طراحی داخلی چیست؟
طراحی داخلی (Interior Design)
به عنوان یک حرفه، یک هنر و یک صنعت در دنیا شناخته شده، بهینهسازی فضاهای داخلی ساختمانها به منظور انجام فعالیتهای روزمره یعنی زندگی و کار است
بخش اعظم عمر ما در فضاهای داخلی بناها سپری میشود. این فضاها محیطی را ایجاد میکنند که پاسخگوی نیازهای اساسی ما نظیر نیاز به سرپناه بوده و بسیاری از فعالیتهای ما در آن صورت میگیرد. همچنین آنچه به یک بنا روح میبخشد، فضای داخلی آن است. بنابراین میتوان گفت کیفیت فضای داخلی از یک طرف تأثیر مستقیمی بر نحوه انجام فعالیتهای ما در آن دارد و از طرف دیگر نگرش، احوال و شخصیت ما را تحت تأثیر قرار میدهد. بر این اساس، هدف طراحی داخلی، بهبود عملکرد فیزیکی و روانی فضا برای راحتسازی زندگی در آن است. فضای معماری بدون طراحی داخلی یا اصلاً قابل استفاده نیست و یا در صورت قابل استفاده بودن، کارآیی لازم و بهینه را نخواهد داشت.
طراحی داخلی زندگی همه آحاد جامعه را تحت تأثیر قرار میدهد و تأثیرات آن در زندگی به وضوح قابل مشاهده است. از اینرو موضوع طراحی داخلی به هیچ وجه محدود به اقشار مرفه و خانههای اعیانی نیست.
طراحی داخلی میتواند برای کل جامعه و طبقات کمدرآمد هم مفید باشد. اگر قناعت را اصل اساسی امروز جامعه بدانیم و قصد داشته باشیم امکان زندگی راحت را در فضای 40 یا 60 متری آپارتمانها فراهم کنیم، طراحی داخلی یک ضرورت گریزناپذیر خواهد بود. طراحی داخلی میتواند به ما نشان دهد که در این فضای کوچک چطور و با چه وسایلی باید زندگی کنیم.
از آنجا که طراحی داخلی در ارتباط مستقیم با ویژگیهای روحی ـ روانی انسان قرار دارد، بایستی برای نیل به یک طرح مطلوب، ویژگیهای رفتارهای انسانی در فضاهای داخلی زیستی اعم از عمومی و خصوصی، در طراحی به دقت مورد توجه قرار گیرد.
از اینرو طراح به هنگام طراحی فضای داخلی با دو مقوله سروکار دارد: کاربرد آن فضا، و احساس و تأثیری که میخواهد آن فضا بر استفادهکننده داشته باشد.
طراحی داخلی طیف گوناگونی از عناصر و مؤلفهها از قبیل فرم، نور، رنگ، بافت، کف، سقف، دیوار، عناصر کارکردی و تزیینی و مبلمان را در برمیگیرد.
این عناصر ابزارهای کار طراح هستند که همگی باید بطور هماهنگ و متناسب در یک طرح مرتبط و خوشایند قرار گیرند.
طراحی داخلی که در حد واسط میان معماری و طراحی قرار میگیرد، به همان میزان که شامل جنبههای کاربردی، ساختاری و فنی میشود، طراحی تجسمی و جنبههای بصری و زیباییشناسانه را نیز در بر دارد.
از اینرو طراحی داخلی اغلب در ردیف هنرهای تجسمی به حساب آمده است و برای موفقیت در آن، بایستی تا حد نسبتاً زیادی با عناصر و اصول طراحی تجسمی و مبادی سواد بصری آشنا بود.
یک طراح داخلی مسئول طراحی، دکوراسیون و عملکرد فضای کارفرماست خواه فضا تجاری باشد یا صنعتی و مسکونی.
او همکاری نزدیکی با معماران و کارفرمایان برای تصمیم‌گیری در مورد ساختار یک فضا، نیاز کاربران آن و بهترین سبک مناسب هر دو مورد دارد. این حرفه ترکیبی از مهندسی و هنر می‌باشد و مستلزم داشتن ذهنی منحصر به فرد برای بکارگیری مناسب هر دو رشته است.
علاوه بر شناسائی رنگ و محصولات و مصالح و مبلمان باید مهارت گفتگو با کارفرما و قبول سفارشات را داشته و روشهای اجرا و نگهداری عناصر معرفی کنندۀ فضا را بداند. همچنین باید ساختار فضا را بشناسد. این عامل از دانش مورد نیاز برای طراح او را از دکوراتور متمایز می‌کند.
افراد موفق در این صنعت اظهار می دارند قابلیت متعادل کردن عملکرد با زیبایی تعیین کنندۀ موفقیت یک طراح داخلی است. با وجود پیچیدگی کار، آنان که بخوبی از عهدۀ آن بر می‌آیند بسیار راضی و خشنودند.
فضا ، عنصر اصلی طراحی داخلی
هدف طراحی داخلی عبارت است از بهبود کارکرد فیزیکی و روانی فضاهای داخلی
جهت تسهیل انجام فعالیتهای روزمره زندگی در آنها.
فضا اصلیترین عنصر طراحی داخلی به شمار میرود
حتی میتوان از طراحی داخلی به فضاسازی داخلی نیز تعبیر نمود.
طراحی داخلی در حقیقت با عنصر فضا آغاز میشود و در نهایت بایستی به ارتقای کیفیت فضا بیانجامد.
کیفیت فضایی طرح یکی از پارامترها و معیارهای بسیار مهم در ارزشیابی پروژههای طراحی داخلی محسوب میشود.
فضای داخلی معماری
فضایی است ساختهشده به دست بشر که در وهله اول وظیفه پناه دادن به انسان در مقابل عوامل طبیعی را دارد
یعنی قسمتی از فضای محیط بگونه‌ای محدود میشود که به واسطه آن فضای داخلی پدید می‌آید
در نتیجه ورود به فضای داخلی معماری احساس محفوظ بودن، سرپناه داشتن و بسته بودن را در ما ایجاد می‌کند.
فضا ذاتاً شکل خاص و قابل درکی ندارد
هنگامی که عناصری در حوزه آن قرار گیرند، روابط چندگانهای، هم بین فضا و عناصر و هم بین خود این عناصر، ایجاد میشود که این روابط فضا را شکل میدهند و در نتیجه ما آن را درک میکنیم.
فضا با وجود عناصر مادی و رابطه متقابل آنها با ما و با یکدیگر تعریف میشود و معنی پیدا می‌کند
حتی یک عنصر تنها قادر است از طریق فرم، اندازه و شکل خود فضایی را تحتالشعاع قرار داده و حوزه فضایی اطرافش را نظم بخشد.
در تعریف فضا با دو مفهوم پایه‌ای سروکار داریم: فضا و عناصر تعریفکننده یا
محدودکننده فضا
به عنوان مثال اگر جعبه‌ای را در نظر بگیریم، حجم خالی درون آن، فضا و دیواره‌های جعبه، عناصر تعریفکننده فضا محسوب می‌شوند.
فضا قابل لمس نیست، ولی عناصر تعریفکننده و محدودکننده آن قابل لمس، اندازهگیری، معرفی و ترکیب با یکدیگر هستند.
فضا از طریق عناصر محدودکننده آن قابل شناسایی است و کیفیت و شخصیت آن تابع عناصر متشکله آن و چگونگی ارتباط و نظم حاکم بین این عناصر می‌باشد.
فرم، کیفیت و نحوه ارتباط عناصر تعریفکننده فضاست که شخصیت یک فضا را می‌سازد و به آن شکل، بعد و مقیاس میبخشد و برای ما قابل درک می‌کند.
عناصر هندسی تشکیلدهنده فرم یعنی نقطه، خط، صفحه و حجم میتوانند با هم ترکیب شوند و فضا را محدود و مشخص کنند.
در مقیاس معماری، این عناصر به ستونها، کفها، دیوارها و سقفها تبدیل می‌شوند.
فضای داخلی معماری به وسیله محدوده‌ای که دارای عناصر افقی نظیر کف و سقف و عناصر عمودی نظیر ستونها و دیوارها می‌باشد، مشخص می‌گردد.
ستونها، کفها، دیوارها و سقفها عناصر تعریفکننده فضای معماری هستند که در کنار یکدیگر قرار میگیرند و با هم ترکیب می‌شوند تا به بنا شکل دهند، حدود مرز فیزیکی بنا را مشخص و درون و بیرون آن را از یکدیگر جدا کنند و مرزهای فضای داخلی بنا را مشخص و آن را از فضاهای داخلی اطراف و فضای خارج آن متمایز سازند.
شامل 30 اسلاید powerpoint
دانلود پاورپوینت معماری داخلی