تاریخچه شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب:
سابقه اکتشاف نفت در مناطق نفتخیز جنوب ایران به سال 1287 خورشیدی (1908 میلادی) برمی‌گردد، در این سال در پی تلاش چندساله حفاران و کاوشگران نفت در مناطق شمال‌غرب و جنوب کشور، اولین چاه خاورمیانه با تولید اقتصادی، در میدان نفتون مسجدسلیمان حفر و در عمق 338 متری به نفت رسید.
بهره‌برداری از این چاه که با تولید 500 بشکه در روز عملاً از سال 1290 خورشیدی آغاز شد، سرآغاز فعالیت صنعت نفت ایران محسوب می‌شود.
پس از پیدایش نفت در مسجدسلیمان، عملیات کاوش برای کشف مخازن دیگر ادامه یافت و درپی آن حوزه‌های نفتخیز هفتگل (1306)، آغاجاری(1315)، اهواز(1337)، بینک (1328)، بی‌بی‌حکیمه (1340)، مارون و کرنج (1342) و پازسی و رگ‌سفید (1343) کشف و مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب
توزیع گسترده جمعیت در مناطق شهری تهران در چند دهه اخیرپدیده ای است خود بخودی و هدایت نشده که با توان تجهیز فضاهای شهری و گسترش زیر ساخت ها متناسب نبوده و مشکلات ناشی از آن ابعاد پیچیده ای یافته است، در نتیجه مشکلاتی نظیر تورم،گرانی مسکن، بیکاری، اسکان غیررسمی و ... به شدید ترین شکل ممکن در آن ظاهر شده است. در میان معضلات کالبدی، اقتصادی، اجتماعی مسئله آسیب های اجتماعی، از اهمیت شایان توجهی برخوردار می باشد و یکی از اساسی ترین چالش ها به شمار می رود. طی قرن بیستم به دنبال افزایش جمعیت و تغییر در نظام فرهنگی – ارزشی و نظام هنجاری در بسیاری از نقاط جهان بویژه در جوامع صنعتی و کلان شهرها میزان آسیب های اجتماعی روندی افزایشی به خود گرفته است. نابسامانی خانواده، بزهکاری، سرقت، جرایم مالی، بیکاری، فسا اداری، فقر، حاشیه نشینی، تکدی گری، خودکشی، قاچاق و اعتیاد به مواد مخدر، جرم و جنایت، بحران هویت و سایر آسیب های اجتماعی در کلان شهرهای جهان و فراخور آن در شهر تهران با آن روبرو هستیم، که شناسایی مناطق آسیب خیز اجتماعی می تواند راهگشای این مسائل باشد.هدف اصلی مقاله نیز بررسی نقاط آسیب پذیر اجتماعی شهر تهران با بررسی موردی منطقه 15 شهرداری تهران می باشد. نوع تحقیق از نوع توصیفی است و به روش پیمایشی به اجراء در آمده است و از ابزارهای اسنادی، تحلیلی، پیمایش میدانی استفاده شده است. رشد و تنوع آسیبهای اجتماعی و پیامدهای زیان بارآن در جامعه لزوم اجرای برنامه های اجتماعی را خصوصا در شهرهای بزرگ و کلان شهرها دوچندان می کند . بنابراین درشهری چون تهران باتوجه به تنوع مسائل و آسیبهای اجتماعی لزوم اجرای بیش از پیش برنامه های پیشگیرانه و مداخله های کاهش آسیب احساس می شود. یافته های تحقیق نشان می دهد که کنترل آسیب های اجتماعی و ارتقاء سطح نقاط آسیب پذیر شهر منوط به پیگیری و پیاده سازی راهبردها و مستلزم تلاش همه جانبه و برنامه ریزی شده ای است.