هنگامی که موضوع حامل های انرژی به میان می آید اولین گزینه ای که به خاطر می رسند نفت و گاز هستند. دلیل این امر قدمت و استفادهی فراگیر از آنها می باشد. ذخایر نفت و گاز که نتیجه عملکردِ طولانی مدتِ طبیعت است، پس از مصرف پایان خواهد یافت، به همین دلیل آنها را منابع تجدید ناپذیر می گویند. مصرف این حامل های انرژی باعث تولید مقدار زیادی دی اکسید کربن و سایر آلاینده ها می شود که آلودگی محیط زیست را در بردارد. یک وسیله نقیله سبک روزی 1 تا 2 کیلوگرم آلاینده گاز کربنیک (سالانه 660 کیلوگرم) به محیط منتقل می کند. دی اکسید کرین تنها آلاینده حاصل از سوخت های فسیلی نبوده و طیف گسترده ای از آلاینده های دیگر نیز از وسایل نقلیه به اتمسفر متصاعد می شود. منواکسید کربن (Co) بسیار خطرناک بوده و غلظت
30 Ppm آن باعث بروز مشکلاتی در فعالیت های فیزیولوژیکی انسان می شود. اکسیدهای ازت و
هیدروکربن های سوخته نشده خروجی از اگزوز نیز تولید ماده ای به نام اسماک میجنمایند که باعث تشکیل فرمالدهید، پراکسید و غیره شده و باعث تحریک چشم، پوست و صدمه به گیاهان می شوند. همچنین سرب از اگزوز وسایل نقلیه ای که آن را مصرف می کند خارج شده که در اثر تنفس وارد بدن انسان گشته و باعث صدمه زدن به سلول های مغز کودکان می گردد، از این رو توجه دانشمندان به سوی منابعی از انرژی جلب شده که علاوه بر تجدید پذیر بودن باعث آلودگی گسترده محیط زیست نشوند. برخی از منابع مانند آب و باد از دیرباز به عنوان منابع انرژی های تجدید پذیر مورد استفاده بوده اند. اما اخیرا استفاده از نور خورشید، زمین گرمایی،
جزر و مدّ دریا و سوخت زیستی نیز مورد توجه قرار گرفته اند.
سوخت های زیستی عبارتند از: سوخت به صورت جامد، مایع و یا گاز که از هر منبع کربن قابل تولید باشد ولی این منبع کربن عمدتا مواد ساخته شده در گیاهان است که طی فرآیند فتوسنتز تولید می شود.
شامل 62 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود پروژه بررسی اثر اختلاط سوخت های زیستی بر بهسوزی سوخت های فسیلی