل دوم : بازنگری منابع واطلاعات موجود
بیماری پارکینسون
اتیولوژی
پاتولوژی
پاتوژنز
درمان
هلیکو باکتر پیلوری
مروری بر دیگر مقالات
فصل سوم : مواد وروشها
نوع مظالعه
تعداد نمونه،روش نمونه گیری ومعیارهای انتخاب نمونه
معیار های پذیرش و عدم پذیرش
نوع پژوهش و روش انجام کار
فصل چهارم : یافته ها
فصل پنجم : بحث و نتیجه گیری
منابع
ضمایم
بررسی ارتباط عفونت قبلی هلیکو باکترپیلوری با بیماری پارکینسون در بیماران
