مقدمه
توده های نفت و گاز در داخل تله های زیر زمینی ای یافت می شوند که به واسطه ی خصوصیات ساختاری یا چینه ای شکل گرفته اند . خوشبختانه توده های نفت و گاز معمولادر قسمت های متخلخل تر و نفوذپذیرتر بسترها که عمدتا ماسه ها،سنگ های ماسه ای ،سنگ های آهکی و دولومیتهایند و نیز در منافذ بین دندانه ای یا فضای منافذ با درزها،شکاف ها و فعالیت محلول ایجاد شده اند یافت از مخازن هیدروکربنی به طور هیدرولیکی حجم های مختلفی از سنگ های دارای آب که سفره های آبی نامیده می شوند مرتبط اند.بسیاری از مخازن در حوزه های وسیع رسوبی قرار گرفته و در سفره ی آب عمومی مشترک اند.در این حالت ،به واسطه ی ارتباطی که سیالات از طریق سفره ی آبی دارند ، بهره برداری از مخزن باعث افت فشار در مخازن دیگر خواهد شد. در بعضی موارد،تمامی تله ی زیرزمینی با نفت یا گاز پر شده است که دراین حالت تله و مخزن یکسانند.
در شرایط اولیه ی مخزن ،سیالات هیدروکربنی به حالت تک فاز یا دو فازند . حالت تک فاز ممکن است فاز مایع باشد که تمام گاز موجود در نفت حل شده است. در این حالت ذخایر گاز طبیعی محلول باید همانند ذخایر نفت خام برآورد شوند.از طرف دیگر،حالت تک فاز ممکن است فاز گاز باشد. اگر در فاز گاز هیدروکربن های تبخیر شده ای وجود داشته باشند که درسطح زمین به صورت مایعات گاز طبیعی قابل بازیابی باشند،این مخزن را مخزن گاز میعانی یا مخزن گاز تقطیری(نام قدیمی تر )می نامند. در این حالت ،ذخایر مایعات همراه موجود(میعانی یا تقطیری )باید هماند ذخایر گاز برآورده شوند. زمانی که توده ی هیدروکربنی به صورت دو فاز باشد،فاز بخار را کلاهک گازی می نامند و فاز مایعی که در زیر آن واقع می شود،منطقه ی نفتی نام دارد. در اینجا 4 نوع ذخایر هیدروکربنی وجود خواهند داشت:
گاز آزاد یا گاز همراه ،گاز محلول، نفت موجود در منطقه ی نفتی ،مایعات گاز طبیعی
که از کلاهک گازی بازیابی می شوند.
فایل ورد 86 ص
دانلود پروژه مقدمه ای بر مهندسی مخازن