لوییس باراخان(۱۹۸۸-۱۹۰۲) معمار مکزیکی و برنده جایزه پریتزکر ۱۹۸۰معماری بومی مکزیک را که بر بازی رنگ استوار است با اندیشه های مدرن به خوبی تلفیق کرده است . می توان کارهای او را نسخه مکزیکی کارهای لوکوربوزیه دانست . تشابه خط فکری او و تادائو آندو در آفرینش فضاها نیز جالب و قابل توجه است . طراحی فضاهای خلوت در دل مجموعه های طراحی شده شاخصه معماری باراخان است . توجه به نور و بازی بین نور و سایه و نیز استفاده از عناصر طبیعی در کارهای باراخان به وضوح قابل مشاهده است .
دیوارها، مکزیک، لو یز باراخان که در زمان خود حرکتی کاملاً ضدعملکردگرایی محسوب می شدند امروز به برج های بی مصرف(Useless-Towers) معروفند
اولین کلیسای متحد، لویی کان، نیویورک.
نظریات باراخان پیرامون معماری و سبک معماری
تفکر فضایی است که امروز کمتر به آن می پردازیم. یک متفکر معاصر اعتقاد دارد: «تفکر حالتی است که در انجام ندادن کارهای روزمره به وجود میآید.»
اگر چنین باشد باید اذعان داشت که زندگی امروزی ما را از آن غافل گردانده است. وی فعالیت های ما را به دو قسمت کلی «فعالیت از روی عادت» یعنی عادت به فعال بودن و در نتیجه فعالیت کلیشه ای و «فعالیت از روی نیاز درونی» تقسیم می کند.
در زندگی امروز، انسان ها میل دارند که خود به خود فعال باشند، کسی که لحظه ای دست از کاری حتی خاراندن خود بردارد به نوعی به عذاب وجدان شهری دچار می شود و خود را موجودی تعریف نشده در فضای امروزی می یابد.
این همیشه فعال بودن به خالی شدن ذهن از فضای خالی و اغتشاش ذهن می انجامد و صلب آرامش شخص است.
معماری فضای تبدیل عادت به نیاز، یعنی به یک تجربه همیشه تازه برآمده از تفکر است.
قدم زدن در یک فضای پیاده رو به جای راه رفتن از روی عادت در یک مکان پیاده رو، تبدیل به یک «فعالیت» می شود و همیشه یک تجربه تازه نسبت به بار قبل و دارای فرآیند تفکر است
خلوتگاه: «تنها در یک شراکت صمیمانه با خلوتگاه است که انسان می تواند خود را پیدا کند.»
فضای تمرکز، (یادبود هیروشیما)، تادو آندو، یک سیلندر بتونی و کشیده. فضای داخل سنگین و احساس جاذبه کاملاً محسوس است. همان جاذبه ای که همه چیز را از بالا به پایین می اندازد.
خیابان جایی است که کسی در آن راه می رود و فکر می کند.»-
لویی کان
۳)زمان تازه ای نیست که برخی معماران برای معالجه بیماری عادت و کلیشه ای شدن رفتار انسانی دست به خلق فضاهایی به ظاهر بی نام کرده اند.
این فضاهای به ظاهر بدون کاربری که عموما کمینه گرا (مینیمالیستی) البته در خود و ساده در اجزای خود هستند، کاملا انتزاعی بوده و از هیچ شکل کاربردی که باعث غفلت ما از تفکر خالص شوند تبعیت نمی کنند و مصداق آنها کاملا درونی و نهادی است.
از هیچ اند و «هیچ» یعنی لحظه جدا شدن از زندگی روزمره، به خود آمدن و آغاز تفکر. به هیچ وجه قصد ندارند برای شما تعیین کنند که نسبت به آنها باید چه کار کنید، یا باید آنها را بپذیرید یا از کنارشان بگذرید. در بحث طراحی معماری که مجموعه ای است از مسائل بسیار شهری و زندگی (چنانچه اعتقاد به این مساله داشته باشیم) که در آن فضای سکوت ومکث نیز اتفاق می افتد، سکوت ها هستند که به زندگی معنا می دهند. (آیا می توانید مکث های سمفونی ۵ بتهوون را حذف کنید و بگویید اثر را ترقی بخشیده اید و شنیدن آن نیز زمان کمتری را لازم دارد؟)
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 10 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
دانلودمقاله لوییس باراخان