هدف از پژوهش حاضر ارائۀ ایده‌ای جدید در مکان‌گزینی اماکن ورزشی بود. در مرحلۀ اول محدودۀ مطالعاتی با استفاده از روش تحلیل سلسله‌مراتبی و براساس معیارهای دوازده‌گانۀ دوری یا نزدیکی به عناصر و کاربری‌های مختلف شهری به شش طیف گسسته تقسیم شد که اراضی با حداکثر ارزش با مساحتی برابر 8/1502965 متر مربع، 6 درصد از محدوده را تشکیل می‌دادند. پس از آن با تشکیل تیم تحقیقاتی، محدوده با بالاترین ارزش، مورد برداشت میدانی قرار گرفت که 5 قطعه زمین A، B، C، D و E به‌عنوان ورودی‌های حالت گسسته در نظر گرفته شدند. این قطعه زمین‌ها، در دنیای واقعی و به لحاظ دیگر معیارها قابل ملاحظه و تحقیق برای ساخت اماکن ورزشی جدید بودند. به‌منظور اولویت‌بندی این ورودی‌ها از چهار روش تاپسیس، الکتر، ساو و تاکسونومی استفاده شد که معیارهای مشترک آنها را قیمت، شرایط ژئومورفیک، قابلیت تملیک، ارزش کاربری موجود، جمعیت، دسترسی و همچنین فاصله از اماکن ورزشی مجاور تشکیل می‌دادند. در نهایت با جمع‌بندی نتایج حاصل از روش‌های یادشده توسط یک مجموعه رتبه‌بندی جزئی (POSET)، مشخص شد که قطعه زمین C بهترین مکان برای ساخت مکان ورزشی جدید است.
تلفیق روش‌های تصمیم‌گیری در محیط GIS به‌منظور مکان‌گزینی اماکن ورزشی