تحقیق در مورد امامت

اختصاصی از فی توو تحقیق در مورد امامت دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:17

شناخت شناسى  امامت

فلسفه امامت نزد شیعه

اثبات لزوم امامت

امام وهدایت

امامت

امامت مهم‌ترین اصل اعتقادی مذهب تشیع است. امامت در لغت به معنای دوستی، یاری دادن، به دست گرفتن کاری، فرماندهی داشتن و . . . است و در اصطلاح، یک منصب الهی و خدادادی است که شامل همه فضیلت‌های انسانی است.

مطابق این تعریف، امامان از سوی خداوند و به وسیله پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم تعیین می‌شوند، دارای همان فضایل و امتیازات پیامبر (بجز مقام نبوت) هستند، و کار آنان منحصر به حکومت دینی نیست.

اما دانشمندان اهل سنت امامت را این گونه تعریف می‌کنند:

«الامامه رئاسه عامه فی امور الدین و الدنیا، خلافة عن النبی؛ (امامت یعنی ریاست و سرپرستی عمومی در امور دین و دنیا در مقام جانشینی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم)
مطابق این تعریف، امامت یک مسئولیت ظاهری در حد ریاست حکومت است؛ اما حکومتی که شکل دینی دارد و عنوان جانشینی پیامبر (در امر حکومت) را به خود گرفته است. طبیعتاً چنین امامی می‌تواند از سوی مردم برگزیده شود!

به عبادت دیگر علمای اهل سنت،‌ امامان را تنها به معنای جانشینان پیامبر در بر پا داشتن احکام شرع و پاسداری از حوزه دین دانسته اند.

اما شیعیان معتقدند مقام امامت در امتداد مقام نبوت است و ولایت امام همان ولایت نبوی و ولایت الهی است که ناگسستنی است. بنا به اعتقاد شیعیان، امامت فقط یک حکم شرعی فرعی نیست.

 

متصدیان امر امامت، دوازده نفر از نسل پیامبر اکرم هستند:

امام علی، امام حسن، امام حسین، امام علی بن الحسین، امام محمد باقر، امام جعفر صادق، امام موسی کاظم، امام علی بن موسی الرضا، امام محمد تقی، امام علی نقی، امام حسن عسگری و امام مهدی علیهم السلام.

به اعتقاد شیعیان، امامانی که جانشینان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم در اجرای احکام و اقامه حدود و حفظ شریعت و تربیت مردم‌اند، از گناه و خطا مبرا هستند و در تمامی فضایل و کمالات علمی، اخلاقی، اجتماعی، سیاسی و . . . سر آمد همگانند .

تحقیق در مورد امامت و ختم نبوت

اختصاصی از فی توو تحقیق در مورد امامت و ختم نبوت دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

 

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 

تعداد صفحه:21

بگو اى مردم من فرستاده خدا به سوى همگى شمایم. (اعراف ۱۵۸(

همانا از جانب خداوند نور و کتابى آشکار به سوى شما آمد که خداوند به واسطه آنها، هر کس را که در پى خشنودى او باشد، به راه هاى ایمنى هدایت مى کند و ایشان را به خواست خود از تاریکى ها به روشنایى بیرون مى برد و به سوى راه راست هدایتشان مى فرماید. (مائده ۱۵ و ۱۶(

پیامبر اکرم (ص) با آیینى که نور و هدایت است برانگیخته شد تا بشر را به راه هاى امن و سلامت در دنیا و آخرت رهنمون گردد. این سفیر هدایت و امنیت لاجرم به علم و عصمت الهى پشتیبانى شده بود تا متکى بر این دو، بتواند پیام عظیم پروردگار را براى خیل گسترده بشر تا قیام قیامت به ارمغان آورد.

اندکى تأمل در ابعاد این رسالت بزرگ، عظمت زایدالوصف آن را آشکار مى سازد: «هدایت براى همه بشریت» در این میان، قرآن کریم به عنوان سند رسالت نبوى، به تعبیرى که در : «روشنگر همه چیز» (نحل ۸۹) مى باشد و از سوى دیگر در آیات متعددى، رسول اکرم(ص) را مفسر و تبیین کننده آیات معرفى مى کند، از جمله مى فرماید: «و قرآن را بر تو فروفرستادیم تا براى مردم، آنچه را بر آنها نازل شده توضیح دهى» (نحل۴۴)

اکنون این سؤال به ذهن مى آید که اگر پیامبر(ص) همه هدایت را براى همه بشر آورده و دستمایه این هدایت قرآنى است که مفسر آن نیز شخص رسول گرامى(ص) است، جایگاه امامت چیست؟

به تعبیر دیگر این که شیعه معتقد است: «امامت، ادامه شأن هدایتگرى رسول خدا(ص) است» با مبانى فوق چگونه جمع مى شود؟ به عبارت دیگر آیا آن چه شیعه درباره امامت عقیده دارد، با مسأله «ختم نبوت» چگونه جمع مى شود و نیاز به امام، پس از پیامبر(ص) و با وجود بقاى قرآن کریم در چیست؟

پاسخ را ابتدا از بیان «شکافنده علوم» امام باقر(ع) مى شنویم: راوى در ضمن گفت وگویى در باب نیاز امت به امام پس از پیامبر(ص) مى پرسند: «آیا قرآن براى امت کافى نیست؟» امام مى فرمایند: «بله کافى است». چنان چه تفسیرکننده اى (که حقایق قرآن را وز حدس و گمان خویش را بیان نماید) بیایند.»

راوى مجدداً مى پرسد: «آیا رسول خدا (ص) قرآن را تفسیر ننمودند؟» امام پاسخ مى دهند: «بله قرآن را (به طور کامل) براى یک نفر تفسیر فرمود و مقام آن شخص را به امت معرفى نمود که او على ابن ابى طالب(ع) است.»

بنابراین امامت به معنى آن است که شخصى در حد و اندازه پیامبر(ص) علومى را که از جانب خداوند بر سینه دریایى رسول(ص) فرود آمده، از اینان دریافت کند و به مرور، در حد ظرفیت مخاطبان و اقتضاى شرایط به آنان منتقل فرماید.

به پشتوانه این علم عظیم است که امیر المؤمنین(ع) کراراً فریاد مى زد: «قبل از آن که مرا از دست دهید، از من بپرسید» و هرگز دامنه سؤال را محدود نساخت، اما این مردمان «على ناشناس» آن دوران بودند که به فتنه ها دچار شده و على(ع) را خانه نشین ساختند و در کنار دریا، لب تشنه جان دادند.

تحقیق پاورپوینت امام حسین (ع) و دوران امامت ایشان

اختصاصی از فی توو تحقیق پاورپوینت امام حسین (ع) و دوران امامت ایشان دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

امام حسین(ع) درسوم شعبان سال 4 هجری درمدینه به دنیا آمد. آن حضرت اولین تجربه سیاسی- مذهبی خود را در 5 سالگی با حضوردرمباهله با مسیحیان نجران بدست آورد.....

قیمت این فایل را تقریبا رایگان گذاشتیم تا همگی سطح دانسته هایمان نسبت به این امام بزرگوار بیشتر شود.

تحقیق درس تاریخ امامت با موضوع محبت اهل بیت 19 صفحه word

اختصاصی از فی توو تحقیق درس تاریخ امامت با موضوع محبت اهل بیت 19 صفحه word دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

در این تحقیق می خوانیم:

إنما ولیکم الله و رسوله والذین امنوا الذین یقیمون الصلا ه و یوتون الزکاه و هم راکعون).(1)

در مورد این آیه, در جلد 4 تفسیر نمونه ص 423 چنین آمده است: این آیه با کلمه ((انما)) که در لغت عرب به معنى انحصار مىآید, شروع شده و مى گوید: ولى و سرپرست و متصرف در امور شما سه شخص است: خدا و پیامبر و کسانى که ایمان آورده اند و نماز را بر پا مى دارند و در حال رکوع زکات مى دهند..., شک نیست که کلمه ((ولى)) در آیه به معنى دوست و یا ناصر و یاور نیست, زیرا ولایت به معنى دوستى و یارى کردن, مخصوص کسانى نیست که نماز مى خوانند و در حال رکوع زکات مى دهند, بلکه یک حکم عمومى است که همه مسلمانان را در بر مى گیرد, همه مسلمین باید یکدیگر را دوست بدارند و یارى کنند, حتى آنهایى که زکات بر آنها واجب نیست و اصولا چیزى ندارند که زکات بدهند, تا چه رسد به اینکه بخواهند در حال رکوع زکاتى بپردازند, آنها هم باید دوست و یارویاور یکدیگر باشند.

از اینجا روشن مى شود که منظور از ((ولى)) در آیه فوق ولایت به معنى سرپرستى و تصرف و رهبرى مادى و معنوى است, بخصوص اینکه این ولایت پیامبر(صلى الله علیه و آله و سلم) و اهل بیت(علیهم السلام) و ولایت خدا در کنار هم قرار گرفته و هر سه با یک جمله ادا شده اند.

و به این ترتیب, این آیه از آیاتى است که به عنوان یک نص قرآنى, دلالت بر ولایت و امامت على(علیه السلام) مى کند. لذا به دلیل جدا بودن آن از عنوان بحث این مقاله, به شرح و بسط آن نمى پردازیم.

((و من یطع الله و الرسول فاولـئک مع الذین انعم الله علیهم من النبیین و الصدیقین و الشهدإ و الصالحین و حسن اولـئک رفیقا));(2)

 کسى که خدا و پیامبر(صلى الله علیه و آله و سلم) را اطاعت کند همنشین کسانى خواهد بود که خدا نعمت خود را بر آنها تمام کرده از پیامبران و صدیقان و شهدإ و صالحان و آنها رفیق هاى خوبى هستند.

برای دانلود متن کامل تحقیق به لینک زیر مراجعه کنید.