هپاتیت (B)(مسی)
یک عفونت حاد است که بیشترین آسیب آن به کبد وارد شده و به علت ویروس هپاتیت B ایجاد می شود.
مخزن عفونت:
انسان تنها مخزن عفونت است که می توان بیمار یا حامل ویروس باشد، احتمال حامل شدن هر شخص پس از ابتلا به عفونت حاد 15 – 5 درصد است. این رقم در شیرخواران ممکن است از 50 درصد هم بگذرد. هپاتیت مزمن فعال نزد 5-3 درصد مبتلایان بروز می کند. فردی کهHbsag در خونش به صورت پایدار به مدت بیش از 6 ماه وجود داشته باشد حامل دایم ویروس می باشد.
سن شیوع:
در مناطق به شدت بومی بیشتر . آلودگی ها در اوایل کودکی روی می دهد و در کشورهای پیشرفته هپاتیت B به طور معمول در بزرگسالی بروز می کند.
دوره واگیری:
خون افراد آلوده هفته ای قبل از شروع علایم بیماری قدرت آلوده کنندگی دارد. ممکن است بعضی از بیماران به صورت حامل درآیند. در این صورت تا زمانی که فرد حامل میکروب باشد قدرت آلوده کنندگی دارد.
علایم:
تب خفیف، بی اشتهایی، ناراحتی شکمی، تهوع و استفراغ، درد مفاصل، اغلب با یرقان نیز همراه است در این هنگام پوست و ملتحمه چشم، زرد رنگ شده و ادرار پر رنگ و کدر می شود.
راه انتقال:
انتقال خون. به کاربرد سرنگ و سوزن. خالکوبی. سوراخ کردن گوش. تماس با خون. انتقال بیماری در خانواده به علت تلقیمات پوستی که به صورت اتفاقی روی هم کی دهد مانند به کار بردن تیغ، مسواک و حوله به صورت مشترک یا از راه تماس نزدیک . انتقال از مادر به جنین. مقاربت. گاز گرفتن و از طریق برپزاق. اسپرم مایع واژن. مدفوع، ادرار، عرق و شیر، آلودگی از طریق بوسیدن هم منتقل می شود.
دوران کمون:
بین 6 هفته تا 6 ماه می باشد و میانگین دوره کمون کمتر از 100 روز است.
گروه های پر مخاطره:
دندان پزشکان، پزشک . پرستاران، آزمایشگاه، معتادان تزریقی، همجنس بازان، زنان بدکار، کارمندان مراکز نگهداری معلولین ذهنی.
پیشگیری از هپاتیت B:
شامل 12 صفحه فایل word قابل ویرایش
دانلود مقاله درباره هپاتیت , سل , واکسن BCG