جغرافیا و تاریخ
استان اصفهان با مساحت 105,937کیلومتر مربع در قسمت مرکزی ایران واقع شده است.استان اصفهان بر اساس آخرین تقسیمات کشوری دارای 17 شهرستان می‌‌باشد که عبارتنداز:اصفهان,اردستان,برخوارومیمه, خمینی‌شهر,خوانسار,سمیرم,شهرضا(قمشه), فریدن,فریدون شهر,فلاورجان,کاشان,گلپایگان ,لنجان ,مبارکه,نائین,نجف‌آبادونط‌نز. اصفهان ازآنجاکه مرکزاستان می‌‌باشد پرجمعیت‌ترین شهراین استان است. در سال 1375جمعیت این استان 3,223,255 نفر بوده است که ازاین تعداد74/3 درصد شهرنشین‌و 25/7 درصد ساکن مناطق روستایی بوده‌‌اند. استان اصفهان با قرار گرفتن در مرکز فلات ایران وبه علت گستردگی زیاد شامل مناطق متعددکوهستانی وجلگه‌ای می‌‌باشد.این مناطق عبارتند از:
ناحیه کوهستانی اردستان
ناحیه کوهستانی شمال شرقی‌‌وشرق که شهرستان نط‌نز در (دامنه بلندترین) قله آن‌قراردارد.
ناحیه کوهستانی غرب
که شهرستانهای فریدن وفریدون شهر رادر برمی‌‌گیرد.
ناحیه جلگه‌ای
که از آبرفت زاینده رود به وجودآمده‌است وجنوب شرقی اصفهان رادربرمی‌‌گیرد.
با توجه به موقعیت های جغرافیایی وط‌بیعی آب وهوای این استان نیز متغیرمی‌‌باشد.هر‌چند که این استان به طور کلی دارای آب وهوای معتدل خشک است امابا توجه به فاصله نسبت به ناحیه کوهستانی غرب ودشت بیابانی (کویر) در شرق وجنوب شرقی میتوان آن را به 3 منطقه آب وهوایی تقسیم نمود.این مناطق آب وهوای عبارتند از:
آب وهوای بیابانی
که نائین,بیابانک وانارک تا شمال اردستان رادر برمی‌‌گیرد.
آب وهوای نیمه بیابانی
که شهرستان اصفهان رادر برمی گیرد.
آب وهوای نیمه مرطوب سرد
که در برگیرنده غرب و جنوب غربی استان است.
بر اساس گزارشهای سازمان سینوپتیک حداکثر درجه حرارت اصفهان 40/6 درجه سانتیگراد و حداقل درجه حرارت آن 10/6 درجه سانتیگراد ومتوسط درجه حرارت سالانه 16/7 درجه سانتیگراد می‌‌باشد.تعدادروزهای یخبندان این استان 76 روز ومتوسط میزان بارندگی 116/9 میلی‌متر است .
