ساختمان های پایدار می توانند به عنوان سازه هایی تعریف شوند که کمترین تأثیر منفی را روی محیط ساخته شده و
طبیعت به عبارت خود سازه ها، محیط در تماس مستقیم با آن ها و تنظیمات کلی و ناحیه ای گسترد هتر اطراف دارند.
ساخت وساز پایدار می تواند به عنوان روش ساختی تعریف شود که با کیفیت کامل شده ای )شامل کارآیی اقتصادی،
اجتماعی و محیطی( به طور وسیعی بقا می یابد. بنابراین، استفاده منطقی از منابع طبیعی و مدیریت مناسب مصالح خام،
به حفظ منابع کمک کرده، مصرف انرژی را کاهش داده و کیفیت محیطی را توسعه می دهد. پیش تنیدگی روشی است
برای مقاوم سازی بتن یا مواد دیگر که توسط رشته های فولادی با مقاومت بالا و یا میلگردها انجام می شود. دال های بتنی
پس کشیده که مبنی بر روش پیش تنیدگی ساخته می شوند، ضمن اینکه از لحاظ معماری، سازه ای و اقتصادی مزایای
قابل توجهی دارند، به حفظ پایداری و کاهش اثرات محیطی نیز کمک می کنند؛ این روش در سازه های پارکینگ ها،
ساختمان ها )آپارتمان ها( و در دفاتر کار، دال های بتنی روی زمین، پل ها و ورزشگاه ها نیز کاربرد دارد. این مقاله، ضمن
پرداختن به مباحث مربوط به پیش تنیدگی و روش های اعمال آن و کاربرد آن در دال های بتنی، نشان می دهد که
خودداری از استفاده بیش ازحد کربن به طور قابل توجهی تحت تأثیر چگونگی طراحی و خصوصیات بهینه شده برای
انتخاب مصالح سازه ای می باشد، که این امر در راستای آگاهی دادن به مهندسان، پیمانکاران و سیاست گذاران عوامل
اصلی صورت می پذیرد تا آنان را جهت ارزیابی اثرات محیطی قاب های سازه ای پس کشیده در ساختمان ها و همچنین
صرفه جویی های حاصل از ساخت وساز با این نوع قاب ها نیز یاری نماید
مقالهساخت وساز پایدار با دال های بتنی پیش تنیده پس کشیده
