الف) لفظ و معنای شهر
- شهر در اوستا و زبان فارسی باستان به صورت «-xšaθra» آمده و در زبان سانسکریت به صورت «-kšatra» آمده است. این اصطلاح بار معنایی وسیعی داشته و به شهر و ایالت و کشور و حکومت و پادشاهى، به طور عام اطلاق می شده است. در روزگار ساسانیان شهر با عنوان «شهرستان štr'st'n'/šahrestān» به کار می رفته است. در همین عصر، مجموع شهرهای مدائن را به زبان سریانی «ماحوزه Mahoze» می خواندند و «ماحوزه ملکا» به معنی شهرهای پادشاه بوده است.
- براساس همخوانی اصطلاح شهر با پادشاهی و فرمان راندن در وسیع ترین معنای آن، می توان چگونگی ساختار زندگی شهری و نقش شاخص ساخت سیاسی در جهت دادن به این ساختار کلی را از آن استنباط کرد. واژه ى شهر با مفهوم حکم راندن و حکومت یکی بوده و به کار بردن الفاظی همچون «شاهنشاه» و «شهربان»،«شهرآگیم»،«شهریار» از این ارتباط مفهومی حکایت دارد.
برای دانلود کل پاورپوینت از لینک زیر استفاده کنید.
پاورپوینت شهر و شهر نشینی پیش از اسلام