قراردادها و موافقت نامه های بین دول و نیز بین شرکت های چند ملیتی و اشخاص حقوقی در سطح جهانی

اختصاصی از فی توو قراردادها و موافقت نامه های بین دول و نیز بین شرکت های چند ملیتی و اشخاص حقوقی در سطح جهانی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

قراردادها و موافقت نامه های بین دول و نیز بین شرکت های چند ملیتی و اشخاص حقوقی در سطح جهانی

پایان نامه پروژه رشته حقوق

قراردادها و موافقت نامه های بین دول و نیز بین شرکت های چند ملیتی و اشخاص حقوقی در سطح جهانی

70صفحه ورد قابل ویرایش

فقط 10000تومان

فایل کمیاب

امروزه دیگر این رؤسای کشورها نیستند که در فرایند معاهده سازی شرکت دارند . درکنار معاهدات رسمی و تشریفاتی ، توافقهای بین المللی زیادی در سطوح پایین دولت منعقد می شوند و مقامات اداری و اجرایی شخصاً آنها را امضا می کنند. از نظر حقوق بین الملل، موافقت نامه های اداری، معاهده بوده و از جهت ایجاد حق یا تکلیف برای دولت هیچ گونه تفاوتی با معاهدات رسمی ندارند. بر این توافق ها مقررات بین المللی به ویژه حقوق معاهدات اعمال می گردد. البته دیدگاه نظامهای حقوقی ملی نسبت به صلاحیت مؤسسات و وزارت خانه های دولتی شان برای انعقاد این نوع توافق نامه ها ممکن است مغایر با دیدگاه حقوق بین الملل باشد.

گسترش روابط بین المللی پیرامون موضوعات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، فنی و ... که سابقاً مسائل صرفاً داخلی تلقی می شدند و نیاز جامعه بین المللی به قاعده سازی سریع و مؤثر در این حوزه ها، از یک طرف باعث رشد قابل توجه معاهدات شده است و از طرف دیگر افزایش تعداد ارگان های دارای اختیار معاهده سازی را به دنبال داشته است. می دانیم که عرف نه تنها از اقدامات نهادهای متولی روابط خارجی دولتها بلکه از اقدامات اکثر ارگان های مختلف دولت ناشی می شود. به همین نحو انعقاد توافقهای بین المللی هم کارکردی مشترک از سوی مجموعه ای از ارگانهای داخلی است. توافقهای بینالمللی دیگر حوزه عمل انحصاری دیپلمات ها، رئیس کشور همراه با توصیه یا رضایت پارلمان نیست.

از آنجا که معاهده سازی عموماً به عنوان بخشی از سیاست خارجی تلقی می شود، اختیارات مربوط به آن در وهله اول به رئیس کشور، حکومت، یا وزیر ام ور خارجه اعطا می شود. اما بسته به موضوع موافقت نامه بین المللی مورد نظر، سایر بخش ها یا نهادهای حکومتی نیز ممکن است در این فرایند مداخله داشته باشند. معمولاً در اکثر کشورها تمام بخشهای حکومتی متأثر از توافق نامه بین المللی، از انعقاد مطلع شده و یا مورد مشورت قرار می گیرند. گاهی فراتر از این مرحله برخی از وزرا یا ر ؤسای مؤسس ات دولتی چنانچه موضوع در حوزه صلاحیتی وزارت خانه یا مؤسسه قرار داشته باشد حق دارند در جهت انعقاد موافقت نامه های اداری یا بین وزارتی با همتایان خارجی خود اقدام نمایند.

بدین ترتیب امروزه به موازات معاهدات رسمی یا تشریفاتی مجموعه ای از توافقهای غیر رسمی وجود دارند که توسط مقامات و مسئولان سازمانها و نهادهای دولتی منعقد می شوند که در آثار علمی پیرامون حقوق معاهدات از آن ها به اسامی مختلف صبحت می شود: موافقت نامه های اداری، موافقت نامه های بین وزارتی، موافقت نامه های در سطوح پایین دولت و موافقت نامه های دولتی، از آن جمله اند. به نظر می رسد موافقت

نامه های اداری یا بین وزارتی نام های رایج تری هستند . هرچند در حقوق معاهدات ترمینولوژی اهمیت چندانی ندارد.

اگرچه در نظام حقوق بین الملل بر خلاف قوانین اساسی پاره ای از کشورها ترمینولوژی و نیز شکل یا فرایندی برای معاهده سازی مطرح نیست، با این وجود پیرامون توافقهای صورت گرفته در سطوح پایین دولتها یعنی توافقهای بین وزارت خانه ها ، مؤسسات و نهادهای دولتی سئوالها و ابهاماتی مطرح است.