مقاله سنتز پلی وینیل کلراید به روش سوسپانسیون با آغازگر ازوبیس ایزو بوتیرو نیتریل و سورفاکتانت ژلاتین

اختصاصی از فی توو مقاله سنتز پلی وینیل کلراید به روش سوسپانسیون با آغازگر ازوبیس ایزو بوتیرو نیتریل و سورفاکتانت ژلاتین دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 18 صفحه

چکیده

 در این پژوهش، سنتز پلی وینیل کلراید بروش سوسپانسون مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشات بااستفاده از وینیل کلراید (5/99% درجه خلوص ) – ژلاتین – آغازگرAIBN  - در یک راکتور سه دهانه مجهز به دماسنج – همزن و مبرد انجام شد. بهترین نسبت منومر به (آب-اتانل در نسبت حجمی 1:1)-غلظت بهینه ی آغازگر و دمای پلیمریزاسیون تثبیت شد. بهترین محصول PVC در نسبت اب – اتانل / منومر= ml 200/g 100-  آغازگر 2/0 گرم و دما 60 درجه سانتیگراد بدست آمد. سپس ویسکوزیته درونی  بهترین نمونه PVC  توسط ویسکوزیمتر ابلهود در حلال سیکلو هگزانون 95/0 محاسبه گردید.  برای تجزیه کمی کلر در PVC  از روش شیف استفاده شد و  مقدار کلر موجود 37/0 بدست آمد. 

واژگان کلیدی:  سوسپانسون- پلی وینیل کلراید- آزوبیس ایزوبوتیرونیتریل(AIBN)- ویسکوزیته درونی

مقدمه

روشهای تهیه یP.V.C    

1-رادیکالی (انبوه)2- امولسیون 3- سوسپانسیون.                           

     مرغوبترین و بیشترین مقدار تولید P.V.C   به روش سوسپانسیون انجام می شود چرا که کنترل پلیمریزاسیون به روش سوسپانسیون ساده تر است و افت ناچیزی در شفافیت و خواص عایق الکتریکی محصول به وجود می آید و شکل و اندازه ی ذرات را می توان با تغییر سیستمهای پخش کننده( مواد سطح فعال) و سرعت همزن کنترل نمود. در این روش، منومر در یک محیط مناسب به فرم سوسپانسه (معلق) در می آید که معمولا‏‎˝ این محیط مناسب جهت پخش منومرها به فرم معلق،آب می باشد.

آغازگرهای مناسب مانند آزوبیس ایزوبوتیرونیتریل، بنزوئیل پراکسید، پراکسی دی کربناتها،آزوبیس2و4 –دی متیل والرونیتریل و… در آب پخش شده وقابلیت انحلال در قطرات منومر را دارند.

 برای اینکه قطرات منومر در سیستم بطور پایدار باقی بمانند،  می بایست محیط پلیمریزاسیون بطور مداوم همزده شود و با برنامه ریزی مناسب سیستم گرمایش، قطرات منومر به دانه های پلیمر کروی شکل تبدیل می شود. با تنظیم عوامل مؤثر، امکان دسترسی به پلیمرهایی با اندازه های mm   10 الی μm 10  میسر است.

     پلیمریزاسیون انبوهP.V.C   ، سیستمی ناهمگن می باشد چرا که پلیمر در منومر نامحلول است و اگر غلظت آغازگر اثر ناچیزی بر وزن مولکولی پلیمر بگذارد، واکنش با حضور پلیمر خود تسریع می شود. بنابر این واکنشهای انتقال منومر بر روی طول زنجیر اثر قابل ملاحظه ای می گذارد و اکسیژن نقش باز دارندگی شدید در روند پلیمریزاسیون دارد و بعلت عدم کنترل دما و گرمازا بودن واکنش و عدم امکان انتقال حرارت، امکان انفجار و تخریب منومر بسیار بالا است، لذا از نقطه نظر صنعتی مقبول و مطلوب نیست.

 محاسن ومعایب پلیمریزاسیون به روش انبوه، بطور خلاصه به شرح زیر است :

     محاسن : روش ساده وارزان می باشد، از نقطه نظر اقتصادی مقرون به صرفه است و محصولی خالص می توان بدست آورد .

     معایب : در سیستمهای رادیکالی بعلت افزایش سریع گرانروی و گرمازا بودن واکنش وافزایش سریع دما امکان تخریب منومر و انفجار و تخریب  پلیمر وجود دارد و از طرف دیگر نمی توان جرم مولکولی پلیمر را کنترل نمود .

     در پلیمریزاسیون یونی و کمپلکس کئوردیناسیون با توجه به اینکه انرژی اکتیواسیون پایین است، پلیمریزاسیون به دما وابسته نیست، اما بعلت سریع بودن روند پلیمریزاسیون، کنترل دما مشکل می باشد .