فی توو

مرجع دانلود فایل ,تحقیق , پروژه , پایان نامه , فایل فلش گوشی

فی توو

مرجع دانلود فایل ,تحقیق , پروژه , پایان نامه , فایل فلش گوشی

دانلود مقاله سنبل Hyacinthus

اختصاصی از فی توو دانلود مقاله سنبل Hyacinthus دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 

 

 

سنبل گیاهی است به رنگ¬های متنوع و گل های نسبتاً فراوان که همزمان با شروع فصل بهار دیده می‌شود. نام جنس این گیاه Hyacinthus است. سنبل گیاهی پیازی و پات پلنت Pot plant است و کمتر از آن به عنوان گل شاخه بریده استفاده می¬شود، بلکه بیشتر مصرف آن بصورت گیاه گلدانی است.

معمولاً پیاز¬های نیمه مقاوم به سرمای این گیاه را پیش رس می¬کنند تا در عید نوروز از گل آن‌ها استفاده کنند. پیاز¬های سنبل را در محیطی با خاک سبک و غنی از مواد غذایی کشت می¬کنند. اما برای کاشت این پیاز¬ها باید دو نکته را مورد توجه قرار داد :
1)3 تا 4 سانتی‌متر از انتهای پیازها خارج از خاک قرار گیرد. همه طول پیاز را در داخل خاک قرار ندهید؛
2) بعد از کاشت پیاز¬ ابتدا مدتی در حرارت پایین باشد، تا حجم مناسب و لازم ریشه در روی پیاز‌ها تشکیل شود. سپس این پیاز¬ها را به مکان گرم با درجه حرارت حدود 15 درجه انتقال ¬دهید تا رشد اندام‌های هوایی آغاز شود. چنانچه نحوه تشکیل ریشه بخوبی انجام نگیرد استقرار گیاه در خاک و رشد و نمو بعدی گیاه با موفقیت همراه نخواهد بود.

برای به گل رفتن و دوام گل‌های سنبل، قبل از کاشت باید پیازها تیمار حرارتی شوند. سنبل-های کاملاً درشت قبل از برداشت برای مدتی در دمای 15 درجه سانتیگراد، سپس حداقل به مدت 6 هفته در دمای 9 درجه سانتی‌گراد نگهداری شوند و بعد از آن برای کاشت گیاه شرایط و مواردی را که قبلاً گفته¬ شد را به همان ترتیب اجرا کنید تا یک سنبل پر گل داشته باشید.

تکثیر سنبل بوسیله پیازچه¬های محدود و کم آن صورت می¬گیرد. معمولاً برای افزایش تعداد پیازچه¬ها در سطح قاعده پیاز خراش¬های مثلثی شکل و یا خراش¬هایی بصورت صلیب¬ ایجاد ¬کنید. بدین¬ سان محل¬های خراش داده شده باعث تحریک به پیازشدگی پیاز می¬شوند. اما بطور معمول تعداد پیازچه¬های بدست آمده از پیاز¬های متوسط و معمولی سنبل فقط بین 3 تا 5 پیازچه است، به همین دلیل تکثیر سنبل با محدودیت همراه است.

روش دیگر تکثیر سنبل استفاده از بذرکاری است. برای به گل رفتن بذر پیازهای سنبل زمان طولانی لازم است. هم‌چنین کشت سلولی سنبل یا Tissue culture هم روش مناسب دیگری برای تکثیر آن است.

 


گل سنبل
Hyacinthus Orientalis

سنبل گیاهی است که از زمانهای قدیم کاشتن آن متداول بوده است .
این گیاه از خانواده سوسنیها و پیازی ، به بلندی 15 تا20 سانتیمتر و گل های زودرس آن بشکل خوشه انتهای ساقه گوشتی معمولا از نیمه اسفند تا فروردین باز میشود و به رنگهای سفید ، قرمز ، آبی ، بنفش ، صورتی و زرد و غیره است .
این گیاه را در آپارتمان می توان درون پیت ، ماسه و یا آب پرورش داد .
برای نگهداری آن در آب به گلدانهای مخصوصی نیاز دارد که دارای دهانه ای گشاد و گلوگاهی باریک باشند ، بقسمی که آب ریشه ها را فرا گرفته و مماس با انتهای پیاز گل باشد.
سنبل ، در تاریکی مطلق ریشه تولید میکند .
بنابراین بهتر است بدین منظور پیاز را در قفسه آشپزخانه گذارده و حرارتی معادل 9 - 11 درجه سانتیگراد برای آن فراهم نمود .
پیازهائیکه در شن خوابانده شده اند را لازم است با گلدان در نقطه ای از باغچه که از خطر یخبندان محفوظ باشد دفن نمود .
برای اینکه بیرون آوردن گلدان از خاک در زمستان آسان شود می توان قبلا پوششی اطراف گلدان قرار داد .
زمانی سنبل را به روشنائی آورید که جوانه ها آنقدر برجسته شده باشند که بشود آنها را با دست لمس کرد .
هیچگاه گیاه را در مکانی که خیلی گرم باشد قرار ندهید .
هرچه می توانید بر روی برگها آب بپاشید تا شادابی خود را حفظ کنند .
برای نگهداری سنبل در منزل پیازهای پرورش یافته مخصوص مورد نیاز است که معمولا پس از یکبار گل دادن غیر قابل استفاده میشوند مگر اینکه در خاک مناسبی رشد کرده باشند که در این صورت هم ممکن است پیازچه ها دوسال طول بکشد تا گل بدهند .
در کشور هلند مخصوصا نواحی هارلم مزارع بزرگی از سنبل و لاله کاشته می شود، برتری ای که این کشور بر سایر کشورها دارد و گلهای سنبل آنجا در عالم معروف شده بواسطه وجود سه عامل اصلی :
مواظبت ، دقت و منطقه مساعد از نظر جوی و زمین حاصلخیز آنست که چنین عوامل مساعدی کمتر در یک جا جمع میشود .
بخصوص در ایران که هوای خشک و آفتاب سوزان و روشنائی زیاد آن چندان مساعد برای پرورش سنبل بشکل سنبل هلند نیست .
در هلند تقریبا پنج هزار هکتار زمین که پنجاه میلیون متر مربع میشود برای کاشتن سنبل و لاله تخصیص داده شده که منظره زیبا و فریبنده آن همه ساله عده زیادی را برای تماشا به آن کشور میکشاند .
این زمینها اصولا از شنهای نرم کنار دریا که مملو از نرمه صدفهای دریائی است تشکیل شده و بدست گلکاران مقدار کود گاو یا تورب پوسیده با آن مخلوط میشود .
زیرا بهترین خاک برای پرورش سنبل باید مخلوطی از دو سوم شن و یک سوم مواد پوسیده مغذی باشد .
چون سطح این مزارع پست تر تز دریاست همیشه چند دسیمتر زیر زمین آب وجود دارد که در نتیجه خاک مزارع را مرطوب نگه میدارد .
با این ترتیب حتی تابستان هم مزارع سنبل هلند احتیاجی به آبیاری ندارد .

 

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله  13  صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید


دانلود با لینک مستقیم


دانلود مقاله سنبل Hyacinthus

دانلود مقاله سنبل الطیب

اختصاصی از فی توو دانلود مقاله سنبل الطیب دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

 تیره سنبل الطیب Valerianaceae
گیاهانی عموما علفی یکساله یا پایا، بندرت به صورت بوته های کم و بیش چوبی و غالبا دارای ساقه های منشعب اند. عموما برگهائی متقابل، ساده یا لوبدار و یا منقسم به قطعات برگچه مانند و در هر حال استیپول دار دارند. گلهای آنها نر-ماده یا منحصرا دارای یکی از اجزای اصلی گل (پرچم یا مادگی)، پلی گام، شامل قطعات 5 تائی و به رنگهای سفید، گلی و یا سفید مایل به زرد است که معمولا به صورت گرزنهای دو سویه مجتمع می‌باشند. از اختصاصات ساختمانی گل این گیاهان آن است که اولا دارای کاسه بسیار کوچک‌اند بطوری که گه گاهی عاری از آن بنظر می‌رسند و ثانیا جام گل آنها غالبا لوله ای یا قیفی شکل و دارای پهنکی منقسم به لوبهای نامساوی و یا شامل دو لب متمایز است. ضمنا لوله جام گل در عده ای از آنها مانند Valeriana ها، قوزدار و یا دارای دنباله مشخص می‌باشد. مادگی این گیاهان اصولا شامل 3 برچه است ولی غالبا یکی از آنها به حالت زایا باقی می‌ماند که آن نیز محتوی یک تخمک اپی تروپ می‌باشد. دو برچه دیگر معمولا فاقد تخمک باقی می‌مانند.
تعداد پرچمهای این گیاهان، روی طرح اصلی گل باید 5 باشد ولی چون همیشه پرچم خلفی آنها از بین می‌رود، مجموعا 4 پرچم (حداکثر) در آنها مشاهده می‌گردد. عده ای از آنها نیز پرچمهای کمتر از 4 و حتی یک پرچم دارند بطوری که مراحل تدریجی، کاهش تعداد پرچمها را می‌توان بخوبی در آنها مشاهده کرد. گرده افشانی در این گیاهان همیشه به کمک حشرات صورت می‌گیرد.
میوه آنها به صورت فندقه ای است که گاهی در انتها به یک دسته تار ختم می‌شود و محتوی دانه های بدون البومن می‌باشد.
از نظر اختصاصات تشریحی، وجود غده های ترشح به شرح زیر در انواع این گیاهان قابل توجه است:
1- غده های ترشحی واقع بر روی پایه ای مرکب از چند ردیف سلول و راس چند سلولی.
2- غده های داخلی یک سلولی که در لایه چوب پنبه (assise subereuse) یا در آندودرم ریشه جای دارند.
گیاهان این تیره بیشتر در نواحی معتدله نیمکره شمالی مخصوصا منطقه مدیترانه و اسیا می‌رویند ولی در قاره امریکا، بیشتر، در نواحی واقع در نیمکره جنوبی مانند رشته جبال آندوشیلی پراکندگی دارند.
تعداد کلی گونه های آنها به 400 می‌رسد که در 13 جنس جای دارند. از جنس های مهم آن، Valeriana (دارای 200 گونه)، Valerianella (60 گونه) و Centranthus (12 گونه) را نام می‌بریم.
از بعضی از آنها، از قدیم الایام به عنوان ضد تشنج و یا تهیه اسانس استفاده بعمل می‌آمده است.
انواع داروئی آنها به شرح زیر است:
Valeriana officinalis L.
فرانسه: Herbe aux chats, Valeriane sauvage, Valeriane officinale
انگلیسی: Valerian, Valerian
آلمانی: Gemeiner Baldrian
ایتالیائی: Herba de'gatti, Amantilla, Valeriana
عربی: حشیشه القطع
فارسی:علف گربه، سنبل الطیب
گیاهی علفی و دارای ساقه قوی به ارتفاع 5/0 تا 5/1 و حتی 2 متر است. به حالت خودرو در جنگلهای کم درخت، مخصوصا حاشیه جریانهای آب یا گودالهای غالب نواحی اروپا، اسیا و ایران می‌روید. پراکندگی آن در مناطق کوهستانی بنحوی است که معمولا از ارتفاع 1000 متری دامنه ها بالاتر نمی رود بطوری که بندرت ممکن است در ارتفاعات 2000 متری بدان برخورد شود. آنچه که تشخیص این گیاه را در همان نظر اول امکان پذیر می‌سازد، ارتفاع نسبتا زیاد گیاه و شیارهای عمیق ساقه آن است که بر روی آن، برگهائی با ظاهر شبیه به برگ بعضی Fraxinus ها مشاهده می‌شود.
ریزوم آن، پوشیده از ریشه های فراوانی است که از بعضی از آنها، انشعابات منتتهی به جوانه، خارج می‌گردد و این خود در تکثیر پایه های گیاه در یک ناحیه، کمک فراوان می‌کند. در قاعده ساقه این گیاه مجاور سطح خاک، تعدادی فلس مشاهده می‌شود که تحتانی ترین قسمت ساقه را می‌پوشانند. برگهای آن دارای وضع متقابل و منقسم به 7 تا 11 برگچه بیضوی، نوک تیز و دندانه دار است ولی گاهی برگهای منقسم به 11 تا 23 برگچه باریک نیز در گیاه مشاهده می‌گردد که ظاهری باریکتر از دیگران دارند. قسمتهای فوقانی ساقه، دارای برگهائی مرکب از برگچه های نسبتا باریک، به تعداد کمتر است.
بوی مطبوع ریزوم گیاه، چون گربه را به سمت خود جلب می‌کند بطوری که این جانور، در اطراف آن به جست و خیز می‌پردازد، از اینجهت این گیاه راعلف گربه می‌نامند.
گلهای این گیاه، دارای رنگ سفید یا صورتی و بوئی مطبوع است و در اواخر خرداد تا اوایل مرداد نیز به صورت گل آذین دیهیم سه شاخه با ظاهر چتر مانند بر روی ساقه ظاهر می‌شود.
جام گل آن لوله ای، متورم و منتهی به پهنکی منقسم به 5 لوب نامساوی است. در داخلی آن 3 پرچم و یک مادگی مرکب از تخمدان 3 برچه ای دیده می‌شود که 2 تای آنها تدریجا تحلیل می‌رود و منحصرا سومی باقی می‌ماند و خاتمتا به میوه ای فندقه و منتهی به یک دسته تار در انتها تبدیل می‌گردد. دانه آن دارای رویانی با لپه های بزرگ و مسطح است.


قسمت مورد استفاده والرین، ریزوم و ریشه های افشان ان است که به صورت متصل به ریزوم، در بازار تجارت عرضه می‌شود.
نمونه های وحشی سنبل الطیب (والرین)، برای رفع نیازمندی های درمانی کافی بنظر می‌رسد زیرا کمتر اقدام به پرورش آن می‌شود. مخصوصا که بر اثر پرورش نیز مقداری از اختصاصات درمانی گیاه کاهش می‌یابد. بنظر می‌رسد که مقدار درصد اسانس ریشه والرین، به جنس زمین محل رویش گیاه و واریته های آن نیز بستگی داشته باشد. ریشه گیاهانی که به حالت خودرو و در ماسه زارها یا در زمین های خشک می‌رویند، به طور محسوس دارای مقدار بیشتری اسانس، از گیاه اراضی مرطوب است.
تکثیر والرین از طریق دانه یا ریشه های جوانه دار، در اراضی نسبتا مرطوب و قابل نفوذ صورت می‌گیرد. برای تکثیر آن، معمولا A. Exceisa Poir که بتفاوت یک گونه فرعی یا نوعی مجزا و حتی فرم دیگری از گیاه اصلی ذکر گردیده، پرورش داده می‌شود.
در بازار تجارت، ریزوم والرین به صورت قطعاتی به طول 2 تا 5 و به قطر 1 تا 5/1 سانتیمتر، پوشیده از ریشه های افشان فراوان، در معرض استفاده قرار می‌گیرد. طول ریشه های اطراف ریزوم، 8 تا 10 سانتیمتر و ضخامت آنها 1 تا 2 میلیمتر است ( در V. excelsa قطر ریشه کمی زیادتر است).
سطح خارجی ریشه والرین بر اثر خشک شدن،‌چین دار می‌گردد. رنگ آن نیز قهوه ای تیره می‌شود. طعم ریشه ابتدا ملایم، سپس تلخ و معطر و بوی آنها مشخص است زیرا بوی اسید والرینیک می‌دهد. ریشه های تازه منخصرا بوی ضعیف مخصوص، متمایز از ریشه های خشک می‌دهند ولی به مجرد خرد و یا خشک شدن، ریشه ها همان بوی قوی و مطبوع مذکور را پیدا می‌کنند.
اختصاصات تشریحی
ریشه والرین در برش عرضی، مشخصات تشریحی زیر را نشان می‌دهد:
1- لایه تار کشنده که شامل سلولهائی با جدار خارجی برآمده است و بعضی از آنها نیز به سمت خارج دراز شده اند.
2- لایه سوبروز که تقریبا همه سلولهای آن محتوی اسانس است.
3- پارانشیم پوستی که تمام سلولهای آن دارای آمیدون‌اند به استثنای معدودی از آنها که دارای اسانس می‌باشند.

 

 

فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد

تعداد صفحات این مقاله   20 صفحه

پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید


دانلود با لینک مستقیم


دانلود مقاله سنبل الطیب