دانلود تحقیق درمورد پوشاک زنان در دوره قاجار

اختصاصی از فی توو دانلود تحقیق درمورد پوشاک زنان در دوره قاجار دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 9
فهرست و توضیحات:

پوشاک زنان

1- پیراهن

2- دامن

3- ارخالق یا نیم‌تنه

4- شلوار و تنبان یا دامن شلواری

کلیجه یا شاپکین:

پوشش سر:

1- کلاهک باتوری

2- چارقد

3- چادر

4- روبنده

5- پیچه یا نقاب

پوشش پا:

1- جوراب

3- کفش

زیورآلات:

پوشاک زنان:

تن‌پوش زنان قاجاری، در دوره‌ی اول، ادامه‌ی تن‌پوش‌های دوره‌ی زندیه بود و در دوره‌ی دوم دست‌خوش دگرگونی گردید.

لباس‌های حرم‌سرا با لباس‌های کوچه و خیابان تفاوت داشت. زیرا لباس‌های کوچه و خیابان، تمام قسمت‌های بدن را از چشم مردم در گذر و نامحرمان می‌پوشانید.

1- پیراهن

پیراهن زنان در دوره‌ی اول پیراهن نازک و یقه‌ی چاک‌داری بود که در زیر گردن، با دگمه‌ای بسته می‌شد و تا حد ناف باز بود. پیراهن با دکمه‌ای زرین و مرواریدنشان به گردن بسته می‌شد. پارچه‌ی پیراهن از ابریشم ظریف گلدوزی شده بود و دور یقه‌ی آن را تا سه ردیف، مروارید‌های کوچکی می‌دوختند و آن را روی شلوار می‌کشیدند.

پولاک، رنگ پیراهن‌های ابریشمین را صورتی یا آبی گلدوزی شده یاد می‌کند. با حاشیه‌های طلایی.

بلندی پیراهن زنان، کمی پایین‌تر از کمر می‌باشد و گاهی تا باسن می‌رسد.

در دوره‌ی دوم، پیراهن‌ها تنگ و کوتاه بودند و معمولاً آن‌ها را از پارچه‌ی گازیا ململ سفید که زردوزی یا نقره‌دوزی می‌شد می‌دوختند. آستین‌های پیراهن بلند بود و تا مچ دست می‌رسید و با دکمه‌های ریزی باز و بسته می‌شد. چاک سینه کوتاه‌تر بود و شکل یقه به یقه‌ی عربی تغییر شکل داده بود.

2- دامن

دامن از تن‌پوش‌هایی است که در این دوره رواج یافت.

در دوره‌ی اول سلطنت قاجاریه، بلندی دامن زنان در مدت کوتاهی بسیار بلند بود. ولی در دوره‌ی دوم که از اواخر حکومت ناصرالدین شاه شروع شد، دگرگونی چشم‌گیری در پوشش زنان به وجود آمد که آن تبدیل دامن‌های بلند به تنبان و شلیته بود. دلیل آن علاقه‌ی ناصرالدین شاه به دامن‌های بالرین‌های اروپایی بود. ابتدا در حرم‌سرا و سپس در خانه‌های اعیان و شاهزاده خانم‌ها رواج یافت.

رنه دالمافی می‌نویسد که زن ایرانی در خانه از 2 یا 3 دامن کوتاه استفاده می‌کند و این تقلیدی است از دامن‌های کوتاه رقاصه‌های اروپایی که بر روی هم قرار می‌گیرند و زیرجامه یا تنبان می‌شود: دامنی که روی بدن قرار می‌گیرد از جنس پارچه کتانی است با آهار بسیار و پر از چین و شکن و پف. دامنی که روی دامن نخستین قرار می‌گیرد به همان شکل و جنس دامن اول است. دامن‌ها کمربند ندارند و با بندینک‌های نخی بسته می‌شوند.

بعدها به جای دامن، چادر کمری رواج یافت. چادر را که به شکل نیم‌دایره بود با سنجاق به کمر می‌بستند. بخش فوقانی آن روی برجستگی شلیته قرار می‌گرد و پایین آن روی زمین کشیده می‌شد.

لباس زنان عادی از لباس زنان طبقه‌ی اشراف بلندتر بود.

به طور کلی، شلیته‌ها دامن‌های کوتاهی بودند که زیرتنبان‌های پنبه‌دوزی شده‌ی آهاردار می‌پوشیدند. برخلاف تنبان، وسط آن‌ها باز بود و لبه‌ی آن را قرقره مشکی دست‌دوزی می‌کردند تا هنگامی که لبه‌های آن از زیر تنبان نمایان می‌شده، زیبایی داشته باشد.

 در دوره دوم تنبان منسوخ شد، شلیته‌ جای آن را گرفت و با شلوار مشکی پوشیده می‌شد که:

این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید