امیر عباس هویدا (۲۸ بهمن ۱۲۹۷ - ۱۸ فروردین، ۱۳۵۸ در تهران) یکی از نخست‌وزیران ایران در زمان حکومت محمد رضا پهلوی بود.
زندگینامه
وی در سال ۱۲۹۸ ه.خ متولد شد . پدرش حبیب الله عین الملک سالها سفیر ایران در لبنان و عربستان و دیگر کشورهای عربی بود و مادرش بانو سرداری دختر ادیب السلطنه و نتیجه عزت الدوله(خواهر ناصرالدین شاه) از صلب یحیی خان مشیرالدوله بود.
امیر عباس و برادر کوچکترش فریدون به اقتضای شغل پدر در لبنان رشد و نمو یافتند و در مدرسه لائیک فرانسوی بیروت تحصیل کردند و امیر عباس در اواخر تحصیل در دوره دبیرستان به اروپا رفت و سالها در انگلستان و بلژیک و فرانسه زندگی و تحصیل کرد. او پس از اتمام تحصیلات خود در رشته علوم سیاسی به ایران بازگشت و با توجه به سوابق پدرش عین الملک هویدا ، رشته تحصیلی اش و تسلطش به زبان‌های عربی ، فرانسه ، انگلیسی و آلمانی و آشنایی با یک دو زبان اروپایی دیگر ، در وزارت امور خارجه ایران مشغول به کار شد.
هویدا از طریق آشنایی با عبدالله انتظام و دوستی با حسنعلی منصور پله‌های ترقی را به سرعت طی کرد و در دولت منصور به وزارت دارایی منصوب شد. پس از ترور منصور توسط گروه فداییان اسلام، وی توسط محمدرضا شاه پهلوی به عنوان نخست وزیر ایران منصوب شد و ۱۳ سال در این پست ماند.او چندی پس از مرگ منصور با خواهرزن او لیلا امامی که نوه دختری حسن وثوق (وثوق الدوله) بود، ازدواج کرد ولی این ازدواج در اوج اقتدار وی به طلاق انجامید ولی دوستی آنان تا پایان عمر هویدا پابرجا بود.
هویداپس از ۱۳ سال تصدی پست نخست وزیری که در تمامی آن مورد انتقاد و طعن و طنز و شایعات گاه سخیف مخالفانش بود، از کار کناره گرفت و جمشید آموزگار به نخست وزیری منصوب شد و هویدا به عنوان وزیر دربار شاهنشاهی مشغول به کار شد. این ایام مقارن بود با اشتعال شعله‌های انقلاب اسلامی مردم ایران و شاه برای آرام کردن مردم ، هویدا و چند تن دیگر از رجال سرشناس سیاسی دوران زمامداری او را بازداشت کرد که تا روز پیروزی انقلاب ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ تحت بازداشت محترمانه بودند.
وی تنها مقام بلند پایه رژیم شاه بود که علی رغم داشتن امکان فرار از ایران نگریخت و خود را از طریق داریوش فروهر تسلیم دولت موقت مهندس مهدی بازرگان کرد که سپس به دادگاه انقلاب تحویل داده شد و با حکم شیخ صادق خلخالی قاضی دادگاه به اعدام محکوم شد و حکم اعدام نیز لحظاتی بعد به معرض اجرا گذاشته شد. پیکر او را پس از سه ماه نگهداری در پزشکی قانونی با تدابیری خاص و به طور ناشناس به خانواده اش تحویل دادند و با نام مستعار به خاک سپرده شد.
او یکی از پر طرفدارترین مقامات شاهنشاهی بود و اقدامات وسیعی را در جهت آبادانی کشور انجام داد. برادر او فریدون هویدا و بسیاری از سیاستمداران برجسته جهان تلاش بسیاری برای فرار، آزادی و یا حداقل محاکمه عادلانه او در یک دادگاه قانونی (با وکیل و هیئت منصفه) نمودند، ولی هیچ نتیجه‌ای نداشت.
هویدا و دین بهائی
عده‌ای اعتقاد دارند او همچون پدر خود بهائی بوده که گزارشات ساواک را سندی بر این ادعا می‌دانند. البته به نظر می‌رسد اسنادی که خلاف این قضیه را اثبات می‌کنند به مراتب بیشتر وجود دارد.
سند اول
این سند، ظاهراً نامه‌ای از یکی از سران جامعه بهائی بنام قاسم افشاری به مناسبت تصادف هویدا در جاده شمال و شکستگی پای او، برای فرهنگ مهر است که در آن تاسف خود را ابراز داشته‌است:
«جناب آقای دکتر فرهنگ مهر معاون محترم وزارت دارائی:
بمناسبت پیشامدی که برای جناب آقای هویدا وزیر محترم دارائی رخ داده خواهشمند است مراتب تاثر و تاسف اینجانب وبرادرانم را به عموم هم مسلکان و بخصوص جناب آقای ثابت پاسال مدیر محترم تلویزیون ایران که بزرگترین خدمتگذار فرقه ما هستند ابلاغ فرمائید.
شامل 9 صفحه word
دانلود تحقیق امیر عباس هویدا