شبیه سازی حرکتی گیره |شبیه سازی حرکتی گیره شبیه سازی حرکتی گیره |شبیه سازی حرکتی گیره شبیه سازی حرکتی گیره |شبیه سازی حرکتی گیره شبیه سازی حرکتی گیره |شبیه سازی حرکتی گیره شبیه سازی حرکتی گیره |شبیه سازی حرکتی گیره شبیه سازی حرکتی گیره |شبیه سازی حرکتی گیره شبیه سازی حرکتی گیره |شبیه سازی حرکتی گیره شبیه سازی حرکتی گیره |شبیه سازی حرکتی گیره
تحلیل دینامیکی چیست؟
یک نوع تحلیلی است که نیروهای سازه را بصورت دقیقتر بدست می آورد. در تحلیل دینامیکی برای هر سازه به تعداد درجات آزادی آن تغییر شکل درنظر می‌گیرند که هر یک را یک مد و در هر مد یک توزیع نیرو در طبقات صورت میگیرد.
.
هم پایه کردن در تحلیل دینامیکی به چه معناست؟
همانگونه که از نام تحلیل برمی‌آید این تحلیل بر اساس دینامیک سازه است و باید برای سازه ی مورد نظر بر اساس نیروهای آن کالیبره شود. کالیبره کردن این تحلیل بدین صورت است که با مقیاس کردن ضرایب اولیه آن برش پایه‌ی آن را با برش پایه حاصل از تحلیل استاتیکی هم اندازه می‌کنند. تا نتایج آن معتبر و واقعی شوند. در صورتی که همپایه صورت نگیرد، نیروها ممکن است کمتر از واقع بدست آیند یا بسیار بیشتر از واقعیت بر سازه اعمال گردند.
.
روش های مجاز برای تحلیل دینامیکی سازه کدام است؟
برای مدل کردن تحلیل دینامیک در ایتبس چند روش زیر صحیح می‌باشند. سایر مواردی که احتمالاً استفاده می‌شوند بایستی بازبینی شده و صحت آنها کنترل گردد. به صورت عمومی و برای ساختمان های معمولی آنچه برای پهنه ی ایران مورد قبول است روش CQC برای Model Combination می‌باشد. در سایر روش‌ها بایستی مطالعات بیشتری برای مدل مذکور انجام گیرد.
.
روش های مجاز برای اعمال شرایط ۱۰۰-۳۰ در تحلیل دینامیکی سازه کدام است؟
اصولا در اغلب ساختمان ها به دلایل مختلف آیین نامه ای باید شرایط ۱۰۰-۳۰ اعمال گردند. در این خصوص روش های مختلفی وجود دارد که مهمترین آنها در ذیل آمده است. در خصوص صحت روش‌های دیگر باید کنترل‌های مورد نیاز قبل از استفاده انجام گیرد.
۱٫ روش بار دستی : اساس این روش بر محاسبه ی بارهای دینامیکی بصورت دستی یا استخراج آنها از یک بار دینامیکی محاسبه شده توسط برنامه و اعمال آنها بر روی مدل می‌باشد. البته این روش سه عیب دارد یکی اینکه با هر تغییر در ابعاد و مقاطع مدل باید کلیه بارها مجدداً محاسبه گردند و بر روی مدل اعمال شوند. دوم اینکه کنترل این روش نیز به راحتی میسر نمی‌باشد و احتمال عدد سازی در آن وجود دارد. سوم اینکه اثرات متعامد در همپایه کردن آن دیده نمی‌شود. تنها مزیتی که برای این روش عنوان میشود این است که سازه سبکتر خواهد شد که با توجه به عیب دومی که برای آن ذکر شد، احتمالاً منشاء آن معلوم شود.
۲٫ روش ترکیب بار : بارهای دینامیکی را بصورت تک جهته تعریف شده و در ترکیبات بار با یکدیگر ادغام می‌شوند این روش نسبت به سایر روش‌ها منطقی تر می‌باشد. چرا که نیروها هرکدام در جای خود استفاده شده و بدون ماکزیمم گیری در طراحی استفاده می‌گردند. لکن این روش ساخت ترکیب بارهای متعدد را می‌طلبد.
۳٫ روش دوران : با تعریف تعداد زیادی نیروی دینامیکی که با یکدیگر زاویه دارند، وضعیت عام تری نسبت به شرایط ۱۰۰-۳۰ را اعمال نمود. البته با توجه به بررسی های صورت گرفته باید در نظر داشت که این اختلاف زاویه باید در محدوده ی زیر ۱۰ درجه قرار گیرد که کار را کمی دشوار می‌نماید. لازم به ذکر است که زوایای ۱۵ درجه و بالاتر که معمول است دارای خطای زیادی در برخی مدلها می‌باشند. همچنین در این روش همپایه کردن با مشکلات اساسی روبرو است که از دقت آن می‌کاهد.
۴٫ روش تعریف کردن ضرایب و ادغام توسط نرم افزار : در این روش سعی میشود که کاربر با مسائل مربوط به ۱۰۰-۳۰ دخیل نگردد و آن را به عهده ی نرم افزار می‌گذارد. نتیجه ی کار نیز بخاطر نحوه ی محاسبه عموماً دست بالاتر از سایر روش ها بدست می‌آید. این روش زیر مجموعه‌ی CQC بوده و حالت های مختلف آن تنها در پارامترهای مربوط به Directional Combination با یکدیگر تفاوت دارند. همچنین برای هم پایه کردن این روش نیاز است که دو بار دینامیکی جداگانه ی یک جهته تعریف نمود و ابتدا آنها را همپایه کرد، سپس ضرایب مورد استفاده از آنها را در این روش ها به کار برد. در این حالت‌ها عملاً یک بار دینامیکی اصلی برای محاسبه و طراحی سازه تعریف میشود و دو بار دینامیکی مجازی برای همپایه نمودن در کنار آن وجود دارند که در طراحی استفاده نخواهند شد.
۴-۱٫ استفاده از SRSS و ضرایب ۱و۱ برای هردو جهت: با توجه به فلسفه‌ی روش SRSS باید توجه داشت که در این روش برای هر دو جهت باید از ضریب یک استفاده شود و بحث ۱۰۰-۳۰ بصورت داخلی هرچند دست بالاتر منظور گرفته میشود.
۴-۲٫ روش استفاده از ABS و اعمال ضریب ۰٫۳ برای Orthogonal SF و تعریف ضرایب ۱و۱ برای هر دوجهت : در اینصورت نرم افزار بصورت داخلی ضریب ۳۰ درصد را در یکی از جهات ضرب کرده و با جهت دیگر جمع می‌نماید. این کار را برای جهت دیگر نیز انجام داده و مقدار قدر مطلق بزرگتر را بعنوان جواب باز می‌گرداند.
ارائه یک تخمین مناسب از اثر دینامیکی بار ترافیکی بر پاسخ پل های بزرگراهی، به شکل فزاینده ای در حال اهمیت یافتن است. کاهش در نرخ بار مرده نسبت به بار کلی که اثر بار زنده را آشکارتر می سازد، و اتخاذ شیوه طراحی استحکام نهایی توسط بسیاری از کدهای طراحی از جمله عواملی هستند که یک ارزیابی دقیق از بار زنده را، خیلی مهم می سازند. این مقاله، نحوه بکار گیری بسته اجزای محدود همه منظوره را برای بررسی اثر دینامیکی یک بار متحرک در حال گذر از یک پل بزرگراهی، توصیف می کند. این هدف با بکارگیری گزینه زمان ورود بار در ADINA حاصل می شود. این مقاله نشان می دهد که اگر مسئله به شکل صحیح مدل سازی شود، نتایج به خوبی حل دقیق خواهند بود. توجه کنید که حل دقیق عملاً تنها برای یک پل با تکیه گاه ساده تنها با در نظر گرفتن اثر مود اساسی امکان پذیر است. بنابراین، با استفاده از اجزای محدود یک فعالیت تحقیقاتی عملی را می توان برای توسعه تجهیزات کمکی گرافیکی طراحی برای ارزیابی دقیق تر ضریب تشدید انجام داد. تطبیق پذیری و توان شیوه اجزای محدود نیز بررسی آسان طبیعت فضایی پاسخ به بار ترافیکی را امکان پذیر خواهد ساخت.
سال انتشار: 1394
تعداد صفحات: 9
فرمت فایل: pdf
افزایش روز افزون مصرف انرژی الکتریکی، توسعه سیستم های قدرت را بدنبال داشته است بطوریکه امروزه برخی از سیستم های قدرت در جغرافیایی به وسعت یک قاره گسترده شده اند. به موازات این توسعه که با مزایای متعددی همراه است، در شاخه دینامیک سیستم های قدرت نیز مانند سایر شاخه ها مسائل جدیدی مطرح شده است. از جمله این مسائل می توان به پدیده نوسانات با فرکانس کم، تشدید زیر سنکرون (SSR)، و سقوط ولتاژ اشاره کرد.
پدیده نوسانات با فرکانس کم در این میان از اهمیت ویژه ای برخوردار است و در بحث پایداری دینامیکی سیستم های قدرت مورد توجه قرار می گیرد. بروز
اغتشاش های مختلف در شبکه، انحراف سیستم از نقطه تعادل پایدار را به دنبال دارد، در چنین وضعیتی به شرط اینکه سنکرونیزم شبکه از دست نرود، سیستم با نوسانات فرکانس کم به نقطه تعادل جدید نزدیک می شود. هنگامی که یک ژنراتور به تنهایی کار می کند، نوسانات با فرکانس کم به دلیل میرایی ذاتی به شکل نسبتاً قابل قبولی میرا می شوند. اما کاربرد برخی از المان ها مانند تحریک کننده های سریع، با اثر دینامیک قسمت های مختلف شبکه ممکن است باعث تزریق میرایی منفی به شبکه شود، به طوریکه نوسانات فرکانس کم شبکه به شکل مطلوبی میرا نشده و یا حتی از میرایی منفی برخوردار شوند. بدیهی است افزایش میرایی مودهای الکترومکانیکی سیستم در چنین وضعیتی می تواند به عنوان یک راه حل مورد استفاده قرار گیرد. بر این اساس پایدار کننده های سیستم قدرت (PSS) بر اساس مدل تک ماشین – شین بینهایت طراحی شده و در محدوده وسیعی به کار گرفته می شوند. از دید تئوری کنترل، پایدار کننده های فوق در واقع یک کنترل کننده کلاسیک با تقدیم فاز[1] می باشد که بر اساس مدل خطی سیستم در یک نقطه کار مشخص طراحی می شوند.
همراه با پیشرفت های چشمگیری در تئوری سیستم ها و کنترل، روش های جدید برای طراحی پایدار کننده های سیستم قدرت ارائه شده است، که به عنوان نمونه می توان به کنترل کنده های طرح شده بر اساس تئوری های کنترل تطبیقی، کنترل مقاوم، شبکه های عصبی مصنوعی و کنترل فازی اشاره کرد [5-1]. در همه این روش ها سعی بر اینست که نقایص موجود در طراحی کلاسیک مرتفع شده به طوریکه کنترل کننده به شکل موثرتری بر پایداری سیستم و بهبود میرایی نوسانات اثر گذارد.
روش های کنترل مقاوم، که در این پایان نامه مورد توجه است به شکل جدی از اوایل دهه هشتاد (1980) مطرح شد و خود به شاخه های متعددی تقسیم می شود. قبل از هر توضیحی درباره کنترل مقاوم نخست به بیان مفهوم عدم قطعیت در مدل
می پردازیم. در کنترل کلاسیک طراحی بر اساس مدل مشخصی از سیستم صورت
می گیرد. مدل سیستم تنها یک تقریب از دینامیک های واقعی سیستم است. حذف دینامیک های سریع به منظور ساده سازی، تغییر مقادیر پارامترهای مدل به دلایل مختلف از منابع ایجاد عدم قطعیت در مدل سیستم ها می باشد. بنابراین بدلیل وجود چنین عدم قطعیت هایی در مدلسازی ، اهداف مورد نظر طراح ممکن است توسط کنترل کننده های طرح شده بر اساس مدل تحقق نیابند.
به منظور رفع این مشکل در کنترل مقاوم بر اینستکه عدم قطعیت های حائز اهمیت موجود در مدل، در طراحی کنترل کننده لحاظ شوند. معمولاً مدلسازی عدم قطعیت در اکثر شاخه های کنترل مقاوم خانواده ای از سیستم ها را بوجود می آورد، حال کنترل کننده مقاوم بایستی چنان طرح شود که برای هر یک از اعضاء این خانواده اهداف مورد نظر در طراحی برآورده شود.
موضوع این پایان نامه طراحی پایدار کننده های مقاوم برای سیستم های قدرت است، به قسمی که پایداری سیستم در محدوده وسیعی از تغییر پارامترها و تغییر شرایط نقطه کار تضمین شود. در این راستا ابتدا به مطالعه اثر تغییر پارامترها بر پایداری
سیستم های قدرت تک ماشینه و چند ماشینه پرداخته می شود. سپس دو روش طراحی کنترل کننده های مقاوم تشریح شده، و در مسئله مورد مطالعه به کار گرفته می شوند. سرانجام ضمن نقد و بررسی این روش ها، یک روش جدید برای طراحی PSS ارائه می شود. در این روش مسئله طراحی پایدار کننده مقاوم به مسئله پاردار کردن مجموعه ای از مدل های سیستم در نقاط کار مختلف تبدیل می شود. این مسئله نیز به یک مسئله استاندارد بهینه سازی تبدیل شده و با استفاده از روش های برنامه ریزی غیر خطی حل می گردد. سرانجام کارایی روش فوق در طراحی پایدار کننده های مقاوم برای یک سیستم قدرت چند ماشینه در دو مسئله مختلف (اثر تغییر پارامترها بر پایداری دینامیکی و تداخل PSS ها) تحقیق شده و برتری آن بر روش کلاسیک به اثبات می رسد.
این مقاله به صورت ورد (docx ) می باشد و تعداد صفحات آن 151صفحه آماده پرینت می باشد
چیزی که این مقالات را متمایز کرده است آماده پرینت بودن مقالات می باشد تا خریدار از خرید خود راضی باشد
مقالات را با ورژن office2010 به بالا بازکنید