
محل انتشار:نهمین کنگره ملی مهندسی عمران مشهد
تعداد صفحات: 8
نوع فایل : pdf
مقایسه عددی عملکرد دیواره های میخکوبی شده و سیستم ترکیبی میخکوبی و شمع نگهبان در گودبرداری های عمیق
محل انتشار:نهمین کنگره ملی مهندسی عمران مشهد
تعداد صفحات: 8
نوع فایل : pdf
فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 56 صفحه
تعریف و معرفی :
امروزه شهرکهای صنعتی جایگاه ویژهای در اقتصاد کشور ما دارند و یکی از اساسیترین محورهای توسعه اقتصادی محسوب میشوند، به طوریکه سهم به سزایی در ایجاد اشتغال مولد و سالم، کاهش نرخ بیکاری، استفاده بهتر و مناسبتر از منابع تولید، توسعه فنآوری و پژوهشهای علمی، توسعه صادرات و در مجموع نیازهای معیشتی جامعه ایفا میکنند. شهرکهای صنعتی در استان گلستان به سبب ویژگیهای این استان در خصوص مواردی چون کشاورزی، دامداری، شیلات، دام و طیور و مانند آن میتوانند در خدمت سایر بخشهای اقتصادی نیز قرار گیرند. در این نوشتار، ابتدا تاریخچه و مقدمهای در خصوص ایجاد شهرکهای صنعتی در کشور و به ویژه استان گلستان ارائه شده و سپس وضع اقتصادی- اجتماعی و مشکلات و تنگناهای واحدهای صنعتی آن استان بررسی میشود. در پایان نیز راهکارهایی برای بهبود وضع اقتصادی این شهرکها ارائه شده است. نتایج این طرح میتواند با استفاده از شیوههای مناسب، سهم به سزایی در پیشبرد اهداف کوتاهمدت و بلندمدت اقتصادی در شهرکهای صنعتی استان ایفا کند.
مقدمه
در دنیای کنونی، صنعت حد و مرزی ندارد. تجربه کشورهای تــازه توسعه یافته نشاندهنده آن است که صنعت میتواند به عنوان بخش پیشتاز، سایر بخشهای اقتصادی را تحت تأثیر قرار دهد. توسعه صنعتی و تجهیز شهرکهای صنعتی برای افزایش توان تولیدی و صادراتی کشور، سیاستهای منطقی و منطبق با تواناییها و امکانات واقعی مناطق مختلف کشور را میطلبد تا ضمن تقویت زیربناها در این بخش، وضع کنونی صنعت به عنوان بخش تولیدکننده کالاهای جایگزین واردات و دروننگر به بخشی بروننگر و صادراتگرا تغییر جهت یابد. این امر نیاز به مطالعهای عمیق و نوین دارد تا براساس آن مزیتهای نسبی فعالیتهای صنعتی مناطق مختلف شناسایی شود و سرمایهگذاریها به منظور گسترش آنها هدایت شود. در تمام کشورها اعم از توسعه یافته یا در حال توسعه، دولتها مجبور به اتخاذ سیاستهای مناسب برای تخصیص بهینه منابع و امکانات موجود در جامعه به بخشهای مختلف اقتصادی هستند. تعیین درجه اولویت و مزیت هر یک از بخشهای گوناگون به منظور تخصیص بهینه منابع و امکانات، ضروری است. در تعیین اولویتهای صنعتی در شهرکهای صنعتی، ضمن توجه به وضع منطقه در مقایسه با سایر مناطق کشور، باید به عقلایی و مطلوب بودن سرمایهگذاری از دیدگاه اقتصادی نیز نظر داشت.
یک نظام برنامهریزی مناسب علاوه بر تعیین چگونگی توسعه بخشهای مختلف اقتصادی لازم است ابعاد توسعه مناطق مختلف کشور را نیز مشخص کند، همان طور که یک نظام باید سازگاری لازم را بین بخشهای مختلف اقتصادی ایجاد کند. همچنین ضروری است همسـازی را از یکسو میان مناطق و از سوی دیگر میان بخش و منطقه برقرار کند. خوشبختانه نظام برنامهریزی در برنامه سوم و چهارم به گونهای طراحی شده که مشارکت در تمامی بخشهای اقتصادی فعال در تدوین این برنامهها دیده میشود. یکی از نکات بارز این برنامههای توسعهای توجه خاص به دیدگاههای منطقهای و نبودِ تمرکز در سیاستگذاریها و تصمیمگیریهاست که به تواناییها و امکانــات منـاطق در قالب آمایش سرزمین و توسعه منابع مالی و درآمدی توجه شده است. به عبارت دیگر نقش استانها در تهیه و تدوین تصمیمگیریها و سیاستگذاریها از جایگاه مناسبی برخوردار شده است. در حال حاضر، صنعت در شهرکهای صنعتی در ردیف بخشها و ارکان مهم اقتصاد کشور قرار دارد و توسعه اقتصادی کشورها بدون توسعه این شهرکها ممکن نیست. این توسعه میتواند مؤثرترین وسیله برای نیل به اهداف مطرح شده در چارچوب اقتصاد ملی باشد، اهدافی مانند تأمین نیازهای داخلی، ایجاد اشتغال، قدرت اقتصادی و رفاه اجتماعی، کارایی و بهرهبرداری بهینه از منابع اقتصادی و رشد مطلوب و همه جانبه اقتصاد ملی و نظایر آن.
مقدمه
درمیان وظایف مدیران منابع انسانی ارزشیابی عملکرد یکی ازمهمترین وظایف تلقی می گردد و تاکنون مقالات متعددی درارتباط با ضرورت واهمیت ارزیابی عملکرد کارکنان نوشته شده و هرکدام ازاین نوشته ها به طریقی نقاط ضعف وقوت سیستم های ارزیابی عملکرد را مورد تجزیه وتحلیل قرارداده اند. وجالب توجه این است که اکثرمتخصصین منابع انسانی اذعان دارندکه عملکرد کارکنان رانمی توان ازنظر کمی وکیفی بادقت بالایی موردسنجش وارزیابی قرارداد.
به نظر می رسد ارزیابی عملکرد تنها ابزارمؤثر در استفاده مطلوب ازظرفیت های منابع انسانی نخواهدبود مگر اینکه عملکرد افراد به طور مستمر بااستفاده از طرح های بهبودوتوسعه مهارتهای نیروی انسانی وبابه کارگیری ابزارهای برنامه ریزی، سازماندهی، انگیزش وکنترل ودرارتباط نزدیک و تنگاتنگ با فرهنگ ونظام ارزشی موجود جوامع تحت مدیریت ورهبری قرار گیرد.
دراکثر مواقع سیستم های ارزیابی عملکرد بین کارکنان ومدیران تعارض ایجادمی کند که این تعارض اغلب اوقات ناشی از نگرش مدیران وکارکنان به ارزشیابی ونقش ارزشیابی عملکرد در فرایندهای عملکردی کارکنان می باشد.ارزشیابی عملکرد کارکنان می بایست به عنوان پایه ای برای تشخیص عادلانه، ارائه پاداش،ارتقاء، تشخیص نیازها وکمبودهای مهارتی وبهبود عملکرد افراد بکار رود اما فقدان نگرش عقلائی نسبت به ارزشیابی عملکرد ، این مهم را ازنقش اساسی آن دور نموده است.
برهمین اساس کارشناسان دردهه های اخیر تلاش نموده اند تا درخصوص ارزشیابی عملکرد کارکنان نظامی را طراحی کنند که ازطریق آن بتوانند نقش اساسی ارزشیابی عملکرد را که بهبود عملکرد کارکنان است پر رنگ تر نمایند . علیرغم تلاش های صورت گرفته هنوز نظام کامل وجامع وبدون نقصی دراین زمینه طراحی واجرا نشده است.
درکشورما نیز ارزشیابی ازکارکنان درمؤسسات مختلف به عنوان یک ابزار مؤثر در کارآمدی وصلاحیت وشایستگی موردتوجه بوده وبه همین دلیل،طرح ارزشیابی کارکنان دولت ازطرف سازمان مدیریت وبرنامه ریزی درکشور به مورد اجراگذاشته شده است.
تعریف ارزشیابی
می توان گفت که ارزشیابی عملکرد کارکنان عبارتست ازفرایندعلمی ،منطقی ومنظم قضاوت کردن درمورد ارزش کار افراد ازبعدکیفی درفاصله زمانی معین ، طبق ملاک های عینی وقابل قبول به منظور فراهم کردن مقدمات لازم برای تحقق هدفهای سازمانی و رشد شخصیتی و حرفه ای کارمند ازطریق شناخت نقاط قوت وضعف او.
طبق این تعریف ارزشیابی:
1- یک فرایند هدفدار است که می بایست بطور مستمر انجام شود.
2- به جنبه های کمی وکیفی توجه دارد وفقط ظواهر را نمی بیند.
3- به زمان توجه می کند.
4- دارای ملاک های مشخصی است که تقریباً مورد تأیید اکثریت می باشند.
5- دارای دو نوع هدف سازمانی وفردی است وهیچگاه قصدش تخریب یا مچ گیری افراد نیست.
فلسفه ارزشیابی
جنبه اول : ارزشیابی امری هدفگر است بررسی وتجزیه وتحلیل جنبه های مختلف ارزشیابی ، فلسفه ارزشیابی را برای ما روشن می سازد.
جنبه دوم: ارزشیابی امری ارزشگرا است.هدفها دربردارنده ارزشها هستند وچنانچه نتوانیم هدفی را با یکی از ارزشها تطبیق دهیم. آن هدف بی اعتبار است .درتعریف کلی می گویند ارزش ، همان سودمندی است . همانطور که گفته شد ارزشیابی بدنبال اطمینان ازدستیابی به یک هدف و رسیدن به هدف ، دستیابی به سود یا ارزش است.
جنبه سوم : ارزشیابی امری استدلالی، منطقی وقضاوتی است.چنانکه پیش از این ذکر شد ارزشیابی نوعی تصمیم گیری درباره میزان درستی با نادرستی یک یا مجموعه ای ازرفتارها و عملکردهاست.
جنبه چهارم : ارزشیابی امری اصلاحی وتکاملی است. اساس ارزشیابی بر بررسی میزان رشد و توسعه ای است که از قبل در برنامه پیش بینی شده است. درحقیقت ارزشیابی در اولین قدم می خواهد ازشکل گیری اصلاحات یا تکاملی که مورد نظر بوده است ، اطمینان حاصل کند.
مبانی ارزشیابی عملکرد
الف- مبانی دینی :
درقرآن کریم ، بارها از«عمل صالح »،«اجر» ،«عذاب»،«یوم الحساب»یادشده که همگی بیانگر ارزشیابی عملکرد است. با جستجودرقرآن کریم(که امروزه با برنامه های رایانه ای راحت تر شده است) به این واقعیت پی می بریم . اما دراین جا ، مجال آوردن همه این آیات نیست وبه چند آیه از قرآن کریم اکتفاء خواهدشد.
شامل 20 صفحه word
فرمت: WORD
چکیده :
این مقاله روش انجام ارزیابی عملکرد کارکنان را شرح میدهد. معیارهای ارزیابی عملکرد، ارتباط بین ارزیابی عملکرد با ارزشیابی مشاغل و حقوق و مزایا، فنون مختلف ارزیابی عملکرد، اهداف، مکان و زمان ارزیابی عملکرد، خصوصیات شخصیتی ارزیاب و سایر نکات و جزئیات انجام ارزیابی عملکرد از جمله مباحث این مقاله هستند.
- مقدمه
همه افراد حق دارند و علاقمند هستند که از نتایج عملکرد روزانه خود آگاه باشند. این مسأله در مورد افراد وجه دیگری هم پیدا میکند و آن اینست که افراد علاقه دارند از نظرات سازمان در مورد خود مطلع گردند و از سوی دیگر سازمان نیز محق است نظرات خود را در مورد منابع انسانی سازمان که از اصلیترین سرمایههای سازمان بشمار میروند ابراز داشته و به اطلاع ایشان برساند. از طرف دیگر از کارکنانی که از انتظارات سازمان در مورد خویش بیاطلاع هستند چگونه میتوان انتظار داشت که در جهت رفع و جبران کاستیهای گذشته اقدام نمایند؟ در همین راستا باید متذکر شد که در اغلب موارد کارکنان، سازمان یا دستکم مدیر مستقیم خود را مسئول و مسبب افت یا ضعف عملکرد خود میدانند. دلایل اصلی نیاز سازمانها به انجام ارزیابی عملکرد افراد عبارتند از:
تشویق عملکردهای مطلوب و نهی از عملکردهای نامطلوب کارکنان
پاسخ به این نیاز افراد که «حق دارند از نظرات کارفرما در مورد عملکرد خود مطلع باشند».
شناسایی افرادی که قابلیت ارتقاء دارند و یا مستحق افزایش دستمزد و مزایای جانبی هستند.
نیاز سنجی آموزشی کارکنانی که جهت ارتقاء یا جبران کاستیها نیاز به آموزش دارند.
امکان بازنگری مشاغل و پستهای سازمانی.