تحقیق در مورد نقش کاشیکاری مسجد گوهر شاد در نهادینه سازی فضای

اختصاصی از فی توو تحقیق در مورد نقش کاشیکاری مسجد گوهر شاد در نهادینه سازی فضای دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 14

نقش کاشیکاری مسجد گوهر شاد در نهادینه سازی فضای قدسی

مفهوم فضا :

ارسطو فضا را در بر گیرنده چیزهای گوناگون تعریف می کند ، گویی فضا مجموعه ای از غلا های جهان شحول است که از آنچه در زیر گنبد آسمان می گنجد تاریز ترین چیزها را در بر می گیرد فضا الزاما از برون ، محدود و خالی و از درون انباشته است . فضای خالی وجود ندارد ، هر چیز جای خود ، مکان خود و وضع خود را داراست . در واقع برای معمار ، فضا یا فاصله بین زمین ، دیوارها و سقف ، هیچ و پوچ نیست بلکه بر عکس کار اصلی ایجاد فضای خالی است تا چیزی را در بر گیرد . معمار به فضا شکل قطعی می دهد تا آسایش و آزادی برای حرکت نسبی مورد نیاز مردم حاصل شود .

معماری ، هنر ساختن فضاهای درون تهی است و از ذرون و برون تعریف می شود . دیوار ها دو سوی دارند . ما نه تنها با ذهن ، بلکه با جسم خویش به آثار معماری نفوز می کنیم . هر نوشتار انتقادی یا تاریخ معماری باید به این وجه دو گانه پر و خالی در ساختمان توجه داشته باشد و اثر معماری که تنها از بعد خارجی طراحی شده باشد دیگر اثر معماری نبست بلکه صحنه نمایش است .

انواع فضا : گروتر ویژگی های دو گانه فضا را به نام فضای ریاضی و فضای ادراکی معرفی می نماید . می توان دریافت که مقصود از فضای ریاضی او ، فضایی است که در عالم ذهن و به صورت مجرد وجود دارد و البته هم دارای ویژگی های کمی و هم کیفی است و فضای ادراکی فضایی است که در ارتباط با ادراک انسان از آن فضای ریاضی پدیدار می شود و بدون ارتباط با انسان ، معنای خود را از دست می دهد . بنابراین فضای معماری بدون کالبد آن یعنی بدون عناصر مادی که آن را به گونه ای شکل داده باشد و به قول مشهور فضا را تعریف کرده باشد و بدون در نظر گرفتن تاثیر آن بر حضور انسان ، بی معنا است .

فضای معماری :

1 – سیر تاریخی تحول فضا در معماری : بحث برای فضا تنها در آغاز قرن 19 و با کتاب فلسفه هنر اثر فیلسوف آلمانی شیلنگ آغاز شد .

در اواخر قرن 19 ووخانی چون دیگر ، وافلین و اشمارسو ، این بحث را پروردند . اشمارسو در کتاب خود با عنوان باروک و روکوکو بر اولویت فضا در معماری تاکید می ورزد :

" آدمی در وهله اول فضای پیرامون خود را تصور می کند و نه اشیای مادی را که به تعبیر های نمادین کمک می کنند . تمامی ترفند های ایستایی و مکانیکی به سان تبلور مادی غلاف فضایی ، تنها وسیله ای برای تحقق یک اندیشه اند ، که در خلق اثر معماری به طور گنگ احساس یا آشکار را تصور می شود مقتی که طراحی فضا آشکارا بر طراحی شیء اولویت می یابد معمار به هنر تبدیل می شود .

روح و جان خلق آثار معماری مقاصد فضایی معمار است .

دیدگاه برونوزوی درباره فضای معماری : معماری خوب معماری است که دارای فضای خالی باشد و انسان را جذب کند او را تربیت کند و به لحاظ معنوی رام کند . معماری بد