تاریخچه
اولین دوره آموزش فنی حرفه ای در چین به دوره آموزش صنعتی طی دهة 1860 (130 سال قبل) باز می گردد. محتوای اصلی آموزش فنی حرفه ای در آن دوره ـ سلسلة Qing قدیم ـ بر مطالعة تکنولوژی در غرب و آموزش عملی فعالیتهای مردانه با توانایی های عملی استوار بود.
با طراحی «برنامة آموزشی سال 1902» سری طرح های طبقه بندی شده، ویژه آموزش فنی حرفه ای لحاظ گردید. در همان اثنا «انجمن آموزش فنی حرفه ای» که در سال 1917 تأسیس شده بود، به اولویت بندی قوانین الحاقی آموزش فنی حرفه ای توسط بخش آموزشی و صنایع در چین مبادرت نمود. به علت پیشرفت کند اقتصادی و صنایع عقب مانده، توسعة آموزش فنی حرفه ای در کشور چین تا قبل از سال 1949 مختل گردید. در آن اثنا تنها 561 مدرسه متوسطه فنی با 77 هزار دانش آموز و 3 مدرسه ویژه آموزش های عملی مهارتی کارگران با 2700 دانش آموز فعالیت داشت. نرخ کل افراد ثبت نامی مدارس متوسطه فنی حرفه ای بر 4% (2% کل دانش آموزان مدارس متوسطه) بالغ می گردید. ظرف 50 سال از زمان پایه گذاری جمهوری خلق چین در سال 1949، آموزش فنی حرفه ای تحت برنامه های تطابق، تصحیح، تحکیم، اصلاح، گسترش و توسعة مداوم قرار گرفت. طی دهة 1950 در برخورد با نیازهای توسعة اقتصادی، هزاران مدرسه متوسطه تخصصی و مدارس مهارتی کارگران آغاز به فعالیت نمود. و این در حالی است که طی دهة 1960، آموزش فعالیتهای مردانه که مورد نیاز مبرم کلیه بخشهای جامعه بود و مدارس متوسطه کشاورزی سریعاً توسعه یافت. با این وجود، گام های توسعة طبیعی آموزش فنی حرفه ای در کشور چین به طور جدی تحت تأثیر انقلاب فرهنگی قرار گرفت. از زمانی که کشور وارد دورة تاریخی جدید اصلاحات اجرای سیاست و درهای باز چین به دنیای بیرون (در سال 1978) گردید، در حوزه آموزش فنی حرفه ای نیز حیات مجددی جهت پیشرفت دمیده شد. در سال 1980، آموزش فنی حرفه ای توسط وزارت آموزش (MOE) طراحی و ارائه شده و به تصویب مجلس ملی رسید. با انتشار «گزارش اصلاحات ساختاری آموزش متوسطه» توجه عمده ای بر اصلاح ساختار آموزش متوسطه و توسعه آموزش فنی حرفه ای معطوف گردید. از این روی، مدارس تکمیلی متوسطه (Sinior) (سه سال آخر دوره متوسطه) قادر به مواجهه با نیازهای اجتماعی ساختار مدرنیسم گردیدند.
فایل ورد 7 ص
دانلود تحقیق آموزش فنی و حرفه ای در چین